ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΟΥ ΦΙΛΟΥ
Με συγκίνηση μεγάλη πήρα στα χέρια μου και διάβασα το τελευταίο συγγραφικό πόνημα του διαπρεπούς ζωγράφου Γιώργου Καφενταράκη, καρδιακού φίλου και συνοδοιπόρου επί σειράν ετών στα δάση και τις ομορφιές του Πηλίου. Η Χριστίνα, η σεμνή και διακριτική σύντροφος της ζωής του, μου το έδωσε με περισσή τρυφερότητα, σαν να μου παρέδιδε στα χέρια τον ίδιο της τον Γιώργο. Όχι μόνο γιατί οι γραμμές κάθε βιβλίου μέσα τους κρύβουν την ψυχή του συγγραφέα του, αλλά διότι εδώ κι ένα χρόνο ο Γιώργος εγκατέλειψε τη γη και μετακόμισε στους ουρανούς, καθώς έλαβε από τον Δημιουργό του την ανέκκλητη προσωπική πρόσκληση, που όλοι κάποτε θα λάβουμε, για την επιστροφή μας στην αρχέγονη , αιώνια, ουράνια πατρίδα του ανθρώπου.
Είχε, όμως, προετοιμάσει ο Γιώργος το γραπτό, φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό του βιβλίου του αυτού, υπό τον τίτλο «…Προς την Μονή Φλαμουρίου…», το οποίο κυκλοφορήθηκε από τις Γραφικές Τέχνες «Παλμός» και επιμελήθηκαν η, επίσης ζωγράφος, κόρη του Δέσποινα και ο Ν. Τσούκας.
Στο ολιγοσέλιδο πόνημά του, όπως ο ίδιος ο Γ. Καφενταράκης χαρακτηρίζει το βιβλίο του, περιγράφεται με ζωηρές εικόνες η μαγευτική οδοιπορική διαδρομή από την Κερασιά προς την παλαίφατη Ιερά Μονή Φλαμουρίου, που σήμερα πανηγυρίζει, καθώς είναι αφιερωμένη στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Κι εδώ, όπως και στα άλλα βιβλία του, ο Γιώργος λειτουργεί σαν ζωγράφος. Ζωγραφίζει με τις λέξεις εικόνες ζωντανές, μοναδικές. Παράλληλα, όμως, με τις φωτογραφίες του και τον ψηφιακό δίσκο εικόνας (DVD), που συνοδεύει το βιβλίο του, διασώζει πρόσωπα και εποχές. Το 1985, χρησιμοποιώντας μια από τις πρώτες τότε βιντεοκάμερες, καταγράφει τη σκληρή καθημερινότητα της μοναστικής ζωής, αλλά και την οσιακή μορφή και τους λόγους του Γέροντος Γαβριήλ, προ-Ηγουμένου της ιστορικής Μονής, τον οποίον σήμερα έχει διαδεχθεί ο ασκητικός Γέρων Συμεών.
Είκοσι χρόνια αργότερα, στο Μοναστήρι γίνονται εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης. Συναπαρτίζοντας ένα «σκληρόν πυρήνα» περιπατητών, που κάθε Σάββατο όργωνε τα δάση του Πηλίου, ο Γιώργος Καφενταράκης, ο Γιάννης Μαντίδης, ο Σταύρος Κότσιρας και ο γράφων κατηφορήσαμε το 2005 τα δύσβατα αλλά μοναδικής φυσικής καλλονής δασώδη μονοπάτια προς τη Μονή Φλαμουρίου. Δεν θα ξεχάσω τη χαρά του Γιώργου όταν αντίκρισε το μοναστήρι ανακαινιζόμενο και αναστηλωμένο. Γιατί αγαπούσε βαθιά την ορθόδοξη παράδοση ο Γιώργος. Αυτό φαίνεται από τον αριστουργηματικό τρόπο με τον οποίον ζωγραφίζει στο βιβλίο του, δονούμενος από συγκίνηση, τις συγκλονιστικές στιγμές της Μεγάλης Παρασκευής στο μοναστήρι.
Αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας ήταν εμπνευσμένο από την παράδοση. Θυμάμαι με συγκίνηση, πώς πριν από 15 περίπου χρόνια είχαμε «αλωνίσει» όλο το Πήλιο, φωτογραφίζοντας και κινηματογραφώντας παραδοσιακές εκκλησίες, δημιουργήματα λαϊκών αρχιτεκτόνων και ξυλογλυπτών. Καρπός αυτού του ιδιότυπου «κυνηγιού» εικόνας, υπήρξε λίγο αργότερα -το 2004- η περιώνυμη έκθεση έργων του Γ. Καφενταράκη στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, με θύρες και εισόδους παραδοσιακών εκκλησιών του Πηλίου, φιλοτεχνημένων με την προσωπική του απαράμιλλη τεχνοτροπία, που συνδύαζε τη στέρεη κατασκευή με τη ζωγραφική. Τότε ήταν που ο Επίσκοπος Δημητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος, επαινώντας το έργο του, επισήμανε την διαχρονική του αξία, λέγοντάς του: «Με τη συγκεκριμένη σας καλλιτεχνική δημιουργία διασώζετε την παράδοση, τον ανεκτίμητο μνημειακό θησαυρό του τόπου μας».
Και με το τελευταίο του βιβλίο, πολύτιμα ψήγματα αυτού του παραδοσιακού θησαυρού, με πολλήν αγάπη διασώζει και μας τα προσφέρει ο αξέχαστος Γιώργος.
ΒΑΓΓ. ΣΟΥΣΟΥΡΗΣ
