Το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδηλασίας στη Λιθουανία στα 200μ σπριντ αποτέλεσε έκπληξη καθώς δεν είναι το… αγώνισμά του. Αντίθετα, στο κέιριν ένα στιγμιαίο λάθος τον έριξε στην 5η θέση.
Ο Χρήστος Βολικάκης μιλάει στη Sportday για την αγωνιστική σεζόν που τελειώνει και υπόσχεται διακρίσεις παρά την διαφορά στις προετοιμασίες με αθλητές από άλλες χώρες. «Κάνουν μετρήσεις, βάζουν το ποδήλατο σε φυσούνες με ειδικό αέρα για την αεροδυναμική για να βρουν τι μετατροπές πρέπει να κάνουν στις ρυθμίσεις. Είναι κάτι τρελό! Εδώ, βέβαια, με λιγότερα λεφτά κερδίζουμε αντιπάλους που έχουν τα πάντα. Αν τα είχαμε εμείς, δεν θα μας κέρδιζαν ποτέ», αναφέρει.
Ακολουθεί μέρος της συνέντευξης του Χρήστου Βολικάκη στη Sportday. Όλη η συνέντευξη στο φύλλο της εφημερίδας που κυκλοφορεί σήμερα.
-Κατάφερες να βγάλεις από το μυαλό σου το λάθος που έγινε στη Λιθουανία;
«Αυτή την κούρσα τη σκέφτηκα ξανά και ξανά. Πόσες φορές! Ξέρω ότι θα την έχω για καιρό ακόμη στο μυαλό μου. Οπως επίσης είμαι σίγουρος πως μόλις επιστρέψω στην προπόνηση, θα προσπαθήσω πάλι να το κάνω. Να κοιτάξω κάτω για να καταλάβω πώς έγινε αυτό το λάθος και έχασα το χρυσό μετάλλιο!».
-Δεν σε παρηγορεί το χάλκινο μετάλλιο;
«Εννοείται πως είμαι ευχαριστημένος με αυτό. Κυρίως επειδή ήρθε σε αγώνισμα στο οποίο δεν ειδικεύομαι. Ετσι πλέον μπαίνουν και τα 200 μ. σπριντ στο… παιχνίδι για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες».
-Ακόμη δεν έχει τελειώσει η Ολυμπιακή χρονιά. Σκέφτεσαι ήδη το 2016;
«Σαφώς και έχω ήδη στο μυαλό μου το Ρίο ντε Τζανέιρο. Αν θες να διεκδικήσεις κάτι καλό, πρέπει να στοχεύσεις κάπου ψηλά. Να ανεβάσεις τον πήχη. Αν δεν διαχειριστείς έτσι το μυαλό, δεν θα έχεις όρεξη καν να σηκωθείς από το κρεβάτι για να κάνεις προπόνηση. Αν δεν πίστευα ότι μπορούσα να πάρω μετάλλιο τώρα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, δεν θα μπορούσα να πάρω μέρος σε αυτό. Παλιά μπορεί να σκεφτόμουν, ότι "Ο.Κ., ήμουν πέμπτος, μπήκα σε έναν τελικό". Τώρα σκέφτομαι "μα γιατί έχασα το μετάλλιο;"».
-Παρ’ όλα αυτά κέρδισες κάποια θετικά σχόλια στη διοργάνωση…
«Ναι, πέρα από το ότι με ευχαριστούσαν οι αντίπαλοί μου στο κέιριν γιατί τους χάρισα το μετάλλιο, τους έκανα εντύπωση στα 200 μ. σπριντ. Τους αιφνιδίασα, γιατί δεν περίμεναν να έχω βελτιώσει τόσο τον χρόνο μου. Ο προπονητής της βρετανικής ομάδας στο τέλος μου είπε, πως "δεν το έκανες εσύ αυτό το λάθος, κάποιος άλλος ήταν!"».
-Εδώ και χρόνια συνυπάρχεις με αθλητές που έχουν διαφορετική οργάνωση. Ζηλεύεις ποτέ;
«Είναι όνειρο ένα τέτοιο περιβάλλον. Ολη μας τη ζωή την αφιερώνουμε στην ποδηλασία. Ψάχνουμε πάντα τι μπορούμε να βελτιώσουμε. Αλλά υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες που είναι… υπερβολικά οργανωμένες. Για παράδειγμα οι Αγγλοι φέτος προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω. Κάνουν μετρήσεις, βάζουν το ποδήλατο σε φυσούνες με ειδικό αέρα για την αεροδυναμική για να βρουν τι μετατροπές πρέπει να κάνουν στις ρυθμίσεις. Είναι κάτι τρελό! Εδώ, βέβαια, με λιγότερα λεφτά κερδίζουμε αντιπάλους που έχουν τα πάντα. Αν τα είχαμε εμείς, δεν θα μας κέρδιζαν ποτέ!».
-Κοιτάζοντας πίσω του βλέπει μία διαδρομή γεμάτη… αεροδρόμια. Γερμανία, Ρωσία, Ολλανδία, Καζακστάν, Κολομβία, Πεκίνο, Αυστραλία, ξανά Γερμανία, Ρωσία και πάλι, και έπειτα Λονδίνο για τον μεγάλο στόχο.
«Είμαι συνεχώς με μία βαλίτσα στο χέρι! Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε διαρκώς υποχρεώσεις. Αλλά ούτως ή άλλως από το σπίτι μου -στον Βόλο- λείπω από το 2004, αφού μόνο στην Αθήνα μπορώ να κάνω προπόνηση!».
-Η χρονιά έφερε αυτά που περίμενες;
«Η σεζόν ξεκίνησε ουσιαστικά από το περσινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου ήμουν δεύτερος. Κέρδισα στο Παγκόσμιο Κύπελλο τον μετέπειτα Ολυμπιονίκη, τον Κρις Χόι, πήρα άνετα την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μόνο εκεί τα πράγματα πήγαν διαφορετικά. Η ένατη θέση ήρθε μέσα από λάθη. Πήγα για κάτι καλύτερο στο Λονδίνο, όμως ήμουν κοντά στα μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις στις οποίες πήρα μέρος. Αυτό ήταν σημαντικό για εμένα: η σταθερότητα. Δεν πήρα ένα μετάλλιο και εξαφανίστηκα για πέντε χρόνια».
sport-fm.gr
