Μια τεράστια πλάκα πάγου που επιπλέει στα ανοιχτά των ακτών της Ανταρκτικής και έχει επιφάνεια όση η Λέσβος χάνει τον όγκο της ταχύτατα και σε μερικά χρόνια θα έχει εξαφανιστεί, σύμφωνα με μελέτη της NASA.
Η μελέτη αφορά το τελευταίο άθικτο τμήμα της παγοκρηπίδας Larsen B, μιας από τις δεκάδες κρηπίδες πάγου που περιβάλλουν την ήπειρο και λειτουργούν ως φράγμα από την “κάθοδο” και το λιώσιμο των ηπειρωτικών παγετώνων στη θάλασσα.
Μια κρηπίδα πάγου είναι σαν τεράστιο επιπλέον στρώμα πάγου που τροφοδοτείται από τους ηπειρωτικούς παγετώνες.
Η κρηπίδα Larsen B βρίσκεται στην Ανταρκτική Χερσόνησο απέναντι από το νότιο άκρο της Νοτίου Αμερικής. Το 2012 αποκολλήθηκε από την ήπειρο μετά από 12.000 χρόνια στην μεγαλύτερη κατάρρευση παγετώνα μετά τη λήξη της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Τότε, μια πλάκα πάγου με πάχος 200 μέτρα και επιφάνεια 3.250 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όσο η έκταση του Λουξεμβούργο, παρασύρθηκε στον ωκεανό και έσπασε σε χιλιάδες κομμάτια.
Το ίδιο προβλέπεται να συμβεί τα επόμενα χρόνια σε ό,τι απέμεινε από τη γιγάντια παγοκρηπίδα, η οποία πλέον έχει έκταση 1.600 τετραγωνικών χιλιομέτρων. «Υπάρχουν προειδοποιητικές ενδείξεις ότι το υπόλειμμα διαλύεται […] Αυτό που προκαλεί πραγματική έκπληξη με το Larsen B είναι η ταχύτητα αυτών των αλλαγών» σχολιάζει ο Άλαν Κάζενταρ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, επικεφαλής της μελέτης.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε δεδομένα ιπτάμενων ραντάρ που μετρούν το πάχος και τη μετατόπιση του πάγου. Εκτιμά ότι μια ρωγμή που έχει εμφανιστεί στον πάγο λίγο έξω από την ακτή θα ανοίξει από άκρη σε άκρη μέχρι το 2020, οπότε η παγοκρηπίδα θα μετατραπεί κι αυτή σε παγόβουνο.
Όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Earth and Planetary Research Letters, από την κατάρρευση του πρώτου τμήματος του Larsen B το 2002, οι τρεις παγετώνες που τροφοδοτούν την κρηπίδα έχουν λεπτύνει κατά περίπου 20 μέτρα και η ταχύτητα με την οποία ρέουν προς τη θάλασσα αυξήθηκε κατά 36% στα 700 μέτρα το χρόνο.
Η σταδιακή τήξη του Larsen Β ή άλλων παγοκρηπίδων δεν οδηγεί σε άνοδο της στάθμης των ωκεανών, αφού ο πάγος που περιέχουν επιπλέει, και το υγρό νερό που θα σχηματιζόταν από το λιώσιμό του θα είχε μικρότερο όγκο.
Δεδομένου όμως ότι οι παγοκρηπίδες αυτές λειτουργούν ως φράγμα που συγκρατεί τους παγετώνες, η απώλειά τους θα επιτρέψει σε γιγάντους όγκους πάγου να κυλήσουν από την ξηρά στη θάλασσα και να ανεβάσουν τη στάθμη των ωκεανών.
Η χερσόνησος της Ανταρκτικής είναι ένα από τα ταχύτερα θερμαινόμενα μέρη του κόσμου με αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά 2,8 βαθμούς Κελσίου τα τελευταία 50 χρόνια σύμφωνα με την Βρετανική Αποστολή στην Ανταρκτική.
econews
