Στον αγαπημένο φίλο
ΘΕΜΗ ΠΟΛΥΖΟ
Πέρασαν πολλοί άνθρωποι στο διάβα της ζωής μου.
Πολλούς που θεωρούσα φίλους καλοπροαίρετα, στην πορεία έδειξαν ανάρμοστη, μετά λόγου γνώσεως, συμπεριφορά. Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι λίγοι, ελάχιστοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού, αξίζουν τη λέξη, τον τίτλο του φίλου. Ανάμεσα στους ελάχιστους φίλους ήταν και ο Θέμις Πολύζος. Ο πανέξυπνος άνθρωπος, ο γιατρός με τις χιλιάδες αμέτρητες εγχειρήσεις που το όνομά του ξέφευγε από τα στενά περιθώρια του Βόλου και ήταν γνωστός σε όλη τη Θεσσαλία.
Ο Θεμάκος για μας, τους κοντινούς του ανθρώπους, ήταν πηγή ζωής, πηγή αισιοδοξίας. Η σύζυγός του Μαίρη, η αξέχαστη Μαιρούλα που είχε όλα τα προσόντα για να χτίσει ένα νοικοκυρεμένο σπιτικό με τα τρία παιδάκια να συμπληρώνουν το οικογενειακό πορτραίτο. Πολύ νωρίς και πριν από δυο και πλέον δεκαετίες η Μαίρη Ράπτη – Πολύζου έφυγε από τη ζωή. Χάσαμε μια κυρία, μια ανεπανάληπτη φίλη. Ο Θέμις Πολύζος στάθηκε διπλός γονιός στα παιδιά του και τα κατάφερε μια χαρά. Ο Παναγιώτης Πολύζος έγινε ένας καταπληκτικός γιατρός που δουλεύει με επιτυχία στην Αθήνα και στο Βόλο. Η Έμυ Πολύζου, παντρεύτηκε κι απέκτησε ένα πανέξυπνο γιό τον Θέμι που ήταν το καμάρι του παππού Θέμι. Όσο για τον Νίκο το στερνοπαίδι της οικογένειας Πολύζου, ο ευγενικός ο καλόψυχος ο συναισθηματικός Νικολάκης αφού πέρασε από δύσκολες προσωπικές οικογενειακές καταστάσεις επέστρεψε και ζούσε κοντά στον πατέρα του. Δυστυχώς η μοίρα είχε άλλες βλέψεις για τον Νίκο Πολύζο που ο γενναίος πατέρας ο Θέμις, τον αποχαιρέτησε όταν έφυγε από κοντά μας. Αυτός ο γενναίος Θέμις Πολύζος είχε λυγίσει από τα οδυνηρά χτυπήματα της ζωής. Προσπαθούσε, πάλευε με αξιοπρέπεια και γενναιότητα το τελευταίο πικρό ποτήρι που ήπιε. Πονούσε σιωπηλά, πονούσε και σε ελάχιστους ανθρώπους, εκμυστηρευόταν τον ανείπωτο πόνο που τον κατέτρωγε. Σκοπός πια της ζωής του τα δυό του παιδιά και το καμάρι του ο μικρός Θέμις.
Κάποτε όμως και οι γενναίοι λυγίζουν και ο Θέμις Πολύζος κρατιόταν στη ζωή προς χάρη της οικογένειας του, των παιδιών του και των αδελφών του. Και τέλος πριν από σαράντα ημέρες έφυγε από κοντά μας με γαλήνια μορφή που φανέρωνε ότι ο θάνατος ήταν λυτρωμός για κείνον. Ομολογώ ότι δεν περνάει μέρα χωρίς ν’ αναφέρω τις αγαπημένες του εκφράσεις είτε απευθυνόταν στα πολιτικά συστήματα, είτε στον σύγχρονο τρόπο ζωής των Ελλήνων.
Θέμι, αγαπημένε φίλε προσωπικά υπόσχομαι ότι δεν θα περνάει μέρα χωρίς ν’ αναφέρομαι στα τόσο φιλοσοφημένα σλόγκαν από το λεξιλόγιό σου. Κανένας δεν πεθαίνει αγαπημένε φίλε Θέμι, όταν αναφερόμαστε καθημερινά σε σένα και στην οικογένειά σου. Όχι αντίο φίλε Θέμι. Δεν το δέχομαι για σένα.
ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
