ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κόκκινα δάνεια. Αναζητείται λύση

κόκκινα-δάνεια-αναζητείται-λύση-55889

Του Νίκου Χατζησταματίου, Δικηγόρου

Τα κόκκινα δάνεια καταταλαιπωρούν σήμερα το κράτος, τις τράπεζες, την εθνική οικονομία και πρώτιστα και κυρίαρχα τον Ελληνικό λαό στο σύνολό του και ειδικά όλους τους δανειολήπτες της εποχής που οι τράπεζες μοίραζαν τηλεφωνικά δάνεια, ενώ, στα όσα δάνεια, κατά ακριβή οικονομικό-τραπεζικό προσδιορισμό, χαρακτηρίζονται σήμερα «κόκκινα», πρέπει να προστεθούν και τα «μισοκόκκινα», όπως και τα «στο προσεχές μέλλον κόκκινα», δηλαδή ουσιαστικά όλα τα τραπεζικά δάνεια, ενήμερα σήμερα ή όχι.

Με βάση τα ανωτέρω το θέμα των κόκκινων δανείων αφορά αναμφίβολα όλο σχεδόν τον Ελληνικό λαό, μια και είναι δεδομένη η στο άμεσο μέλλον μετάβαση όλων των δανείων στο κόκκινο, αποκλειστικά λόγω της δεινής θέσης της οικονομίας της χώρας, για το χάλι της οποίας η λέξη «καταβαράθρωση» είναι επιεικής κρίση. Και έτσι θα θιχθούν άμεσα μεν οι δανειολήπτες, έμμεσα δε όλοι οι Έλληνες, ακολουθώντας την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και την απώλεια της εθνικής περιουσίας.

Αυτό δηλαδή που γίνεται ήδη και βαίνει γεωμετρικά επιδεινούμενο.

Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «τις πταιει;» έδινα απάντηση στο ερώτημα, που απασχολεί σαν νεφέλωμα τη κοινωνία και τη σκέψη όλων μας, μια και όλοι αισθάνονται ότι δεν «έφαγαν» τα δάνεια και δεν κατασπατάλησαν το χρήμα, μια και όλοι αισθανόμαστε ότι δεν φταίμε αλλά δυσκολεύονται να εντοπίσουν τον απόλυτο φταίχτη.

Έλεγα σε προηγούμενο άρθρο μου ότι η παντελής έλλειψη χρήματος στις τσέπες και στους λογαριασμούς όλων των Ελλήνων δεν οφείλεται σε κάτι που αποφασίσαμε και κάναμε εμείς, ακόμη και αν έχει ως βάση εκκίνησης «απερίσκεπτη !!!» οικονομική μας ενέργεια, με αγορά σπιτιού, αλλαγή αυτοκινήτου, δαπάνες σπουδών τέκνων, άνοιγμα δουλειάς κλπ.

Και τούτο διότι δεν μας είπε κανένας το αντάλλαγμα της ευμάρειας που προσεφέρετο τότε αφειδώς, όταν η αντιμετώπιση του δανείου ήταν μικρό ποσοστιαίο μέρος της οικονομικής δυνατότητας του καθενός δανειολήπτη, πράγμα εξάλλου καλά και απόλυτα ελεγμένο τότε, από τη σήμερα «σφυρίζουσα κλέφτικα» τράπεζα, που κάνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα.

Οι κυβερνώντες αποφάσισαν και εκτέλεσαν τα όσα αποφάσισαν και αυτοί απέτυχαν όχι εμείς οι πολίτες. Δεν ξέρω αν οφείλεται αυτό σε άγνοια, κακή πρόβλεψη, εξαπάτησή τους από έξω, δωροδοκίες, ανικανότητα.

Αποτέλεσμα. Η σημερινή ανικανότητα όλων των ασχέτων με το έγκλημα (και ακριβολογώ εδώ) πολιτών, να ανταπεξέλθουν σε υποχρεώσεις, ενώ οι κυβερνώντες (είναι λάθος να λέμε το κράτος, διότι οι κυβερνώντες αποφασίζουν για λογαριασμό του), τολμούν και προβάλλουν στα μέσα ενημέρωσης πανηγυρισμούς για το ύψος των εισπραττομένων φόρων και μοιράζουν ψίχουλα από αυτά σε αλλοδαπούς, άντε και ημεδαπούς, κυρίως ρομά.

Η ευθύνη της απίστευτα κακής οικονομικής πορείας της οικονομικής κατάστασης της χώρας και όλου του κόσμου βαρύνει αποκλειστικά και μόνον τους κυβερνώντες και κανέναν άλλον. Όχι βέβαια τους πολίτες. Εμείς είμαστε αθώοι του εγκλήματος αυτού.

Πρέπει όμως να βρεθεί λύση. Και μάλιστα λύση που να καλύπτει όλους τους εμπλεκομένους. Τις τράπεζες, τους δανειολήπτες, την εθνική οικονομία και εν τέλει όλους τους Έλληνες, δανειοδοτηθέντες και οφειλέτες και όχι.

Και βρέθηκε σαν λύση, η … της εκποίησης των δανείων σε οικονομικά μορφώματα, απόλυτα ύποπτης για μένα γενικά πατρότητας. Τα λεγόμενα «funds» που θα έρθουν για να σώσουν τη χώρα και την οικονομία της.

Σα δεν ντρέπονται, κατά τη λαϊκή ρήση.

Εδώ πρέπει παρενθετικά να γίνει μια παρατήρηση στο νόημα και τις ερμηνείες της παραπάνω αγγλικής λέξεως. Η ερμηνεία της είναι «κεφάλαια». Αλήθεια τότε γιατί όχι «capitals», που είναι η γνήσια και έντιμη αγγλική λέξη για τα κεφάλαια. Γιατί δεν έρχονται «capitals», αλλά «funds»; Γιατί οι τράπεζές τους και οι πολυεθνικές τους έχουν «capitals» και όχι αγνώστων λοιπών στοιχείων «funds»; Πιστεύοντας ότι αρκεί η παρένθεση να κλείσει με ένα «ο νοών νοήτω», προχωρώ.

Αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν να είναι οι κυβερνώντες τόσο αφελείς, κατά επιεική κρίση, (ή μήπως θα πρέπει να πω αδίστακτοι και πουλημένοι παλιάνθρωποι) και ακόμη περισσότερο να πιστεύουν ότι ένας ολόκληρος λαός είναι ακόμη πιο αφελής.

Μήπως πίσω από τα «funds» είναι έλληνες ή και αλλοδαποί μπαταξήδες, που δεν εξόφλησαν τα όσα όφειλαν σε ελληνικές τράπεζες, αλλά τους έμειναν τα χρήματα και θέλουν να τα επενδύσουν;

Μήπως πίσω από τα «funds» είναι έλληνες ή και αλλοδαποί που ξεπλένουν μαύρο χρήμα, μια και κανείς δεν θα τους ρωτήσει το που βρεθήκαν τα χρήματα των «funds», που θα σώσουν την Ελλάδα;

Μήπως πίσω από τα «funds» είναι μεγαλοκαρχαρίες, που με δανεικά και πάλι από ελληνικές τράπεζες (όχι βέβαια να βάλουν και δικά τους χρήματα) θα … αγοράσουν τα κόκκινα δάνεια;

Μήπως δεν έχει ελέγξει κανείς τους όρους πώλησης των δανείων και πίσω από αυτούς κρύβεται, ως αντιστάθμισμα για όσα δεν επιτευχθούν να εισπράξουν τελικά τα «funds», η μεταβίβαση μετοχών των τραπεζών σε αυτά;

Ακούγεται ότι ο βασικός μέτοχος των λεγόμενων συστημικών τραπεζών της χώρας μας, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας συμφωνεί (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται να δηλώνει) με τις μεταβιβάσεις των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με μικρό ποσοστιαίο τίμημα, ίσως και σε ποσοστό 5% του συνολικού οφειλόμενου κεφαλαίου.

Είναι όμως πράγματι αψυχολόγητο ή και οικονομικά και κοινωνικά απαράδεκτο οι διοικήσεις των τραπεζών να σκέφτονται ή να δρομολογούν τη λύση της εκποίησης των δανείων σε οικονομικά μορφώματα ύποπτης γενικά πατρότητας, για να εισπράξουν ψίχουλα, ξεπουλώντας τον εθνικό πλούτο. Και αυτά πριν να έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες συζήτησης της εξεύρεσης τίμιας λύσεις με τους δανειολήπτες.

Δεν ξεπουλούν τα κόκκινα δάνεια. Ξεπουλιέται ο ενυπόθηκος εθνικός πλούτος που ξεπουλιέται μαζί με αυτά. Όλα τα ακίνητα της χώρας θα περάσουν στα ξένα χέρια, γιατί κανείς δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε άμεση αποπληρωμή.

Δεν μπορεί να είναι μόνο κριτήριο της διοίκησης των τραπεζών η πιθανή ταμειακή ρευστότητα και να παραβλέπονται οι λοιποί παράγοντες επιπτώσεων στην Εθνική οικονομία και το κοινωνικό σύνολο.

Την τυχόν εκτίμηση πως με εξευτελιστική εκποίηση των κόκκινων δανείων και συνεπώς και εκποίηση της περιουσίας των οφειλετών και συνεπώς και του εθνικού πλούτου, θα υπάρξει θετική επίπτωση στα χρηματοοικονομικά, στα κεφάλαια και τη ρευστότητα, στην ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της οικονομίας, ας διαπραγματευτούν οι τράπεζες με τους οφειλέτες και ας ρυθμίσουν ή πωλήσουν τα δάνεια στους ίδιους του καλόπιστους και συνεργάσιμους δανειολήπτες, προσφέροντας τους σοβαρό «κούρεμα» και χρόνο αποπληρωμής τους. Για το τελευταίο (το χρόνο αποπληρωμής) καταγράφεται σήμερα η γελοιότητα των προτάσεων από τις τράπεζες προς τους δανειολήπτες περιορισμού του χρέους, αλλά με άμεση ή άντε και στις επόμενες δέκα μέρες του ποσού της πρότασης.

Οι οποιεσδήποτε άλλες λύσεις εθνικής ανευθυνότητας είναι εκ του πονηρού και εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα. Και αυτά δεν είναι θέμα των διοικήσεων των τραπεζών. Όχι βέβαια. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με νομοθετική ρύθμιση των κυβερνώντων, γιατί η διάσωση του εθνικού πλούτου είναι έργο και καθήκον τους, άλλως διαπράττουν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Πουλώντας τα δάνεια πουλάν την Ελλάδα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου