Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση. Μπορεί να πάρει τη μορφή λεκτικού εκφοβισμού (π.χ. κοροϊδία), κοινωνικού εκφοβισμού (π.χ. απομόνωση από την ομάδα) και σωματικού εκφοβισμού (π.χ. χτυπήματα, σπρωξίματα).
Αν αντιληφθείτε ότι το παιδί σας είναι θύμα εκφοβιστικών συμπεριφορών μπορείτε να ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα.
Μιλήστε ανοιχτά για το θέμα με το παιδί σας. Εξηγήστε στο παιδί ότι ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει στα περισσότερα σχολεία και, αν υπάρχει κάποιο μέλος της οικογένειας ή του φιλικού σας κύκλου που έχει βιώσει τέτοιο περιστατικό, ζητήστε του να διηγηθεί την εμπειρία του. Αποφύγετε να δώσετε στο παιδί την εντύπωση ότι όλοι γύρω του έχουν τις καλύτερες προθέσεις ή ότι «δεν πειράζει» αν κάποιος θέλει να το κάνει να νιώσει άσχημα.
Ενθαρρύνετε το παιδί σας να μοιραστεί μαζί σας τις ανησυχίες του. Ακούστε το παιδί σας με τρόπο στοργικό και ψύχραιμο και υποστηρίξτε τα συναισθήματά του. Δείξτε κατανόηση και ενδιαφέρον. Μπορείτε ίσως να πείτε «κατανοώ ότι βιώνεις μια δύσκολη κατάσταση. Ας εργαστούμε μαζί για να την αντιμετωπίσουμε». Θυμίστε στο παιδί σας ότι δεν ευθύνεται το ίδιο, για αυτό που περνάει. Επιβραβεύστε την επιλογή του παιδιού σας να σας εκμυστηρευτεί το πρόβλημά του και δείξτε έμπρακτα τη συμπαράστασή σας.
Μάθετε από το παιδί σας όσα περισσότερα μπορείτε σχετικά με την κατάσταση. Ρωτήστε το παιδί σας να περιγράψει πως και πότε συμβαίνει ο εκφοβισμός και ποιος εμπλέκεται. Ρωτήστε εάν άλλα παιδιά ή ενήλικες ήταν αυτόπτες μάρτυρες σε κάποιο περιστατικό εκφοβισμού. Συζητώντας με το παιδί σας ανακαλύψτε τι ενδεχομένως έχει κάνει το παιδί σας για να σταματήσει τον εκφοβισμό που βιώνει.
Μάθετε στο παιδί σας πώς να αντιμετωπίζει τον σχολικό εκφοβισμό. Σε καμία περίπτωση, μην ενισχύετε τα αντίποινα ή την ανταπόδοση ενάντια σε ένα επεισόδιο εκφοβισμού. Αντιθέτως, ενθαρρύνετε το παιδί σας, να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Το παιδί μπορεί να πει στο θύτη: «Θέλω να σταματήσεις τώρα» και μετά απλώς να αποχωρήσει. Μάθετε στο παιδί σας να μην «προκαλεί» τους θύτες εκφοβιστικών συμπεριφορών, για παράδειγμα, να μην πηγαίνει στο σχολείο έχοντας στην τσέπη του πολλά χρήματα, φορώντας κοσμήματα ή κρατώντας ηλεκτρονικά gadgets. Συνήθως, οι θύτες εκφοβισμού προσπαθούν να αποκομίσουν κάτι με αυτή τη συμπεριφορά, για παράδειγμα να πάρουν το χαρτζιλίκι ή κάποιο gadget που έχει το παιδί το οποίο έχουν στοχοποιήσει. Επίσης, προτείνετε στο παιδί σας να βρίσκεται συνέχεια με ένα φίλο ή μια ομάδα φίλων στο σχολικό λεωφορείο ή στον προθάλαμο της τουαλέτας ή οπουδήποτε ο εκφοβισμός φαίνεται να συμβαίνει. Ένα παιδί που κάνει βόλτες στο προαύλιο μόνο του είναι πιο εύκολο «θύμα» εκφοβισμού, σε σχέση με μια παρέα δυο-τριών παιδιών. Θυμίστε στο παιδί σας ότι μπορεί να ζητήσει βοήθεια από τους καθηγητές ή από άλλα άτομα που εργάζονται στο σχολείο.
Ενισχύστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας. Αξιολογήστε από νωρίς τις ικανότητες και τις κλίσεις του παιδιού σας και βοηθήστε το να συμμετάσχει σε δραστηριότητες, που θα του δώσουν τη δυνατότητα να νιώσει καλά με τον εαυτό του, να εκτιμήσει τον εαυτό του, όπως για παράδειγμα, αθλήματα, μουσική ή τέχνες. Επιπλέον, χρειάζεται να ενθαρρύνετε το παιδί σας να οικοδομήσει φιλίες και να αναπτύξει τις κοινωνικές του δεξιότητες. Επομένως, δώστε του ευκαιρίες συναναστροφής με συνομηλίκους.
Απαιτείται συνεχής παρακολούθηση. Παραμείνετε σε επαφή με τις αρχές του σχολείου. Ενημερώσετε το διευθυντή του σχολείου και τους δασκάλους των παιδιών και να αφήσετε εκείνους να λύσουν το πρόβλημα. Εάν ο εκφοβισμός συνεχίσει να υφίσταται, να επιμείνετε. Μην κάνετε το λάθος να αντιμετωπίσετε μόνοι σας τον εκφοβισμό ή να μιλήσετε με τους γονείς του παιδιού θύτη!
Να γνωρίζετε πότε να αναζητήσετε τη βοήθεια ειδικού. Εξετάστε το ενδεχόμενο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό για το παιδί σας, εάν ο φόβος ή το άγχος του καταστεί υπερβολικό.
