ΤΟΠΙΚΑ

Φωτογραφία Βολιώτη αστυνομικού έγινε …viral

φωτογραφία-βολιώτη-αστυνομικού-έγιν-489489

Είδε ένα παιδάκι να κλαίει. Το άρπαξε στην αγκαλιά του, του πρόσφερε ένα γλύκισμα και έπαιξε μαζί του. Υπό άλλες συνθήκες μία τέτοια εικόνα δεν θα προξενούσε εντύπωση. Στην Ειδομένη, όμως, μήνα Μάρτιο 2016, που σε πρόχειρα αντίσκηνα στοιβάζονταν χιλιάδες ζωές, δεν ήταν έτσι. Η φωτογραφία του Βολιώτη αστυνομικού, Κωνσταντίνου Μακρή, που υπηρετεί στο Αστυνομικό Τμήμα Νέας Ιωνίας, με το παιδί στην αγκαλιά έγινε διάσημη. Έφτασε σε κάθε γωνιά του πλανήτη και προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση.

Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ

Ο Κωνσταντίνος Μακρής βραβεύτηκε από τη Διεθνή Ένωση Αστυνομικών για την πράξη του αυτή. Βραβεύτηκε πρόσφατα και από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Μαγνησίας. Ο πρόεδρος της τοπικής Διοίκησης του Ελληνικού Εθνικού Τμήματος Αστυνομικών Υπαλλήλων, Στέφανος Καρκάλης, λέει ότι η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο πρέπει να επαινείται. Ο ίδιος πρότεινε την απονομή βραβείου στην Εθνική Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων. Ωστόσο, όπως λέει, το αίτημα έτυχε ανέλπιστης ανταπόκρισης διεθνώς.

Γιατί όμως έκλαιγε το παιδί; Ήταν ασυνόδευτο; Είχε κάποιο πρόβλημα με την υγεία του; Πεινούσε; Ο Κωνσταντίνος Μακρής ανοίγει σήμερα την ψυχή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και μιλάει για την απίστευτη εμπειρία που έζησε. Η Ειδομένη δεν ξεχνιέται. Ο αστυνομικός υπηρέτησε εκεί 3,5 μήνες. Στην πορεία υπηρέτησε και σε δύο hot spot, στο Χέρσο και στη Νέα Καβάλα.

Μέχρι πρότινος δε θα περίμενε ότι θα καλούνταν να αναλάβει ένα τέτοιο έργο τήρησης τάξης και ασφάλειας. Κανένας δεν θα περίμενε αυτή την εικόνα της Ειδομένης. Ο ίδιος γνωρίζει τι σημαίνει προσφυγιά και ξέρει τον πόνο που κουβαλούν οι ξεριζωμένες ψυχές. «Κατάγομαι από προσφυγική οικογένεια. Οι δικοί μου έχουν τις ρίζες τους στην Κωνσταντινούπολη. Η γιαγιά μου εξιστορούσε πως ήταν την περίοδο των διωγμών και ξέρω πώς είναι να είσαι πρόσφυγας σε άλλο μέρος. Πώς είναι να είσαι χωρίς σπίτι».

Ζωντανεύοντας… την εικόνα

Όμως, στην περίπτωση της οικογένειάς του επρόκειτο για Έλληνες σε ελληνικό έδαφος. Οι Σύριοι, τονίζει ο κ. Μακρής, ήταν εντελώς ξένοι, με άλλη κουλτούρα, διαφορετικά ήθη και έθιμα. Ο ανήλικος που είχε στην αγκαλιά του έκλαιγε καθώς φοβόταν. Όπως εξηγεί, η οικογένειά του ήθελε να ταξιδέψει στη Γερμανία. Ωστόσο, οι Σκοπιανοί έκλειναν τα σύνορα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι απελπίζονταν. Αισθάνονταν ότι εγκλωβίζονταν. «Γι’ αυτό αγκάλιασα το παιδάκι και του έδωσα κάτι να φάει. Θα το έκανε ο καθένας», λέει.

Στην Ειδομένη ο κ. Μακρής δεν ήταν φυσικά μόνος. Υπήρχαν και άλλοι αστυνομικοί, γιατροί, εθελοντές, ένα ολόκληρο δίκτυο, που είχε αναπτυχθεί για την υποστήριξη των προσφύγων με άκρες παντού σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, για συγκέντρωση φαγητού, ειδών ρουχισμού, φαρμάκων. Για την πραγματοποίηση του έργου απαιτούταν παράλληλα, συνεργασία. Στην Ειδομένη υπήρχαν πολλά προβλήματα.

Διαφορετικές φυλές μεταξύ των μεταναστών, επιτιθόταν η μία στην άλλη για απλά θέματα, για την προτεραιότητα σε μία διαδικασία. Ήταν κουρασμένοι, εξαντλημένοι ψυχολογικά και σωματικά. «Κάθε μέρα γινόντουσαν μικροεπεισόδια», τονίζει. Το μόνο που τον χαροποίησε ήταν ο γάμος ενός νεαρού ζευγαριού. Ακόμη και σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης η ζωή προχωρούσε. Ο κ. Μακρής πέτυχε τον γάμο τυχαία σε περιπολία. Το πλήθος ήταν συγκεντρωμένο σαν σε πανηγύρι.

Όλοι οι μετανάστες ήθελαν να συγχαρούν τον γαμπρό και τη νύφη. Επρόκειτο για τον 27χρονο Σάχερ και την 20χρονη Ρουχάγια. Οι δυο νέοι όταν αποχωρούσαν από τη Συρία για το μακρύ ταξίδι προς τη Γερμανία δεν φαντάζονταν τη νέα από κοινού ζωή που θα ξεκινούσαν.

Ήταν όμως και το μοναδικό χαρούμενο γεγονός στην Ειδομένη. Ο κ. Μακρής λέει ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες υπήρχαν όλες οι κοινωνικές τάξεις. Καθηγητές πανεπιστημίων, γιατροί, έμποροι. «Είχαν χάσει τα πάντα. Ήθελαν να φύγουν με τις οικογένειές τους να κάνουν μία καινούργια αρχή σε έδαφος που να αισθάνονται ασφάλεια. Σκόπευαν και σκοπεύουν να ξαναγυρίσουν στη Συρία, όταν σταματήσει ο πόλεμος», τονίζει.

Ο κ. Μακρής ενημερώνεται ακόμη για τα νέα των προσφύγων. Κάποιοι κατάφεραν και έφυγαν στο εξωτερικό. Πήραν άσυλο. Βρήκαν τις οικογένειες τους. Πολλοί έμειναν στην Ελλάδα. Η Ειδομένη εκκενώθηκε, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Ο αστυνομικός λέει ότι «επιτέλους πρέπει να δοθεί μία λύση».

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΡΑΣΗΣ

Η τοπική Διοίκηση της Εθνικής Ενωσης Αστυνομικών

Η Τοπική Διοίκηση του Ελληνικού Εθνικού Τμήματος Αστυνομικών Υπαλλήλων δραστηριοποιείται εδώ και δέκα χρόνια. Μετράει 220 μέλη. Επιβραβεύει την αστυνομική προσφορά, διοργανώνει εκδηλώσεις για παιδιά αστυνομικών, είναι δίπλα σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Το έργο της, το 2016, μετράει πλήθος εκδηλώσεων πολλές από τις οποίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα, όπως αγώνες, μπαζάρ και άλλες εκδηλώσεις, τα έσοδα των οποίων διατίθενται σε φιλανθρωπικά σωματεία, όπως πρόσφατα στο Σωματείο Μάγνητες Τυφλοί. Μεταξύ άλλων, η τοπική διοίκηση ολοκλήρωσε την αδελφοποίηση των αστυνομικών της πόλης Vranje της Σερβίας με του Βόλου. Το πλούσιο έργο της ενίσχυσαν το 2016 35 νέοι αστυνομικοί, που εγγράφηκαν ως μέλη της.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου