Στα δικαστήρια επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια, για ένα έργο που -λόγω σαθρών εδαφών- δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αυτό της παράκαμψης Ζαγοράς, βρίσκεται η πρώην Νομαρχία Μαγνησίας, η οποία όλο αυτό το διάστημα κερδίζει προσφυγές εκατομμυρίων ευρώ ενώ δικαστική διαμάχη συνεχίζεται, καθώς οι αγωγές διαδέχονται η μία την άλλη…
Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
Οι ενστάσεις και οι αγωγές τεχνικών, κατά κύριο λόγο, εταιρειών, απασχολούν ανά τακτά διαστήματα τους φορείς της Αυτοδιοίκησης είτε στο στάδιο των διαγωνισμών, με αποτέλεσμα να καθυστερούν έργα, είτε στην πορεία υλοποίησης των συμβάσεων, οπότε αρκετά συχνά προκύπτουν προβλήματα. «Ταλαιπωρούν» παράλληλα τη Δικαιοσύνη.
Η εν λόγω, ωστόσο, δικαστική διαμάχη, αφορά σε ένα έργο που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς η σύμβασή του έληξε τρία χρόνια μετά την ανάθεση, λόγω του γεγονότος ότι η σαθρότητα του εδάφους και οι δυσκολίες στην πρόοδό του ανέβαζε …υπέρμετρα τον προϋπολογισμό.
Η εργολαβία εκτελέστηκε τελικά κατά 20-30% του φυσικού αντικειμένου της, σύμφωνα με πληροφορίες από την πρώην Νομαρχία, η εταιρεία έλαβε το 50% των χρημάτων που της αντιστοιχούσαν και συνεχίζει να διεκδικεί και άλλα χρήματα (!), που ανέρχονται στο ποσό του 1,5 εκατ. ευρώ, αν και παράδοση του έργου δεν έκανε ποτέ.
Το πολύπαθο έργο
Το πολύπαθο έργο, το οποίο άρχισε το 1999 και δεν ολοκληρώθηκε, εξακολουθεί και σήμερα να απασχολεί τα ελληνικά δικαστήρια.
Η πρώην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, το Μάιο του 1999 διεξήγαγε μειοδοτικό διαγωνισμό για την κατασκευή του μεγαλόπνοου έργου «Παράκαμψη Ζαγοράς», με το οποίο προβλεπόταν νέα επαρχιακή οδός, η οποία θα ξεκινούσε μετά το χιονοδρομικό κέντρο και θα κατέληγε στη Ζαγορά, παρακάμπτοντας το «Καράβωμα» και όλες τις επικίνδυνες στροφές, που σήμερα οδηγούν στη Ζαγορά.
Το φιλόδοξο έργο προϋπολογισμού δύο δισεκατομμυρίων δραχμών, ανέλαβε να το υλοποιήσει τεχνική εταιρεία, και άρχισε να κατασκευάζεται λίγους μήνες αργότερα.
Ωστόσο, στην πορεία της κατασκευής του διαπιστώθηκε η μεγάλη δυσκολία υλοποίησής του, λόγω της σαθρότητος των εδαφών, της αναγκαιότητας νέων γεωλογικών, γεωτεχνικών κ.λπ. μελετών, με συνακόλουθα κατασκευαστικά έργα τοιχίων αντιστήριξης, που εκτόξευαν το κόστος κατασκευής στο διπλάσιο του προϋπολογισμού. Τελικά, τρία χρόνια αργότερα, το 2002, αποφασίστηκε η διάλυση της εργολαβίας.
Ο δικαστικός μαραθώνιος άρχισε το 2002
Με τη διάλυση της εργολαβίας, το 2002, άρχισε ένας δικαστικός μαραθώνιος δεκαπέντε ετών και αναμένεται -για μία ακόμη πενταετία- να απασχολεί τα ελληνικά δικαστήρια.
Ο Χρήστος Φώτου, δικηγόρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας, (ήδη της Περιφέρειας Θεσσαλίας), αναφέρθηκε στην έρευνά μας για το έργο αυτό στη δικαστική διαμάχη.
Για το έργο, όπως ενημέρωσε, έγιναν οι αναγκαίες απαλλοτριώσεις, καθορίστηκαν οι τιμές μονάδος των ακινήτων, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου (απόφαση 171/2002) και από το Εφετείο Λάρισας (απόφαση 784/2003) και καταβλήθηκαν οι προβλεπόμενες αποζημιώσεις.
Η αντίδικος εταιρεία άσκησε στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας την από 9-12-2002 αγωγή της, με την οποία ζητούσε την καταβολή 948.029 ευρώ (323 εκατομμύρια σε δραχμές) για απασχόληση των μηχανημάτων (σταλίες) στο έργο. Η αγωγή απορρίφτηκε με την με αρ. 175/2007 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας.
Ωστόσο, κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε αναίρεση στο Συμβούλιο Επικρατείας, η οποία έγινε δεκτή και επανήλθε η υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο, το απέρριψε επίσης την αγωγή (αρ. απόφασης 174/2016 απόφασή του).
Η δικαστική διαμάχη συνεχίζεται
Παρά τις δύο απορριπτικές αποφάσεις, η εταιρεία άσκησε νέες αγωγές. Απευθύνθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας στις 27-7-2003 διεκδικώντας ποσό 89.306 ευρώ για μελέτη τοιχίων αντιστήριξης, κατασκευή πασάλων, τοποθέτηση γεωυφάσματος και στραγγιστικές μεμβράνες. Το Διοικητικό Εφετείο Λάρισας απέρριψε την αγωγή (αρ. απόφασης 174/2007).
Ακόμη, η εταιρεία άσκησε άλλες δύο αγωγές στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας, το Φεβρουάριο του 2009 και το Μάρτιο του 2010. Με αυτές ζητούσε το ποσό των 384.545 ευρώ για εργασίες τοίχων αντιστήριξης, και το ποσό των 53.281 ευρώ ως αποζημίωση για τη διάλυση της σύμβασης.
Το Διοικητικό Εφετείο δεν έκανε δεκτές τις αγωγές (αποφάσεις 312/2015 και 29/2015).
Δικαστικές διαμάχες και για κακοτεχνίες
Δυστυχώς, ο εν λόγω δικαστικός μαραθώνιος με κατασκευαστική εταιρεία δεν είναι και ο μοναδικός που έχει να αντιμετωπίσει η Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας και Σποράδων.
Ένα άλλο πολύπαθο έργο, το έργο κατασκευής του Κέντρου υποστήριξης αυτιστικών ατόμων, ο προϋπολογισμός του οποίου ανέρχονταν στο 1.059.000 ευρώ, εξακολουθεί να απασχολεί τη Δικαιοσύνη.
Πρόκειται για συγκρότημα κτηρίων. Η κοινοπραξία η οποία ανέλαβε το έργο, με προσφορά 2.503.797 ευρώ (853.168.894 δρχ.) υποχρεώθηκε από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, λόγω κατασκευαστικών λαθών σε περικοπή της αμοιβής κατά 343.126 ευρώ.
Η περικοπή της αμοιβής της κοινοπραξίας αφορούσε σε πλημμέλειες κατασκευής του έργου και, συγκεκριμένα, στις εργασίες μόνωσης των δωμάτων (ταρατσών) καθώς δεν εκτελέστηκαν έντεχνα (ανεπαρκείς κλίσεις), με αποτέλεσμα την εμφάνιση σποραδικών διαρροών και υγρασιών σε όλα τα κτήρια του συγκροτήματος, ενώ κακοτεχνίες διαπιστώθηκαν και στις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις.
Η προσφυγή που άσκησε η κοινοπραξία, απορρίφθηκε από το Διοικητικό Εφετείο Λάρισας και εκδόθηκε η με αρ. 563/2011 απόφαση. Σήμερα, η υπόθεση εκκρεμεί στο Συμβούλιο Επικρατείας ύστερα από αναίρεση της κοινοπραξίας.
Το έργο Χάνια – Κισσός
Η ανάθεση του έργου «Οδός Χάνια – Κισσός», προϋπολογισμού 840.000 ευρώ έγινε το 2005, με εργολαβική αμοιβή 577.932 ευρώ και αφορούσε στην κατασκευή και βελτίωση του δρόμου που συνδέει το δημοτικό διαμέρισμα Κισσού του Δήμου Μουρεσίου με τις Αγριόλευκες Χανίων. Το έργο ολοκληρώθηκε κανονικά.
Ωστόσο η εταιρεία, με αγωγή της στο δικαστήριο απαίτησε επιπλέον 223.441 ευρώ για χωματουργικές κ.λπ. Η αγωγή απορρίφθηκε από το Διοικητικό Εφετείο (απόφαση αρ. 288/2014).
Παράλληλα, έχουν απορριφθεί από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Βόλου σωρεία προσφυγών βιοτεχνιών, εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και άλλων επιχειρήσεων, σε βάρος των οποίων επιβλήθηκαν πρόστιμα 10.000 έως 30.000 ευρώ για παράβαση των περιβαλλοντικών όρων.
