Στις κορυφογραμμές των ηθοποιών της νεώτερης καλλιτεχνικής γενιάς κατατάσσουν κοινό και κριτικοί τον Αργύρη Πανταζάρα, ο οποίος έχει ταράξει τα θεατρικά νερά και αποσπά διθυραμβικά σχόλια με τη συγκλονιστική του ερμηνεία σε ρόλους δύσκολους και απαιτητικούς. Ο 28χρονος Βολιώτης ηθοποιός με τις τεράστιες υποκριτικές ικανότητες, πρωταγωνιστεί στο προφητικό «1984» του Τζώρτζ Όργουελ, που ανεβαίνει στο Νέο Θέατρο «Κατερίνας Βασιλάκου», απέσπασε το βραβείο Χορν την προηγούμενη χρονιά και την περασμένη Τρίτη τιμήθηκε από τους «ΔραΠαίκτες Βόλου» και την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας στο Αχίλλειο, για τη μεγάλη του θεατρική προσφορά, που τον οδηγεί διαρκώς σε καινούργιες δημιουργικές διαδρομές.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Κάθε βραβείο ισοδυναμεί με ένα «ευχαριστώ» για τον χαρισματικό ηθοποιό, που μετράει ήδη τρεις συγκλονιστικές εμφανίσεις στην Επίδαυρο και προετοιμάζεται για την τέταρτη, ενσαρκώνοντας τον Διόνυσο με την παράσταση «Βάκχες».
Όλη η Ελλάδα μιλάει για το ταλέντο του πολλά υποσχόμενου και σταθερά ανερχόμενου Αργύρη, ο οποίος διαθέτει ωριμότητα, υπευθυνότητα, βαθιές ευαισθησίες, συγκροτημένη σκέψη και άποψη. Ανατρέχοντας στην αφετηρία της καλλιτεχνικής του διαδρομής, αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει από παιδί τη θεατρική του κλίση. Καθοριστική ήταν, ωστόσο, για τον ίδιο η εμπειρία συμμετοχής στο 58ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων. «Εκεί, μέσα από το παιχνίδι και μέσα από την ευθύνη, που προσπαθεί να μεταδώσει ο ένας στον άλλο, βρήκα τους πρώτους τρόπους έκφρασης», ομολογεί ο ίδιος, ενώ υπερτονίζει τη σημαντική παρουσία της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης που δημιουργήθηκε από τον πρώην Καλλιτεχνικό Οργανισμό Δήμου Βόλου, και αποτέλεσε στη συνέχεια το πρώτο ουσιαστικό βήμα για να ανακαλύψει τις θεατρικές του εκφραστικές δυνάμεις.
Μιλάει με θαυμασμό, σεβασμό και ευγνωμοσύνη για τους καθηγητές της σχολής και τον τότε διευθυντή Σπύρο Μαβίδη, τονίζοντας ότι «ήταν μια μεγάλη πρωτοβουλία η συγκεκριμένη σχολή, την οποία ανακάλυψα μετά το Λύκειο. Εκεί γνώρισα πάρα πολύ σημαντικούς ανθρώπους, άτομα με τα οποία κατάλαβα ότι θέλω να κάνω το επόμενο βήμα και διατηρώ επαφή μαζί τους, γιατί για μένα είναι κρίκος στην αλυσίδα της θεατρικής μου πορείας».
Ανακάλυψε μετά το Λύκειο την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης, και όπως υπογραμμίζει: «Είχα δώσει διορία στον εαυτό μου ένα χρόνο να ξεκουραστώ μετά το σχολείο, να απολαύσω την ελευθερία, αλλά τα συνδύασα με μελέτη πάνω στο σχέδιο, γιατί με ενδιέφερε η αρχιτεκτονική. Οπότε έμεινα ένα χρόνο στον Βόλο, στον οποίο σχεδίαζα στους δρόμους και τις πλατείες και παράλληλα παρακολουθούσα αυτή τη σχολή δημιουργικά. Δηλαδή, σαν μια εξέλιξη της δημιουργίας».
Ανοδική πορεία
Η υποκριτική δεν ήταν μονόδρομος για τον χαρισματικό γιό της Ελένης Βόντζου και του Κώστα Πανταζάρα, ο οποίος εξέφρασε στο θεατρικό σανίδι τις καλλιτεχνικές του ευαισθησίες, σε μια παράλληλη διαδρομή με την, επίσης ηθοποιό, αδελφή του Ίριδα, ενώ ο αδελφός του Νίκος, ασχολείται με τη φωτογραφία. Όπως ομολογεί χαρακτηριστικά ο ίδιος, ήταν καθοριστική και πηγή έμπνευσης για τον ίδιο η εικόνα της αδελφής του Ίριδας στη σκηνή.
Ο ταλαντούχος Βολιώτης ηθοποιός είναι απόφοιτος της Σχολής του Εθνικού και έγινε γνωστός σε σύντομο χρονικό διάστημα, καταθέτοντας πάνω στο σανίδι τις εμπειρίες αναμέτρησης με συγκλονιστικούς χαρακτήρες. «Για μένα, δηλώνει, είναι πρωτοφανές το να μπαίνεις στα σπίτι των ανθρώπων μέσα από το θέατρο. Το θέατρο, παραδέχεται ο ίδιος, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη δύναμη της τηλεόρασης. Η τηλεόραση μπορεί να σε βοηθήσει να ανεβάσεις τη δημοτικότητα, την αναγνωρισιμότητά σου, αλλά δεν ανεβάζει την ποιότητά σου».
Όλοι οι χαρακτήρες που έχει ενσαρκώσει, είναι απαιτητικοί. «Νομίζω ότι όλοι οι ηθοποιοί θα έπρεπε να ψάχνουν το βάθος από οποιοδήποτε ρόλο. Ο ρόλος είναι προέκταση της ιστορίας, μιας ιστορίας ενός συγγραφέως και με ιντριγκάρει, με ενδιαφέρει», όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά. Κάθε ρόλος που έχει ενσαρκώσει είναι ένα σχολείο αλλά και «μια ανοιχτή πληγή που δύσκολα κλείνει», σημειώνει με έμφαση ο Αργύρης.
Σαφής και φιλοσοφημένος σε κάθε του απάντηση, τονίζει ότι η συνάντηση με τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε νεαρή ηλικία είναι θέμα προσωπικής αφοσίωσης, γιατί δεν υπάρχει προκαθορισμένη ηλικία για το πότε θα γίνει πρωταγωνιστής. Υπάρχουν απαιτήσεις ενός έργου και αγοράς εργασίας. «Αν η δύναμή σου εμπνέει τη συγκεκριμένη στιγμή, για να δημιουργηθεί μια καινούργια παράσταση, τότε προχωράμε», τονίζει ο ίδιος και προσθέτει: «Παλεύουμε εμείς οι νέοι ηθοποιοί με φαντάσματα που δεν είναι δικά μας και μια ιεραρχία χρόνων».
Πατρίδα της καρδιάς του
Τη δεδομένη χρονική περίοδο ενσαρκώνει συγκλονιστικά τον χαρακτήρα του Γουΐνστον Σμιθ στο πολυσυζητημένο «1984» του Όργουελ, ενώ προετοιμάζει τα επόμενα καλλιτεχνικά του βήματα, που τον οδηγούν σε νέες θεατρικές κορυφογραμμές.
Δοκιμάζει διαρκώς τις υποκριτικές του δυνάμεις, γνέφοντας παράλληλα καταφατικά στη διαφήμιση, με πολύ μεγάλη επιτυχία, ενώ θέτει τη σφραγίδα του και στις πρώτες δικές τους παραγωγές, με την ομάδα «Μομέντουμ» που δημιούργησε ο ίδιος με έμπνευση και μεράκι.
Παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται ανελλιπώς στο θέατρο από το 2010, εντούτοις, δεν έχει εμφανιστεί μέχρι στιγμής στην πατρίδα του, τον Βόλο. «Θα γίνει την κατάλληλη στιγμή με τους κατάλληλους ανθρώπους», υπογραμμίζει ο χαρισματικός ηθοποιός, ο οποίος τονίζει τη σημασία των υποδομών για την πόλη και την ανάγκη λειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου, ενώ εκφράζει ευθαρσώς τη θέση ότι οι νέοι ηθοποιοί στερούνται τη χαρά να ανέβουν στη σκηνή του.
Ο Βόλος είναι η πόλη της καρδιάς του και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι η ιδανική πόλη για να μεγαλώνει ένα παιδί. Οι αναμνήσεις μου είναι οι πιο όμορφες. Αισθάνομαι ευγνώμων και τυχερός που προέρχομαι από αυτή την πόλη, όπου μπορεί να ανθίσει ο αθλητισμός και ο πολιτισμός».
Όνειρό του είναι να δημιουργήσει ένα θεατρικό χωριό στην περιοχή μας, «τη δική μας εστία» όπως επισημαίνει, ενώ προσθέτει ότι «δεν αρκεί να δημιουργήσεις κάτι, πρέπει να μεταδίδεται». Στα 28 του χρόνια έχει κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του, αλλά δεν σταματάει να οραματίζεται έναν καλύτερο κόσμο κι ένα καλύτερο αύριο, με οδηγό το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, που εξελίσσεται διαρκώς, προς νέες κατευθύνσεις.
Ισχυρή θεατρική προσωπικότητα
Ο Αργύρης Πανταζάρας, βραβευμένος με το βραβείο καλύτερου ηθοποιού «Δημήτρης Χορν» το 2016, δημιούργησε την καλλιτεχνική εταιρία «momentum accelerated evolution», με αφετηρία την παράσταση «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ» που πραγματοποιήθηκε στο αρχαίο θέατρο της Μικρής Επιδαύρου, σε συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, με το Piccolo Theatro di Milano, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Θέατρο της οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», το Θέατρο Πόρτα και το Θέατρο Βασιλάκου.
Επίσης συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο σημαντικούς Έλληνες και διεθνείς σκηνοθέτες όπως οι: Tomaz Pandur, Bob Wilson, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Λευτέρης Βογιατζής, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Γιάννης Χουβαρδάς, Ρούλα Πατεράκη, Δημήτρης Καραντζάς.
Έχει αναμετρηθεί με τον μονόλογο του «Ακατονόμαστου» του Samuel Beckett, σε σκηνοθεσία και δραματουργία του ιδίου. Έχει παίξει στα έργα: «1984» του G. Orwell ως Winston Smith, «Φάουστ» του Γκαίτε ως Μεφιστοφελής, «Βασιλιάς Ληρ» του William Shakespeare ως Fool, «Still life» του Δημήτρη Παπαϊωάννου -που ταξιδεύει τώρα σε όλο τον κόσμο-, «Ρήσος» του Ευριπίδη ως Έκτορας, «Βάκχες» του Ευριπίδη ως Αγγελιοφόρος, «Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη σε έναν αξέχαστο «Χορό», «Σλάντεκ» του O. Von Horvárt στο ρόλο του δημοσιογράφου Frans, «Θερμοκήπιο» του Harold Pinter ως Lush, «Woyzeck» του Γκέοργκ Μπίχνερ στον ομώνυμο ρόλο, «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Eugene O’Neil ως Peter, «Όνειρο καλοκαιρινής Νυχτός» του William Shakespeare ως Δημήτριος.
