Του Γ. Π. Μασσαβέτα
Από την Ιταλία ώς τις Αυστρία, Ολλανδία, Γερμάνια, Ουγγαρία, Τσεχία και Πολωνία, όπου έγιναν εκλογές, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σημαντική ενίσχυση της ακροδεξιάς. Την Κυριακή προστέθηκε μια ακόμη νίκη των ακροδεξιών. Αυτή τη φορά στη χωρά όπου είχε αποθεωθεί η σοσιαλδημοκρατία, στη Σουηδία. Οπου απέτυχαν μεν τα φιλόδοξα σχέδια των Σουηδών Δημοκρατών να πιάσουν ένα ποσοστό άνω του 25%, αλλά και το σχεδόν 18% που πέτυχαν είναι εντυπωσιακό.
Είναι μια θλιβερή πορεία που αναμένεται να πάρει ακόμη πιο έντονο χαρακτήρα στις ευρωεκλογές που θα γίνουν τον Μάιο. Οι Ευρωπαίοι πολίτες, προσέρχονται στις κάλπες με ένα τμήμα τους να κατατρύχεται από σύνδρομα. Αισθανόμενοι ότι απειλούνται από την οικονομία και τον πολιτισμό τους ώς ακόμη και την ατομική τους ασφάλεια, από την πολιτική των κυβερνήσεων εκείνων που είναι ανεκτικές προς την «εισβολή των μεταναστών». Η ξενοφοβία και οι φυλετικές διακρίσεις κερδίζουν όλο και περισσοτέρους οπαδούς.
Από την άποψη αυτή θα έπρεπε, όσοι τουλάχιστον έχουμε αριστερές ρίζες, να είμαστε ευτυχείς για το γεγονός ότι η χώρα μας αποτελεί μοναδική εξαίρεση. Είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, όπου την τελευταία δεκαετία είχαμε μια συνεχή άνοδο των λεγόμενων «προοδευτικών δυνάμεων», με εντυπωσιακή νίκη του ΠΑΣΟΚ το 2009 και τελικώς με την άνοδο της «για πρώτη φορά Αριστεράς» στην εξουσία το 2015.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι όμως αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Οι Έλληνες ψηφοφόροι, σε αντίθεση με εκείνους των βορείων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έδειξαν σαφή προτίμηση προς μια αριστερόστροφη πορεία. Μόνο που η «αριστερή» κυβέρνηση που επέλεξαν κατέληξε να εφαρμόζει το πιο σκληρό δεξιό νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα, κατά υπαγόρευση των δανειστών της χώρας. Και όχι μόνον για τη δική της τετραετία. Αλλά έχοντας δέσει τα χέρια και των επόμενων κυβερνήσεων, με ένα πρόγραμμα που φθάνει ώς το 2060.
Μιλώντας με ξένους συναδέλφους, ανταποκριτές ευρωπαϊκών μεσών ενημέρωσης, διαπιστώνω την αδημονία τους για το τι πρόκειται να συμβεί τον Μάιο στην Ελλάδα. Ποια θα είναι η τύχη της Χρυσής Αυγής, που διατηρεί και πάλι την τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις μετά τη μικρόψυχη διαχείριση του πειράματος για τον «κεντροαριστερό» χώρο. Η τύχη του Καμμένου και των υπό σύσταση νέων ακροδεξιών σχηματισμών.
Αν μη τι άλλο, καταφέρνουμε να είμαστε πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
