Ο πολύς Πολάκης από τη μια κορδακίζεται για την επιτυχία της πολιτικής του στον τομέα της Υγείας και από την άλλη ασχημονεί μονίμως με χυδαίες επιθέσεις επί θεμάτων που δεν είναι της αρμοδιότητός του. Ας αφήσουμε στην άκρη αυτή την ενασχόληση του περί παντός, ιδίως δε με τη Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης και ας σταθούμε στον τομέα της ευθύνης του.
Διάβασα με προσοχή την ανακοίνωση της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά. Πρωτίστως επειδή συμβαίνει ο συγκεκριμένος συνδικαλιστικός φορέας να είναι κατεξοχήν πεδίο προνομιακής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ. Από την εποχή ακόμη του ΚΚΕ Εσωτερικού. Με τον επί πολλά χρόνια πρόεδρο της ΕΙΝΑΠ, τον Νίκο Μανιό, να είναι σήμερα από τα «σκληρά» στελέχη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος. Γι’ αυτό άλλωστε η ανακοίνωση παρά το ότι περιγράφει τα «μαύρα χάλια» που επικρατούν στα δημόσια νοσηλευτήρια, δεν χαρακτηρίζεται από αυστηρή κριτική προς την κυβέρνηση. Λες και ευθύνεται κάποιος …τρίτος.
Η ανακοίνωση αυτή της ΕΙΝΑΠ περιλαμβάνει διαπιστώσεις για το τι συμβαίνει, όχι μόνον στα νοσοκομεία της πρωτεύουσας, αλλά και της περιφέρειας. Δεν θα σταθώ στα συνδικαλιστικά αίτηματα που συνοδεύουν τις διαπιστώσεις αυτές. Αλλά στην εκ των έσω περιγραφή για την κατάσταση της δημόσιας υγείας και ειδικώς των νοσοκομείων. Από όλο το κείμενο αντιγράφω δυο μόνον αράδες, αρκετές για να φωτίσουν την κατάσταση: «Σήμερα σε κεντρικά νοσοκομεία λείπουν αναισθησιολόγοι, ουρολόγοι, ΩΡΛ, αιματολόγοι, βιοπαθολόγοι, θωρακο-καρδιο-αγγειοχειρουργοί, γενικοί χειρουργοί».
Προσθέστε σε αυτά και τις τεράστιες ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, ιδίως πανεπιστημιακού επιπέδου.
Ένας από τους λόγους στους οποίους οφείλεται αυτή η κατάσταση είναι, κατά την ΕΙΝΑΠ, και το τεράστιο κύμα μετανάστευσης ειδικευμένων γιατρών. Που έχουν φύγει κατά χιλιάδες από τη χώρα.
Αν περιμένατε να δώσει κάποιες πειστικές απαντήσεις ο κατά τα άλλα λαλίστατος Πολάκης ή να θυμηθεί το «αγωνιστικό του παρελθόν» ο βολεμένος στα έδρανα της Βουλής πρώην πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, ώστε και οι δυο μαζί να δώσουν κάποιο περίγραμμα εξόδου από αυτή την κατάσταση, που κάνει απλώς πλουσιότερες τις πολυεθνικές που αγοράζουν το ένα ιδιωτικό νοσηλευτήριο μετά το άλλο, αδίκως περιμένετε.
Στο κάτω – κάτω, τι σημασία έχει η έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού από τα νοσοκομεία της χώρας, όταν έχουμε τέτοιο περίσσευμα σε υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
|
|
