Λέμε συχνάκις ότι σε τούτο τον τόπο η αναγνώριση και η δικαίωση, ιδίως των πνευματικών ανθρώπων, έρχονται μετά θάνατον. Από αυτόν τον κανόνα δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει και μια προσωπικότητα με την ακτινοβολία του Σταύρου Τσακυράκη. Μια ακτινοβολία προερχόμενη από το πραγματικό, το αληθές «ηθικό πλεονέκτημα» ενός πανεπιστημιακού δασκάλου και αγωνιστή της δημοκρατίας τη συνέπεια του οποίου, στις αρχές τις όποιες πίστευε, ουδείς καλόπιστος διανοείται να αμφισβητήσει.
Τώρα που ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου επιστρέφει στα χώματα της Λέσβου, στην πατρώα γη από όπου ξεκίνησε πάμπτωχος, αλλά μαχητικώς πεισματάρης, για να σπουδάσει, ο τυπικότερος εκφραστής της εξουσίας, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αναγνωρίζει ότι: «Αγωνιστής της Δημοκρατίας, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μαχητικά αντίθετος στη χούντα και διακεκριμένος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, ο Σταύρος Τσακυράκης αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στο μέτωπο της προόδου».
Όσο όμως ζούσε ο καθηγητής Τσακυράκης, ο γνήσιος και ασυμβίβαστος μαχητής κατά της δικτατορίας, που δεν τον λύγισαν ούτε τα Στρατοδικεία, ούτε τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ -ΕΣΑ, ο γραμματέας της τότε νεολαίας «Ρήγας Φεραίος» και μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, είχε άλλη αντιμετώπιση. Και μάλιστα από πρόσωπο που σήμερα είναι φορέας της κυβερνητικής εξουσίας. Την άλλοτε πρόεδρο του Αρείου Πάγου και τώρα διευθύντρια του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού, την κ. Θάνου. Η οποία είχε κινήσει διαδικασία με στόχο την φυλάκιση του Σταύρου Τσακυράκη, επειδή τόλμησε να της ασκήσει, ως συνταγματολόγος, κριτική για τις πολιτικές παρεμβάσεις της.
Πολλοί άλλοι, από το κυβερνητικό στρατόπεδο και τα «παπαγαλάκια» του, είχαν σπεύσει να λοιδορήσουν τον αγωνιστή με τις αληθινές περγαμηνές, επειδή στις ευρωεκλογές αποδέχθηκε να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο που κατήρτισε το «Ποτάμι». Κάποιοι άκαπνοι οι ίδιοι, «άμαθοι από μάχες και χαλασμούς», που βρέθηκαν να παριστάνουν τους αριστερούς κατ’ απονομήν. Και οι οποίοι διεκδικούν το δικαίωμα να οριοθετούν, με «ταμπέλες» δικής τους επινοήσεως, την ιδεολογική τοποθέτηση των άλλων. Οπότε, με περισσή ευκολία, κατέταξαν και τον Τσακυράκη στους «φιλελέ», τους «νεοδεξιούς», μη σεβόμενοι τον σοσιαλδημοκρατικό του προσανατολισμό.
Άπαγε της όψιμης, της μεταθανάτιας, υποκρισίας. Ο εκλιπών είναι άξιος σεβασμού και για «τα πρώτα» του, αλλά και για τα «στερνά» του. Το «ηθικό του πλεονέκτημα» δεν είναι «αλά καρτ».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr
