Με το «καλημέρα» του καινούργιου χρόνου, προστίθεται άλλη μια «ασήμαντη» επιβάρυνση για τα νοικοκυριά. Οι πλαστικές σακούλες των καταστημάτων θα χρεώνονται προς τέσσερα λεπτά εκάστη. Ένας νέος φόρος «για την προστασία του περιβάλλοντος». Και αν πράγματι επρόκειτο περί αυτού, καμία αντίρρηση. Ειδικώς από μένα. Που αρθρογραφώ επί δεκαετίες κατά της υπερκατανάλωσης πλαστικών συσκευασιών. Αλλά, δυστυχώς δεν πρόκειται περί αυτού.
Αν πράγματι εκείνο που τους ενδιέφερε ήταν πρωτίστως το περιβάλλον, θα ακολουθούσαν μια άλλη πολιτική. Θα έφερναν ένα νομοθέτημα, με το οποίο θα απαγορευόταν, σταδιακώς, η χρήση πλαστικών στις περισσότερες συσκευασίες μιας χρήσεως. Από τις σακούλες έως τις διάφορες φιάλες, και τα πάσης φύσεως δοχεία και περιέκτες. Προβλέποντας τη σταδιακή αντικατάστασή τους με ευχερώς ανακυκλώσιμα υλικά όπως το χαρτί, το τετραπάκ, το αλουμίνιο, το γυαλί. Ένα νομοθέτημα που θα έδινε χρόνο, αλλά και οικονομική στήριξη, σε όσους παράγουν πλαστικές συσκευασίες, να αλλάξουν την παράγωγη τους.
Αν αυτή ήταν η επιλογή, τότε το κέρδος θα ήταν διπλό. Όχι μόνο θα προστατευόταν το περιβάλλον, αλλά θα είχαμε και έκρηξη απασχόλησης. Διότι για τις πλαστικές σακούλες και φιάλες απασχολούνται, αναλογικώς, ελάχιστοι εργαζόμενοι. Ενώ για τις χάρτινες και τις γυάλινες οι θέσεις εργασίες θα ήταν υπερπολλαπλάσιες. Αναλογισθείτε πόσες επιπλέον θέσεις εργασίας θα κερδίζαμε αν ξαναζωντάνευαν οι χαρτοποιίες, που τις δολοφονήσαμε, στην Πάτρα, τη Θεσσαλία, τη Θράκη. Και οι υαλουργίες που οδηγηθήκαν σε αργό θάνατο, στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη.
Πριν από χρόνια, ο τότε διευθυντής Ερευνών του «Δημόκριτου» κ. Νίκος Κατσαρός, είχε δώσει κάποια εφιαλτικά στοιχεία για το πόσο επιβαρύνει το περιβάλλον η πλαστική σακούλα: «Η πλαστική σακούλα, σύμβολο της κοινωνίας του περιττού, παράγεται σε ένα δευτερόλεπτο, χρησιμοποιείται για είκοσι λεπτά και ρυπαίνει το περιβάλλον για περισσότερο από 300 χρόνια. Στην Ελλάδα παράγονται κάθε χρόνο περίπου 60.000 τόνοι πλαστικής ύλης, που αντιστοιχούν σε ένα δισεκατομμύριο σακούλες πολυκαταστημάτων και σούπερ μάρκετ».
Υπό το πρίσμα αυτό, κάθε προσπάθεια περιορισμού της πλαστικών συσκευασιών, είναι ένα θετικό βήμα. Οπότε θα χαιρετίζαμε και αυτό το βήμα της κυβέρνησης. Αλλά, με τα τέσσερα λεπτά, μην περιμένετε ότι θα υπάρξει σοβαρή μείωση. Απλώς ο δημόσιος «μπεζαχτάς» θα αποκτήσει ένα νέο έσοδο. Πάνω από τριάντα εκατομμύρια ετησίως. Και μάλλον αυτό τους ενδιαφέρει περισσότερο.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
