Το παραμύθι περί εθνικής «φιλοτιμίας»

το-παραμύθι-περί-εθνικής-φιλοτιμίας-229695

Ανδρωθήκαμε με τις συστάσεις των γονιών και των δασκάλων μας ότι πρέπει να είμαστε φιλότιμοι. Διότι, όπως μας έλεγαν, το φιλότιμο είναι εθνικό γνώρισμα του Έλληνα. Εθνικό «προϊόν». Όπως η ελιά και η σταφίδα. Ίσως, σε κάποιο βαθμό, να είχαν δίκιο. Διότι, εκείνοι που μας έκαναν αυτές τις διδαχές, είχαν, κυρίως, κατά νου τον εαυτό τους. Απλοί άνθρωποι. Ενίοτε και αγράμματοι, σαν τη Μάνα μου. Που σέβονταν τις κοινωνικές αξίες με τις οποίες είχαν γαλουχηθεί και οι ίδιοι.

Τώρα βρισκόμαστε στην εποχή της πλήρους… εθνικής αφιλοτιμίας. Της ενδημούσης κατ’ εξοχήν, στα άνω δώματα του πολίτικου μας συστήματος. Τόσο ώστε να έχουμε πλέον συνηθίσει στην επίδειξη αυτής της αφιλοτιμίας. Τυπική εκδήλωση της οποίας είναι το γεγονός πως, ό,τι και αν συμβαίνει, όσο τραγικό και να είναι, όποιος και αν ευθύνεται για οποιαδήποτε ενέργεια ή παράλειψή του, να μην έχουμε καμία παραίτηση. Όλοι να παραμένουν γαντζωμένοι, με νύχια και με δόντια, στις καρέκλες τους. Όσο για τις ευθύνες… πέρα βρέχει.

Πείτε μου, σας παρακαλώ, σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, μη έχουσα καταχωρήσει το φιλότιμο ως ΠΟΠ προϊόν της, θα συνέβαινε να μην υπάρχει ούτε μια παραίτηση, για τις ακόλουθες περιπτώσεις:

*** Να χάνονται στα λασπόνερα δεκαέξι ζωές (ελπίζω να μην αυγατίσει ο αριθμός των θυμάτων ως τη δημοσίευση της στήλης) επειδή δεν εφαρμόσθηκε ένα σχέδιο που υπήρχε για την αντιπλημμυρική προστασία μιας περιοχής. Και οι έχοντες την ευθύνη γι’ αυτό, όπως π.χ. η περιφερειάρχης Αττικής κ. Δούρου, να περιφέρονται στον τόπο της τραγωδίας, για να προβάλλουν τηλεοπτικώς την… ευαισθησία τους.

*** Να πιάνεται στον ύπνο το Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη», να καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο οι «αντιεξουσιαστές», επειδή ουδείς έκανε το αυτονόητο, αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε απλός άνθρωπος με κοινό νου, έχοντας υπόψη του τι συμβαίνει κάθε χρόνο: Να πάρει εγκαίρως τα μέτρα του.

*** Να καταδικάζεται υπουργός από δικαστήριο, έστω σε χρηματική ποινή 16.500 ευρώ, για την προτροπή του να… λυντσάρουν οι οπαδοί του ένα δήμαρχο. Μετά από τέσσερα χρόνια, εκδόθηκε επιτέλους αυτή η απόφαση, κατά του κ. Πάνου Καμμένου. Αλλά, τόσο ο ίδιος, όσο και εκείνος που τον έκανε συνεταιράκι του, διαπιστώνουν, απλώς ότι… ψιχαλίζει!!!

Πού να το χωρέσει το μυαλό μας τέτοιο… πλεόνασμα «εθνικής φιλοτιμίας»…

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

[email protected]

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου