Οφείλω να πω ξεκάθαρα, σε όσους με διαβάζουν, ότι ναι, πήγα και ψήφισα στις εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας της Κεντροαριστεράς. Και μάλιστα οικογενειακώς. Διότι αυτός είναι ο φυσικός πολιτικός χώρος για έναν αμετανόητο σοσιαλδημοκράτη όπως ελόγου μου. Που έχει πάντα τη μοίρα οι μεν σκληροί δεξιοί να τον θεωρούν «κομμουνιστή», οι δε σκληροί αριστεροί «όργανο του καπιταλισμού». Στους τελευταίους μάλιστα περιλαμβάνονται και εκείνοι οι αλλοτινοί «πρασινοφρουροί», της περιόδου που το ΠΑΣΟΚ κατατασσόταν με τη συνθηματολογία του ως «αριστερά της Αριστεράς», οίτινες θεωρούσαν ακόμη και τον αξέχαστο Ούλοφ Πάλμε ως …προδότη,
Τώρα, ο χώρος αυτός έχει τη χρυσή ευκαιρία ενός καθαρού ιδεολογικού προσανατολισμού. Να αφήσουν, όλοι, κατά μέρος τον ιδεολογικό απολογητισμό έναντι εκείνων που βρίσκονται αριστερότερα της σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας, δηλαδή του μεσαίου προοδευτικού χώρου, και να διαμορφώσουν ένα καθαρό ιδεολογικό στίγμα και πολιτικό πρόγραμμα, αποφεύγοντας τους λαϊκισμούς, αυτούς που, μαζί με τη διαφθορά εξανέμισαν την μεγάλη ελπίδα της Αλλαγής και την έστειλαν στο περιθώριο του πολίτικου γίγνεσθαι. Κάτι που πρέπει να κάνουν, πρωτίστως, οι δυο πασοκογενείς που επικρατήσαν και αναμετρώνται στον δεύτερο γύρο.
Ναι. Είναι παρήγορο το ότι βρεθήκαμε πάνω από διακόσιες χιλιάδες πολίτες που στηθήκαμε στην ουρά για να διαδηλώσουμε, ψηφίζοντας, τη θέληση μας να υπάρξει ένας ισχυρός τρίτος πόλος του προοδευτικού Κέντρου.
Όχι, δεν είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο το ότι στις ουρές αυτές κυριαρχούσε η γενιά μου και η αμέσως επόμενη, ενώ η παρουσία της νεολαίας υπήρξε εξαιρετικώς ισχνή.
Ναι. Αυτό που συνέβη στον πρώτο γύρο είναι ένα καμπανάκι προς αυτούς που σήμερα κυβερνούν. Και οι οποίοι δεν θα έβλεπαν ποτέ εξουσία αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι πασοκογενείς πολιτικάντηδες, που έκαναν κωλοτούμπες, πότε ψηφίζοντας το πρώτο ή και το δεύτερο μνημόνιο και μετά, για να διασωθούν, ανακηρύσσοντας εαυτούς ως …ριζοσπάστες «αριστερούς». Και όχι μόνον αυτοί. Αλλά και οι εργατοπατέρες. Και οι πολίτες εκείνοι που ήταν κακομαθημένοι, στα χρόνια του λαϊκισμού και της …ευλογημένης άνωθεν διαφθοράς, της νοοτροπίας της «αρπαχτής».
Όχι. Τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικώς. Αν οι δυο αναμετρώμενοι για τη ηγεσία, αμφότεροι προερχόμενοι από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», θεωρήσουν ότι απλώς έχουν την ευκαιρία για μια …ανακαίνιση του κόμματος τους, η ευκαιρία θα έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Τώρα δίνουν τις πιο κρίσιμες εξετάσεις τους.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
