Εχω κάνει φυλακή. Γνωρίζω πολύ καλά πόσο «βαριά ειν΄ τα σίδερα». Κατά τούτο δεν είμαι αντίθετος στην επίδειξη μιας λελογισμένης επιείκειας, έναντι εκείνων που έχουν επιδείξει ειλικρινή μεταμέλεια για τα αδικήματα που διέπραξαν. Μορφή της οποίας είναι και η δυνατότητα να λαμβάνουν κάποια άδεια κατά τη διάρκεια της κράτησής τους. Με την ελπίδα ότι, οι ημέρες κατά τις οποίες θα ζουν ελεύθεροι, θα τους βοηθήσουν να επιλέξουν την επανένταξη στην κοινωνία. Αλλά…
Αλλά δεν μπορεί το μέτρο αυτό να ισχύει για τους καθ’ έξιν δολοφόνους, βιαστές, ληστές και ναρκεμπόρους. Χωρίς να εξαιρούνται, από τους τελευταίους και εκείνοι που είναι οι ίδιοι «πρεζόνια». Διότι διαφορετικώς θα ζούμε φρικώδη εγκλήματα σαν αυτό με τη σφαγή της 32χρονης Δώρας Ζέμπερη. Πολύ δε περισσότερο δεν δικαιούνται τέτοια επίδειξη επιεικείας εκείνοι οι οποίοι όχι μόνον δεν εκδηλώνουν καμία πρόθεση μετανοίας για τα εγκλήματά τους, αλλά και επαίρονται για τη «δράση» τους.
Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση του Κουφοντίνα. Ενας ψυχρός εκτελεστής που αφαίρεσε τη ζωή δεκατριών ανθρώπων. Και όχι μόνον δεν ζητά συγνώμη -εκτός από την περίπτωση του «παράπλευρου θύματος», του νεαρού Αξαρλιάν- αλλά και κομπάζει, εκδίδοντας και βιβλίο για τα κατορθώματά του. Με τη μέγιστη εκδηλουμένη κοινωνική νοσηρότητα να έχει και… θαυμαστές, που περίμεναν έξω από τις φυλακές να τον χειροκροτήσουν. Μεταξύ των οποίων και ο έχων, επίσης, ευεργετηθεί από την επιείκεια του νόμου «επαναστάτης ληστής τραπεζών» Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής. Γιος του προέδρου της Βουλής. Και μέλος, μαθαίνω, της οργάνωσης «Ρουβίκωνας». (Και ο νοών νοήτω γιατί διατάχθηκε η ΕΛ.ΑΣ., από τον κ. Βούτση, να αφήσει αμέσως ελεύθερους τους ρουβικωνιάτες εισβολείς του κοινοβουλίου, χωρίς να προλάβει να τους πάρει τα στοιχεία.)
Ο φίλος μου Παύλος Μπακογιάννης, ο αδελφικός μου φίλος Μιχάλης Βρανόπουλος, δεν δικαιούνται καμία άδεια, να γυρίσουν να αγκαλιάσουν τα παιδιά τους. Ούτε ο νεαρός αστυφύλακας Χρήστος Μάτης, που τον εκτέλεσε ο Κουφοντίνας εν ψυχρώ όταν πήγαν μαζί με τους «συντρόφους» του να ληστέψουν την τράπεζα στα Πετράλωνα. Για να έχουν την οικονομική άνεση να στήνουν βιλάρες ο Γιωτόπουλος στους Λειψούς, ο Κουφοντίνας στον Βαρνάβα και οι Ξηροί στην Ικαρία.
Όταν ξεχνούμε τι έχουμε περάσει, ως κοινωνία είμαστε καταδικασμένοι να τα ξαναζήσουμε. Ου μόνον από τους πρωταγωνιστές, αλλά και από τους… θαυμαστές τους.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
