Ο άλλοτε «πράσινος» και νυν ροδόχρους πολιτικάντης «σύντροφος» Τρύφων Αλεξίαδης, έχει ασφαλώς εξασφαλίσει μια θέση στα λεξικά του μέλλοντος. Ειδικώς στα λήμματα «αμοραλισμός», «καιροσκόπος», «κυνισμός» και όλα τα συναφή. Είναι εξ εκείνων των ποντικών που εγκατέλειψαν εγκαίρως το σκάφος του ΠΑΣΟΚ, όταν πια βυθιζόταν. Ένα σκάφος που του εξασφάλισε ευημερία και προβολή, καθιστώντας τον επίσημο εργατοπατέρα των εφοριακών. Αλλά το εγκατέλειψε, όπως πολλοί άλλοι, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συνέχεια της παρουσίας του στον δημόσιο βίο μεταπηδώντας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Υπό τη νέα σημαία ευκαιρίας, ο «σύντροφος» Αλεξίαδης, ήταν εξ εκείνων οι οποίοι παρότρυναν τους πολίτες, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη αξιωματική αντιπολίτευση, να μην πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ. Τώρα λοιπόν ο «σύντροφος» θυμώνει επειδή κάποιοι, είτε πρόκειται για πολιτικούς του αντιπάλους, είτε για δημοσιογράφους, είτε για απλούς πολίτες, επιμένουν να θυμούνται εκείνες τις προτροπές. Και να τις θυμίζουν στους σημερινούς κυβερνήτες.
Θεωρεί λοιπόν ότι μας κατακεραύνωσε όλους με μια άκρως κυνική «απάντηση», σε όσους επιμένουν να θυμούνται. Χαρακτηρίζοντας, όλα εκείνα που μας έλεγαν, αυτός και οι όμοιοι του, ως «περσινά ξινά σταφύλια». Αποθέωση του «είπα, ξείπα, χωρίς τσίπα».
Σ’ αυτόν λοιπόν και τους ομοίους του αφιερώνω ένα παλιό ποίημα από τη συλλογή μου «Φιλήσυχοι Πολίτες»:
ΦΟΛΕΣ
Θαρρώ πως για σπουδαία
είμαι φτιαγμένος
κι άδικα κάθομαι
και χάνω τον καιρό μου
για ΛΑΘΗ λέγοντας
πολλά στον πεθερό μου
που με ακούει
εντός «εντός γραμμής»
και νυσταγμένος.
Την τέχνη έμαθα καλά
τα ξέρω όλα
τα κόλπα,
τα τερτίπια τ’ αναγκαία
αυτά που κάνουνε
να φαίνεται ωραία
κι ευκολοχώνευτη,
για τους πολλούς,
η φόλα.
Θαρρώ πως
για σπουδαία
είμαι φτιαγμένος.
1972
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
|
|
