Στα χρόνια της νιότης μου οι δημοτικές εκλογές ήταν μια χρυσή ευκαιρία για να δείξει τη δύναμή της η Αριστερά. Όχι μόνο σε ιστορικά κάστρα της όπως η Καισαριανή, η Κοκκινιά, η Καλαμαριά, η Νέα Ιωνία Αττικής τε και Μαγνησίας, η Μυτιλήνη, αλλά και σε δεκάδες άλλους δήμους και κοινότητες, σε όλη την επικράτεια.
Κάθε τόσο υπερηφανευόμασταν για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Πήραμε και το Αιγάλεω, τη Δάφνη, την Καλλιθέα, τις Συκιές, τη Νέα Σμύρνη. Ακόμη και τον συντηρητικό Πειραιά ή τη Λάρισα. Και όπου δεν ήταν δυνατή η αυτόνομη παρουσία της, η Αριστερά, μέσα από το σχήμα της ΕΔΑ, ήταν ένας αξιόπιστος και σεβαστός πολιτικός εταίρος, ώστε συμμαχώντας με την Ένωση Κέντρου να εξασφαλίζει ισχυρές πλειοψηφίες.
Τώρα η Αριστερά θα έχει τον μικρότερο λόγο στις εκλογές των μεγαλύτερων δήμων. Και σχεδόν κανένα λόγο στην ανάδειξη των περιφερειαρχών. Από τη μια η ιδεολογική και προγραμματική μούχλα της επικρατούσας κομματικής μπιροκράτσιας και των επαγγελματιών απαράτσνικων ενός ΚΚΕ που είναι αδύνατον να ανοίξει φτερά στην κοινωνία. Και από την άλλη η κωμωδία της «Ανανεωτικής Αριστεράς» που κατάντησε κομπολόι και παίγνιο στα χέρια οιουδήποτε Αλαβάνου.
Την επομένη των εκλογών θα διαγκωνίζονται για το ποιος… έχασε λιγότερο. Και θα γελάνε στο ένα κομμάτι της Αριστεράς για την κατάντια του άλλου, χωρίς κανένας να κοιτάει την καμπούρα του. Και βαλτοί και πληρωμένοι να ήταν, δεν θα τα κατάφερναν καλύτερα να διαλύσουν έναν πολιτικό και κοινωνικό χώρο που έπρεπε τούτη την ώρα να είναι αποκούμπι ελπίδας για τους απελπισμένους.
Και όλα αυτά επενδεδυμένα με μεγαλόστομες διακηρύξεις ιδεολογικής συνέπειας και αγωνιστικής πρωτοπορίας. Η, το κωμικότερο, και με καραμελώματα περί επιδιωκόμενης ευρύτερης ενότητας και άλλα παραμύθια.
Θα τρίζουν τα κόκαλα των γονιών μας. Και το μόνο που θα έχουμε να τους πούμε, είναι μια παραλλαγή του τίτλου από το γνωστό βιβλίο του Χρόνη Μίσιου: Καλά εσύ έφυγες νωρίς. Και δεν υποχρεώθηκες να ζήσεις το πώς η Αριστερά που πίστεψες κατάφερε, σε συνθήκες απολυτής ελευθερίας, να μπει σε τέτοιο περιθώριο που δεν κατάφερε να την εξωθήσει το μετεμφυλιακό κράτος.
