Η πολιτιστική σημειολογία της Βουλής των Ελλήνων πάσχει από μία σοβαρότατη έλλειψη. Στη δυτική πλευρά της ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες μπορούν να αποτίσουν φόρο τιμής στον «Άγνωστο στρατιώτη». Η απεικόνιση του οποίου θυμίζει τη διαχρονική πολεμική αρετή των Ελλήνων. Να θαυμάσουν και τους ευζώνους που παραπέμπουν στην επανάσταση του ’21. Και λίγο αριστερότερα να κύψουν την κεφαλή προ του αγάλματος του Ελευθερίου Βενιζέλου. Νοτίως και ανατολικώς το μέγαρο του Κοινοβουλίου περιβάλλεται από τον Εθνικό Κήπο, ο ποιος είναι επίσης διάσπαρτος αγαλμάτων, ανδριάντων και προτομών. Αλλά στη βορινή πλευρά, επί της Βασιλίσσης Σοφίας, τίποτε.
Τώρα λοιπόν ήλθε η ώρα να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Στον χώρο αυτό πρέπει να μεριμνήσει ο πρόεδρος της βουλής Νίκος Βούτσης, ώστε να τοποθετηθεί ένα νέο άγαλμα. Αφιερωμένο «τω αγνώστω κουκουλοφόρω». Διότι θα ήταν αδικία και παραβίαση της συνταγματικής ισότητας, αν επρόκειτο να στηθεί μνημείο μόνον προς τιμή του Ρουβίκωνα. Τι είναι δηλαδή οι υπόλοιποι κουκουλοφόροι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Δεν δικαιούνται και αυτοί να εισέρχονται στο προαύλιο της Βουλής με την ίδια άνεση και ελευθεριότητα που το έκανε ο «Ρουβίκωνας»;
Ο Ρουβίκωνας Ρουβίκων (Rubico) είναι το λατινικό όνομα ενός μικρού ποταμού στη βόρεια Ιταλία που χυνόταν στην Αδριατική, μας ενημερώνει η «Βικιπαίδεια»:
Στη ρωμαϊκή εποχή, ο νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους στρατηγούς να τον διαβούν με τις λεγεώνες τους. Το μέτρο αποσκοπούσε στο να αποτρέψει την είσοδο στρατού στην Ιταλία, επομένως και το ενδεχόμενο πραξικοπήματος ή εμφυλίου. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ αποφάσισε να τον περάσει, πριν συγκρουστεί με τον Πομπήιο, αναφώνησε την ιστορική φράση Ο κύβος ερρίφθη».
Η φράση «διέβη τον Ρουβίκωνα» αναφέρεται σε ανθρώπους που εν γνώσει τους λαμβάνουν μια ριψοκίνδυνη απόφαση χωρίς επιστροφή.
Αμ δε. Αυτά συνέβαιναν στους μακρινούς εκείνους αιώνες. Σήμερα τα πράγματα έχουν εκσυγχρονισθεί, έχουν «ριζοσπαστικοποιηθεί». Μπορούν κάποιοι να «διαβαίνουν τον Ρουβίκωνα», κοινώς να μπαινοβγαίνουν, πλατσουρίζοντας όσο θέλουν τα πόδια τους στα νερά. Διό και καλούνται «επαναστάτες του γλυκού νερού». Απολαμβάνοντας ειδική ασυλία. Τους πιάνουν οι αστυνομικοί του κοινοβουλίου, τους οδηγούν στη ΓΑΔΑ, αλλά εκείθεν, με εντολή Βούτση, αναχωρούν με ταξί ως άρχοντες.
Μια απορία μόνο: Έφυγαν χωρίς να τους κρατήσουν τα στοιχεία; Ενδεχομένως από τον φόβο μήπως είναι …ρουβικωνιάτης κανένας «αναρχικός ληστής τραπεζών», γόνος γνωστού πολιτικού;
