Εδώ που φτάσαμε, το χειρότερο που μπορούν να κάνουν οι ηγέτες μας είναι να συντηρούν τα αιώνια παραμύθια. Και το ακόμη χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να τα πιστεύουμε και να βολευόμαστε με αυτά.
Παραμύθι είναι ότι η φοροδιαφυγή είναι αποκλειστική υπόθεση του μεγάλου κεφαλαίου. Η αλήθεια είναι ότι έχει καταστεί «εθνικό σπορ» στο οποίο επιδίδονται ασυστόλως όχι μόνον οι μεγάλοι αλλά όλοι σχεδόν, όσοι επιχειρούν. Με «αετούς» στο είδος τους πλείστους των επαγγελματιών που προσφέρουν υπηρεσίες. Ειδικά εκείνους που ασχολούνται με υγεία, επισκευές, ψυχαγωγία, εστίαση, τουρισμό, επιμόρφωση κ.λ.π.
Παραμύθι είναι ότι τα λεφτά τα φάγανε μόνο οι πολιτικοί με τους κολλητούς τους. Ασφαλώς και «φάγανε, φάγανε, φάγανε», αρκετοί πολιτικοί δημιουργώντας προκλητικές περιουσίες. Αλλά το πρώτιστο αρνητικό που άφησε πίσω της η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν ακριβώς η… κοινωνικοποίηση του δικαιώματος στη λεηλασία του δημοσίου χρήματος. Μια μολυσματική επιδημία που προσέβαλε ολόκληρο τον ιστό της ελληνικής κοινωνίας, κατανικώντας τα έως τότε γνωστά αντισώματα της φιλοτιμίας και της αιδούς. «Αφού όλοι κλέβουν και κανείς δεν τιμωρείται, εγώ κορόιδο είμαι να μην κάνω το ίδιο»;
Παραμύθι είναι ότι τα λεφτά που χάθηκαν πρέπει να τα πάρουμε πίσω μόνο «από τους λίγους». Γιατί δεν εντάσσονται στους λίγους εκείνοι που χρόνια τώρα ροκανίζουν αναπηρικές συντάξεις μαϊμού. Ούτε εκείνοι που όντας όργανα ελέγχου (σε εφορίες, τελωνεία, πολεοδομίες) αντί να εξασφαλίζουν έσοδα για το κράτος έκαναν χρυσές δουλειές με συμβιβασμούς κάτω από το τραπέζι, αποκτώντας παχυλές καταθέσεις, ακίνητα και πολυτελή αυτοκίνητα. Ούτε εκείνοι που ως υπηρεσιακοί παράγοντες έβαζαν την υπογραφή τους, με το αζημίωτο, για προμήθειες και αναθέσεις που έκαναν τον κούκο να κοστίζει αηδόνι για το δημόσιο κορβανά.
Αν δεν απαλλαγούμε από τα παραμύθια που κάποιοι παπαγαλίζουν επιτηδείως και οι πολλοί αδαώς, αν δεν δούμε κατάματα την αλήθεια ότι βυθιστήκαμε ως έθνος στη σήψη του εύκολου, γρήγορου πλουτισμού, βασισμένου στην αρπαχτή και πάσα άλλη ανομία, δεν πρόκειται ούτε οι ηγέτες μας να βρουν τη σωστή θεραπεία, ούτε και εμείς να την αποδεχτούμε.
Οπότε τα νέα δάνεια του «μηχανισμού στήριξης» απλώς θα μεγαλώνουν τα χρέη και τα αδιέξοδά μας.
