Το έκαναν πάλι το θαύμα τους οι σοφοί νομοθέτες μας. Με μια τροποποίηση έμειναν έξω από τις ρυθμίσεις του νέου ασφαλιστικού όσοι εργάζονται στη Βουλή και την κεντρική τράπεζα τής χώρας. Για τους οποίους θα υπάρξει ειδικό νομικό καθεστώς.
Αν οι αλλαγές στο ασφαλιστικό είναι «αναγκαίες και δίκαιες», όπως μας λέγατε το πρώτο τρίμηνο διακυβέρνησης, κ. Πρόεδρε, τότε γιατί αυτή η «δικαιοσύνη» δεν περιλαμβάνει και τους υπάλληλους της Βουλής και της Τράπεζας της Ελλάδος; Και αν πάλι είναι «άδικες αλλά αναγκαίες», όπως το αλλάξατε το τροπάριο όταν αποφασίσατε να υπαχθούμε υπό διεθνή επιτροπεία για να μην κηρύξουμε πτώχευση, γιατί η αδικία δεν είναι ίδια για όλους τους Έλληνες και σταματά έξω από την πόρτα των δυο συγκεκριμένων κτηρίων;
Εγώ αντιλαμβάνομαι τη διάθεση του κ. Φίλιππου Πετσάλνικου, όπως και κάθε άλλου προέδρου της Βουλής, να λειτουργήσει ως… φανταροπατέρας που «καθαρίζει» για «τα παιδιά» της δικής του μονάδας. Εσείς όμως αντιλαμβάνεστε ότι έτσι τροφοδοτείτε τα όχι ιδιαιτέρως φιλικά αισθήματα μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης απέναντι στο ίδιο το κοινοβούλιο και προσφέρετε επιχειρήματα σε εκείνους που προσπαθούν να ξεσηκώσουν του πολίτες με το σύνθημα «κάψτε τη Βουλή»;
Αν είμαστε η «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Όργουελ, όπου στην αρχική διακήρυξη «όλα τα ζώα είναι μεταξύ τους ίσα» προστέθηκε η… τροπολογία «άλλα μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα», να μας το πείτε να το ξέρουμε. Ότι ζούμε δηλαδή σε μια χώρα που διοικείται από κατ’ όνομα «σοσιαλιστές» οι οποίοι καθιερώνουν επισήμως το διαχωρισμό των ανθρώπων σε πρώτης και δεύτερη κατηγορίας πολίτες.
Το θέμα δεν είναι γιατί κάνετε χατίρια σε κάποιες συγκεκριμένες ομάδες. Αλλά το αν έχετε δικαίωμα να το κάνετε. Ιδίως όταν στη Βουλή έχουν κατά καιρούς διορισθεί άτομα από το συγγενολόι αρκετών πολιτικών. Οπότε εμφανίζεστε να μας καλείτε όλους σε οδυνηρές θυσίες, εξαιρουμένων των δικών σας ανθρώπων.
Όταν ανοίγετε ένα παράθυρο και μια τρύπα, δεν καταλαβαίνετε ότι δίνετε το πρόσταγμα να ξεκινήσουν νέοι αγώνες, από όσους έχουν δύναμη να πιέσουν, για να εξασφαλίσουν και αυτοί το δικό τους «παραθυράκι»; Και, κυρίως, ότι προκαλείτε;
