Πειράζει που ανησυχώ;

πειράζει-που-ανησυχώ-851206

Εκείνο που με συγκινεί μέχρι δακρύων κάθε φορά που συμβαίνει το κακό, στην χειρότερη του μορφή, όταν δηλαδή χάνονται ανθρώπινες ζωές από την δράση τρομοκρατών, είναι που οι πολιτικοί μας ταγοί έχουν πάντα μια σταθερή απάντηση. Όλοι εν χορώ καταδικάζουν το αποτρόπαιο έγκλημα. Και μας διαβεβαιώνουν ότι «η Δημοκρατία μας δεν τρομοκρατείται».

Δεν ξέρω αν αυτή η 36χρονη κυρία Δημοκρατία έχει προηγουμένως μιλήσει μαζί τους και τους έχει πει «σιγά καλέ που θα τρόμαζα από ένα τόσο δα χτυπηματάκι» παρέχοντάς τους και την εξουσιοδότηση να μας το ανακοινώσουν. Φαίνεται ότι είναι ιδιαιτέρως θαρραλέα. Εγώ, δυστυχώς δεν είμαι.

Ομολογώ πως όταν σκάει βόμβα μέσα στην καρδιά του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, παραδίπλα από το γραφείο του υπουργού, σκοτώνοντας τον υπασπιστή του, δεν μπορώ να το παίξω «άνετος». Όχι γιατί φοβάμαι τους τρομοκράτες. Αλλά γιατί δεν μπορώ να εμπιστευθώ εκείνους που υποτίθεται ότι με προστατεύουν από αυτούς.

Αισθάνομαι ακόμη ανασφαλέστερος, όσο θυμάμαι πως οι ως τώρα επιτυχίες των αρχών προστασίας μου, στηρίζονται στη λογική του «τζόκερ». Στο «κι αν σου κάτσει». Καλά να σου «κάτσει» να εκραγεί η βόμβα στα χέρια του Ξηρού και να αρχίσει από κει το ξήλωμα της 17 Νοέμβρη, ή να πυροβολήσουν δυο νεαροί αστυνομικοί τον Φουντά, περνώντας τον για Αλβανό ληστή, και εκείθεν να φτάσεις στον «Επαναστατικό Αγώνα». Αλλά είναι δυνατόν το αίσθημα ασφαλείας να στηρίζεται στην προσδοκία ότι ο Χρυσοχοΐδης είναι «τυχεράκιας» και «πού θα πάει, θα του κάτσει»;

Πόσα πληρώσαμε το 2004 για να αγορασθεί πανάκριβος τεχνολογικός εξοπλισμός, ώστε να μην περνάει καρφίτσα ανέλεγκτη στο υπουργείο-φρούριο της λεωφόρου Κατεχάκη; Πόσους ειδικούς φρουρούς έχουμε προσλάβει για τη φύλαξη υπουργείων και άλλων δημοσίων κτηρίων;

Δυστυχώς το φαινόμενο δεν αντιμετωπίζεται με ποσοτικά μεγέθη. Με τον να αγοράζουμε όλο και ακριβότερους εξοπλισμούς ή να διορίζουμε ακόμη περισσότερους φρουρούς. Η μαγιονέζα χαλάει στα ποιοτικά στοιχεία. Στην επιλογή και εκπαίδευση εκείνων στους οποίους ανατίθενται τα κρίσιμα καθήκοντα. Είτε είναι ένας «φρουρός» διακοσίων κιλών που βλέπω στα ΕΛΤΑ της γειτονιάς μου, που ανάθεμα αν μπορεί να κινηθεί σε περίπτωση ληστείας, είτε είναι κάποιος που κάνει μηχανικά τη δουλειά του και… διεκπεραιώνει δέματα με βόμβες εντός του απροστάτευτου υπουργείου Προστασίας.

Λυπάμαι αλλά εγώ ανησυχώ. Πειράζει που είμαι εκτός «ομοψυχίας»;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου