Τι θα… φάμε σήμερα;

τι-θα-φάμε-σήμερα-851206

Ξαφνικά ένιωσα να βρίσκομαι στη θέση της… νοικοκυράς, που δεν λέει τι να αποφασίσει να μαγειρέψει σήμερα. Εκείνο το φάγαμε χτες, το άλλο προχτές, το τρίτο το γευτήκαμε την Κυριακή, και πάει λέγοντας. Έμεινε τίποτα από τα «μεγάλα θέματα» της επικαιρότητας που δεν το υπερκαταναλώσαμε; Δεν το μπουκώσαμε σε τεράστιες δόσεις;

Αυτό ακριβώς δείχνει ότι η ζωή μας έχει εκτροχιαστεί. Ότι δεν ζούμε «κανονικά». Και θα επανέλθει στα συγκαλά της όταν θα έχουμε πάλι την άνεση να ασχολούμαστε με τα μικρά, τα καθημερινά. Μόνο που δεν προβλέπω να έχουμε τούτη τη χαρά πολύ σύντομα.

Για την ώρα η ζωή πάει ολοταχώς προς τα πίσω. Και όχι μόνον η δική μας. Αλλά η ζωή συνολικά. Δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών είτε ξηλώνονται είτε συρρικνώνονται σε όλη την Ευρώπη. Και δεν πρόκειται μόνο για τις δικές μας υπερβολές και καταχρήσεις, όπως οι συντάξεις σε σαραντάρηδες, σε άγαμες θυγατέρες προνομιούχων του δημόσιου τομέα, ή την υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά των δακτυλογράφων της δημόσιας τηλεόρασης.

Τώρα επιχειρείται να δοθεί η πιο απάνθρωπη απάντηση στο ερώτημα αν «ζούμε για να εργαζόμαστε, ή εργαζόμαστε για να ζούμε». Προωθείται η αντίληψη ότι ζούμε για να δουλεύουμε και δουλεύουμε ίσα για να επιβιώνουμε οι πολλοί, τόσο που να μην γινόμαστε εμπόδιο στην μεγιστοποίηση των κερδών της πραγματικής παγκόσμιας εξουσίας, των αγορών.

Είναι αλήθεια ότι η ζωή προχωράει μπροστά εκεί που υπάρχει κίνητρο στους ανθρώπους να αποδώσουν. Και το οικονομικό κέρδος είναι ένα θεμιτό κίνητρο. Αρκεί να μη λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εξαφανίζει κάθε άλλο κίνητρο και κάθε άλλο σκοπό και στόχο.

Αρκεί δηλαδή να μη συμβαίνει αυτό ακριβώς που ζούμε σήμερα. Όπου όλα υποτάσσονται σε μια και μοναδική σκοπιμότητα. Όχι γιατί άλλαξαν οι αγορές. Αυτές έχουν τον ίδιο τρόπο λειτουργίας από καταβολής οικονομίας. Εκείνο που άλλαξε είναι η περιθωριοποίηση της πολιτικής. Η κυριαρχία στο χώρο της «χρυσών μετριοτήτων» που μοιάζουν περισσότερο με τραπεζοκόμους ή λογιστές των «αγορών», παρα με ηγέτες με όραμα και εσωτερικές δυνάμεις σύγκρουσης.

Ώσπου η κοινωνία να επανέλθει στη φυσική της πορεία, που είναι η διαρκής βελτίωση της ζωής του ανθρώπου, αντί να ασχολούνται οι απλοί με το «τι θα φάμε σήμερα», θα υποκύπτουν οι σπουδαιοφανείς μετριότητες στην προσταγή των αγορών «ποιους θα φάμε σήμερα».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου