Περισσεύει δυστυχώς η υποκρισία και στο χώρο μας. Η οποία γίνεται ιδιαιτέρως προκλητική στην περίπτωση με τον ταλαίπωρο, λόγω μπλάνκο, κατάλογο με τους τακτικούς δωρολήπτες της Ζίμενς, τους φίλους του κ. Χριστοφοράκου στα μέσα ενημέρωσης.
Ακούμε μεγαλοστομίες για «κυνήγι μαγισσών», πασπαλισμένες με «ιδεολογικά» επιχειρήματα για την προστασία του προσωπικού απορρήτου, ή με πολιτικούς εξυπνακισμούς ότι τάχα, αν ασχοληθούμε με τα «μικρά», συνδράμουμε στον αποπροσανατολισμό της έρευνας, από τον κύριο στόχο που είναι τα μεγάλα κονδύλια.
Με συμπαθάτε, αλλά αν κάποιος δημοσιογράφος καταδέχεται να του στέλνει τακτικά δωράκια, έστω και όχι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, ο οποιοσδήποτε Χριστοφοράκος, οποιασδήποτε αλλοδαπής η ημεδαπής εταιρίας που έχει συναλλαγές με το δημόσιο και ως εκ τούτο είναι εξ ορισμού υπό έλεγχο, είναι ήδη ελεγκτέος. Αν μη τι άλλο, από τους κώδικες δεοντολογίας όλων των δημοσιογραφικών οργανώσεων, σε κάθε δημοκρατική κοινωνία.
Πολύ περισσότερο όταν δεν πρόκειται για συνήθη δώρα δημοσίων σχέσεων, όπως ένα στυλό, ένα φάκελο εγγράφων ή κάτι τέτοιο, αλλά για ακριβούς υπολογιστές, ρολόγια, ταξίδια και άλλα συναφή. Διότι εκείνος που κατά σύστημα αποδέχεται τέτοια δώρα, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να φανεί «αχάριστος» όταν του ζητηθεί κάποια «διευκόλυνση» ή κάποια «κατανόηση των επιχειρημάτων της εταιρίας».
Και όταν σε ένα μέσο ενημέρωσης οποιοσδήποτε Χριστοφοράκος βρίσκει ανοικτές τις πόρτες έχοντας κάνει «δικούς του» πέντε έξι από τα σημαντικότερα στελέχη, που έχουν λόγο στη διαμόρφωση της γραμμής και της τακτικής του μέσου, αυτό οι πολίτες το πληρώνουν πολύ ακριβότερα από όσο είναι το αντίτιμο των «φιλικών δώρων» στους συγκεκριμένους ανθρώπους. Τα πληρώνουν όσο κοστίζουν τα «καπέλα» μιας σύμβασης για την οποία ένα η περισσότερα μέσα ενημέρωσης δεν κάνουν τον έλεγχο και δεν ασκούν την κριτική που απαιτείται.
Να μένουν λοιπόν οι εξυπνάδες. Οι αναγνώστες μας, οι τηλεθεατές, οι ακροατές, δικαιούνται να γνωρίζουν τι ρόλο παίζει ο καθένας από μας. Πόσο πράγματι ασυμβίβαστος και αδέκαστος είναι, όπως υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε όλοι μας.
Όποιος επιτρέπει σε οποιονδήποτε Χριστοφοράκο να του κάνει δωράκια, ουσιαστικά του επιτρέπει να ασελγεί επί της δημοσιογραφίας. Και δεν υπάρχει λιγότερη ή περισσότερη ασέλγεια, όπως δεν υπάρχει και «ολίγον έγκυος».
Όλα στο φως λοιπόν, για να πέσουν οι μάσκες της… ιδεολογικής ανησυχίας για «διαπομπεύσεις» και «κυνήγια μαγισσών». Μεταξύ μας γνωριζόμαστε. Ε, ας μας μάθουν και οι πολίτες.
