Συγνώμη κύριοι «σοσιαλιστές» που μας κυβερνάτε εδώ και έξι μήνες, αλλά αυτή η πολιτική που επιβάλλετε, ούτε ίχνος δικαίου και κοινωνικής ευαισθησίας, την οποία μας υποσχεθήκατε με τη σέσουλα, δεν μπορεί να διεκδικήσει.
Μου θυμίζει απλώς μια ταινία που είχα δει πριν πολλά χρόνια και αναφερόταν στη ζωή των «αγρίων Εσκιμώων». Έχει βαθιά χαραχτεί στην ψυχή μου η εικόνα της γραίας μάνας, που επειδή το κυνήγι δεν έφτανε για να θρέψει όλα τα μέλη της οικογένειας, την έβγαλαν έξω από την παγοκαλύβα και την άφησαν να περιμένει καρτερικά τον θάνατό της από την κατάψυξη.
Μπορεί τα ήθη αυτά να είναι αποδεκτά σε τέτοιες κοινωνίες, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με σοσιαλισμό ούτε με δικαιοσύνη ούτε με τον ελληνικό πολιτισμό.
Εμείς διδαχθήκαμε ότι πρέπει όχι μόνο να θαυμάζουμε και να τιμούμε τον «εχθρό» μας τον Αινεία, άλλα και να τον μιμούμεθα, όταν έχοντας να επιλέξει τι θα σώσει, προτίμησε να πάρει στην πλάτη του τον γέροντα τυφλό πατέρα του.
Μια τέτοια επιδρομή, στους πιο ανήμπορους να αντισταθούν, στους ξωμάχους και στις χήρες που άφησαν πίσω τους, δεν λέγεται «δίκαιη κατανομή των βαρών». Λέγεται απλά κοινωνική βαρβαρότητα.
Πείτε λοιπόν στα ίσα ότι δεν έχετε την πολιτική αντρειά να τα βάλετε με εκείνους που λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα. Ότι δεν μπορείτε να πιάσετε ούτε έναν από αυτούς που έφαγαν τεράστια κοινοτικά και εθνικά κονδύλια για δήθεν επενδύσεις στις παραμεθόριες περιοχές, να τους πάρετε πίσω, δημεύοντές τες υπέρ του δημοσίου, τις βιλάρες που αποκτήσαν με το δημόσιο χρήμα. Ούτε εκείνους που το λεηλάτησαν εισπράττοντας μίζες για να μας χρεώνουν με προμήθειες από τη Ζίμενς, την Ιντρακόμ, τη ΜΑΝ, την AEG, τα δομημένα ομόλογα και όλο αυτό τον συρφετό των «εθνικών προμηθευτών» μας.
Και επιτέλους δείξτε μια στοιχειώδη γενναιότητα ζητώντας συγνώμη από αυτούς που θυσιάζονται. Γιατί όλα τα «στραβά ψωμιά» δεν βγήκαν μόνο από γαλάζιους φουρναραίους αλλά και πράσινους. Έχετε το δικό σας, διόλου ευκαταφρόνητο μεράδι, σε τούτη την κατάντια της πατρίδας, που την κυβερνήσατε δυο δεκαετίες. Και οι Μαντέληδες κάνουν τη ζωούλα τους μετέχοντας στο «διεθνές τζετ σετ».
Ξέρετε πολύ καλά πού πήγαν τα λεφτά. Κι αν πήγαν και σε χαριστικές συντάξεις –που πήγαν και εκεί- γιατί δεν τις παίρνετε πίσω (αφού εσείς δώσατε, πολλές από αυτές) αντί να γδέρνετε εκείνους που δουλέψαν πράγματι επί τριάντα πέντε και σαράντα χρόνια;
