Σαν την τρίχα από το ζυμάρι πετά το υπουργείο Παιδείας χιλιάδες εκπαιδευτικούς της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, καταργώντας ειδικότητες που εξασφάλιζαν εργασία στους αποφοίτους των εν λόγω σχολείων. Και στο Βόλο, κορυφώνονται αυτές τις μέρες οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην απόφαση για κατάργηση μιας σειράς ειδικοτήτων, όπως στον τομέα υγείας και πρόνοιας, όπου κλείνουν στην ουσία ολόκληρα σχολικά συγκροτήματα και μένουν ξεκρέμαστοι 100άδες μαθητές. Στη Μαγνησία υπάρχουν περιπτώσεις εκπαιδευτικών με 20ετή προσφορά στην επαγγελτική εκπαίδευση, που προσελήφθησαν μέσω των αδιάβλητων διαδικασιών του ΑΣΕΠ και τώρα απολύονται χωρίς αποζημίωση και δίχως να έχουν την παραμικρή ελπίδα να ξαναβρούν δουλειά. Οι μόνοι που τη γλυτώνουν είναι όσοι συνάδελφοι τους διαθέτουν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών και είναι πολύτεκνοι. Αυτούς τους περιμένει μια ωραιότατη θέση κλητήρα σε κάποια διοικητική υπηρεσία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων θα βγάζουν φωτοτυπίες για το υπόλοιπο του επαγγελτικού τους βίου. Δηλαδή, άνθρωποι με μόρφωση, πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά αλλά πάνω από όλα με ικανότητες και διάθεση για δουλειά, καταδικάζονται -στην πιο παραγωγική φάση της ζωής τους- στην αδράνεια και την επαγγελματική απαξίωση.
Την ίδια στιγμή, οι μαθητές των ειδικοτήτων που καταργούνται, όπως στο 3ο ΕΠΑΛ Βόλου, αδυνατούν να αντιληφθούν για ποιο λόγο θα σταματήσουν να διδάσκονται μια σειρά από μαθήματα που τους εξασφάλιζαν σχεδόν σίγουρη δουλειά. Είναι χαρακτηριστικό να αναφέρουμε ότι στο συγκεκριμένο σχολείο, που είναι από τα πλέον σύγχρονα του πολεοδομικού συγκροτήματος, μένει εκτός νυμφώνος το 90% του μαθητικού δυναμικού. Από τη μια πλευρά λοιπόν βλέπουμε ότι εκπαιδευτικοί με ικανότητες και μόρφωση, είτε χάνουν τη δουλειά τους και οδηγούνται στην απόγνωση, είτε λοβοτομούνται επαγγελματικά και από τη άλλη, μαθητές που είχαν σαν στόχο την εξεύρεση δουλειάς σε συγκεκριμένο πεδίο διαπιστώνουν εμβρόντητοι ότι καταργούνται οι ειδικότητες των καθηγητών που θα τους οδηγούσαν στην αγορά εργασίας.
Και όλα αυτά γιατί πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια χωρίς να γίνει καμία αξιολόγηση στο δημόσιο και δίχως να εκτιμηθεί με αντικειμενικό τρόπο, ποιοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι με μηδενική προσφορά και ποιοι αξίζουν μέχρι και το τελευταίο ευρώ του μισθού τους. Ενώ οι επίορκοι, οι κοπανατζήδες και οι παιδόφιλοι εξακολουθούν να λαμβάνουν τις διόλου ευκαταφρόνητες αποδοχές τους, καλυπτόμενοι πίσω από τα υπηρεσιακά συμβούλια και το δαιδαλώδες σύστημα της δημόσιας διοίκησης, οδηγούνται στην πόρτα της εξόδου από την εργασία άνθρωποι που έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά, που διαθέτουν γνώσεις και ουδέποτε δημιούργησαν το παραμικρό πρόβλημα στην υπηρεσία τους. Για παράδειγμα, οι καθηγητές ειδικοτήτων των Επαγγελματικών Λυκείων έχουν δώσει με απόλυτη επιτυχία τις εξετάσεις τους στο στίβο της δημόσιας εκπαίδευσης και είδαν με ικανοποίηση να αποφοιτούν και να αποκαθίστανται επαγγελματικά πολλοί από τους μαθητές τους. Το φετινό καλοκαίρι τους βρίσκει να κρατούν μαύρες σημαίες έξω από τα σχολεία, όπου μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες δίδασκαν απερίσπαστοι.
Αυτό είναι δυστυχώς το σύγχρονο ελληνικό κράτος της απόλυτης σχιζοφρένειας, της καθολικής αναξιοκρατίας και της εξοργιστικής αδικίας. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται σε καθηγητές και μαθητές, δηλαδή τους βασικούς πυλώνες της εκπαίδευσης, αποτελεί την πλέον αποστομωτική απάντηση σε όσους ψέγουν τη νεολαία, η οποία εγκαταλείπει μαζικά την Ελλάδα, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο σε κάποια από τις χώρες της Ευρώπης όπου επιβραβεύονται και αναγνωρίζονται οι γνώσεις, οι ικανότητες και τα φωτεινά μυαλά.
