Σε νέα φάση περνά το οργανωμένο σχέδιο απαξίωσης και αφανισμού του φαρμακείου της γειτονιάς που καταγγέλλουν εδώ και καιρό οι εκπρόσωποι του κλάδου. Πλέον δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τις οφειλές του ΕΟΠΥΥ και τη διαρκή αμφισβήτηση του ρόλου τους, αλλά αρχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με κατασχετήρια τα οποία αποστέλουν φαρμακευτικές εταιρίες και φαρμακαποθήκες. Τις τελευταίες εβδομάδες αυτό το φαινόμενο έχει αρχίσει να λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις στην Αθήνα, ωστόσο σύντομα αναμένεται να λάβουν τα πρώτα κατασχετήρια αρκετοί φαρμακοποιοί και στη Μαγνησία.
Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι αυτή η εξέλιξη δεν είναι το αποτέλεσμα κακής διαχείρισης από τους φαρμακοποιούς αλλά αποτελεί τη φυσική συνέπεια μιας κατάστασης που βιώνει ο κλάδος εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια. Από τη μια μεριά οι τεράστιες οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων, από την άλλη η οικονομική δυσπραγία των ασφαλισμένων, οδήγησαν πολλούς φαρμακοποιούς στο να ανοιχτούν λαμβάνοντας δάνεια προκειμένου να μπορούν να καλύπτουν τις υποχρεώσεις τους. Ετσι φτάσαμε στο σημείο όπου πολλοί επαγγελματίες του κλάδου καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα ενός στρεβλού συστήματος και βρίσκονται αντιμέτωποι με την απόλυτη καταστροφή.
Η επίσημη πολιτεία μπροστά στη αγωνιώδη προσπάθεια της να παρουσιάσει πλεόνασμα, ώστε να φανεί ότι επιτυγχάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι (έστω και αν αυτό αποτελεί μια θλιβερή εικονική πραγματικότητα), έχει επιβάλει στάση πληρωμών σε τομείς όπως η υγεία. Κλινικές και φαρμακοποιοί βιώνουν μια άνευ προηγουμένου κατάσταση καθώς η εξόφλησή τους από τον ΕΟΠΥΥ γίνεται με το σταγονόμετρο. Ήδη οφείλονται στα φαρμακεία της Μαγνησίας ποσά έως και 50.000 ευρώ, ανά περίπτωση, μόνο για το 2011 ενώ τη φετινή χρονιά η καθυστέρηση στην εξόφληση των οφειλών φτάνει το τετράμηνο. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο να αντέξει η οποιαδήποτε επιχείρηση. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα συνοικιακό φαρμακείο που πρέπει σε καθημερινή βάση να διαθέτει μια ευρεία γκάμα φαρμάκων. Η απαιτούμενη ρευστότητα είναι τεράστια και στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να αντέξει το φαρμακείο της γειτονιάς. Την ίδια στιγμή, οι ελλείψεις σε φάρμακα που είναι, στην κυριολεξία, απαραίτητα για την επιβίωση κάποιων ασθενών συνεχίζονται με πιο πρόσφατο παράδειγμα ένα κυτταροστατικό ενέσιμο σκεύασμα που έχει εξαφανιστεί από τα φαρμακεία και μπορούν οι καρκινοπαθείς να το προμηθεύονται μόνο από τα νοσοκομεία.
Τα χτυπήματα είναι απανωτά και δικαίως καταγγέλλουν οι εκπρόσωποι των φαρμακοποιών ότι μέσα από την καλλιέργεια του συγκεκριμένου κλίματος μεθοδεύεται η απαξίωση και ο αφανισμός του φαρμακείου της γειτονιάς. Θέλουν, με απλά λόγια, να προετοιμάσουν το έδαφος για τις μεγάλες πολυεθνικές που είναι έτοιμες να πάρουν τη θέση των φαρμακείων και να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες στο χώρο του φαρμάκου. Είναι αλήθεια πως τα προηγούμενα χρόνια η διαφθορά, τα κυκλώματα, οι προμήθειες, οι μίζες και οι κομπίνες οδήγησαν στα όρια της χρεοκοπίας τα ασφαλιστικά ταμεία. Ωστόσο, ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης των φαρμακοποιών για αυτή την κατάσταση; Τόσο οι ίδιοι όσο και οι ασφαλισμένοι, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι γνωστοί τους, φίλοι τους, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, πληρώνουν το τίμημα επιλογών που δεν έκαναν και βρίσκονται μπροστά σε νέα δεδομένα που μπορεί να αποφέρουν εντυπωσιακά νούμερα και να ικανοποιήσουν τα «Μνημονιακά τσιράκια», ωστόσο θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό και βιολογικό θάνατο πολλούς εξ ημών.
