Του Γιώργου Λαμπράκη
Σε εφαρμογή τέθηκε από χθες ένα μέτρο που το υπουργείο Οικονομικών θεωρεί ότι θα περιορίσει σημαντικά τη φοροδιαφυγή, ενώ οι ιδιοκτήτες εμπορικών επιχειρήσεων και καταστημάτων εστίασης και διασκέδασης, που καλούνται να το εφαρμόσουν, εκτιμούν ότι θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσει.
Το μέτρο «δεν παίρνω απόδειξη, δεν πληρώνω», θα μπορούσε να θεωρηθεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, όταν «υπήρχαν λεφτά» και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας νόμιζε ότι έτρωγε με χρυσά κουτάλια. Εκείνες οι εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί και πλέον το δημόσιο τρέχει και δεν φτάνει προκειμένου να γεμίσει τα άδεια ταμεία του. Η επιδίωξη αυτή σε συνδυασμό με τη δεδομένη τάση φοροδιαφυγής συγκεκριμένων επαγγελματικών κλάδων, οδήγησε τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης να σχεδιάσουν, να ψηφίσουν και να θέσουν σε εφαρμογή την επίμαχη διάταξη.
Μέχρι χθες, σχεδόν καμία εμπορική επιχείρηση ή κατάστημα εστίασης στο Βόλο δεν είχε τοποθετήσει την απαραίτητη πινακίδα με τη οποία ενημερώνονται οι πελάτες ότι έχουν το δικαίωμα να φύγουν χωρίς να πληρώσουν, αν δεν τους δοθεί η απαραίτητη απόδειξη παροχής υπηρεσιών. «Θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και σε επεισόδια μεταξύ πελατών και καταστηματαρχών το νέο μέτρο», υποστηρίζουν οι επαγγελματίες που φοβούνται ότι ορισμένοι θα επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν το καινούργιο καθεστώς ώστε να μην πληρώσουν για ένα προϊόν ή για μια υπηρεσία. Άλλοι συνάδελφοί τους υποστηρίζουν πως η νέα διάταξη δεν θα προσφέρει απολύτως τίποτα, σε μια αγορά που βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση λόγω χρεών και κάθετης πτώσης του τζίρου, ενώ την ίδια στιγμή οι καταναλωτές έχουν περιορίσει δραματικά τις αγορές τους και ακόμη περισσότερο τις εξόδους τους για διασκέδαση.
Το νέο μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί ακραίο για μια χώρα όπως η Ελλάδα, ίσως όμως να είναι και αναγκαίο για περιπτώσεις ασυνείδητων επαγγελματιών που εξακολουθούν να γράφουν τη φορολογική νομοθεσία στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ωστόσο θα περιμέναμε και άλλα τολμηρά βήματα για την πάταξη της φοροδιαφυγής που στερεί κάθε χρόνο από τα κρατικά ταμεία ποσά τα οποία αντιστοιχούν με τα δυσβάστακτα μνημονιακά μέτρα των τελευταίων δύο ετών.
Αδυνατούμε, για παράδειγμα, να κατανοήσουμε γιατί το συγκεκριμένο μέτρο δεν επεκτείνεται και σε επαγγελματικούς κλάδους που παραδοσιακά και ενσυνείδητα φοροδιαφεύγουν. Υπάρχουν επίσημα στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι γιατροί, δικηγόροι καθώς και ελεύθεροι επαγγελματίες όπως υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.α., όχι μόνο δεν κόβουν αποδείξεις ούτε για δείγμα αλλά προκαλούν και το δημόσιο αίσθημα, δηλώνοντας ετήσια εισοδήματα που παραπέμπουν σε αναξιοπαθούντες.
Αλήθεια, με την πληγή του παρεμπορίου τί γίνεται; Το προηγούμενο διάστημα έγιναν κάποιες επιχειρήσεις – σκούπα και στη συνέχεια το θέμα ξεχάστηκε, ως είθισται στη χώρα μας. Πάνω από 20 δισεκατομμύρια είναι ο συνολικός τζίρος από το παρεμπόριο κάθε χρόνο και παρόλα αυτά κάποιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν στην υγεία των κοροΐδων. Για αυτό λοιπόν υπάρχει τόση δυσπιστία και αρνητισμός στην αγορά, κάθε φορά που τίθεται σε εφαρμογή μια νέα διάταξη. Γιατί τις περισσότερες φορές αποφασίζεται η λήψη ημίμετρων και πάντα τη γλυτώνουν τα «μεγάλα ψάρια»!
