Λύση στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαπέντε περίπου ημέρες στη Νέα Ιωνία, εξαιτίας των συνεχιζόμενων κινητοποιήσεων των δημοτικών υπαλλήλων, επιχειρεί να δώσει τα τελευταία 24ωρα η Δημοτική Αρχή Βόλου.
Αφού πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες, με το αμαξοστάσιο της Νέας Ιωνίας αποκλεισμένο από απεργούς και αφού η πόλη κατακλύστηκε από 100άδες τόνους σκουπιδιών που πριν από λίγες ημέρες λίγο έλλειψε να δημιουργήσουν δυσάρεστες καταστάσεις λόγω των έντονων βροχοπτώσεων, ο Δήμαρχος και ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος αποφάσισαν να αναδιατάξουν το προσωπικό της καθαριότητας και να βγάλουν απορριμματοφόρα και στη Νέα Ιωνία. Με απλά λόγια, οι εργαζόμενοι που μαζεύουν κανονικά τα σκουπίδια από τη δημοτική ενότητα Βόλου τόσες μέρες, ανέλαβαν τον καθαρισμό και στη Νέα Ιωνία όπου η εικόνα είναι κυριολεκτικά απελπιστική. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα που έχουν προβλεφθεί μέχρι το σαββατοκύριακο, κινητοποίησαν επιτέλους τις αρμόδιες υπηρεσίες που άρχισαν να λαμβάνουν αποφάσεις για θέματα αυτονόητα. Βέβαια στο ερώτημα γιατί έπρεπε να χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος και να συγκεντρωθούν τόνοι απορριμμάτων στη Νέα Ιωνία, δεν υπάρχει προς το παρόν απάντηση. Αν κινητοποιούταν από την πρώτη στιγμή η υπηρεσία καθαριότητας και αξιοποιούσε τους εργαζόμενους που δεν θέλουν να απεργήσουν ενάντια στο σχέδιο διαθεσιμοτήτων (αυτό δηλαδή που γίνεται εδώ και τρεις ημέρες), η κατάσταση δεν θα είχε ξεφύγει τόσο πολύ και δεν θα υπήρχε ο σοβαρός κίνδυνος πρόκλησης προβλημάτων από τα σκουπίδια που έχουν κατακλύσει τους δρόμους.
Για άλλη μια φορά ο φόβος μπροστά σε αποφασισμένους συνδικαλιστές που θέλουν (και αυτό ως ένα βαθμό είναι θεμιτό), να διασφαλίσουν πάση θυσία την επιτυχή έκβαση του αγώνα τους, ανάγκασε το πολιτικό προσωπικό να κρατήσει στάση αναμονής η οποία όμως μπορεί να μετατραπεί σε μπούμερανγκ τόσο εις βάρος του, όσο και εις βάρος των πολιτών. Αυτό το δεύτερο ενδεχόμενο, είναι και το πιο σοβαρό αφού σε καμιά περίπτωση δεν φταίνε οι απλοί δημότες για τις συνέπειες μιας απεργιακής κινητοποίηση και πολύ περισσότερο για την αβελτηρία των πολιτικών προσώπων να αναλάβουν δράση. Εξάλλου δε μίλησε κανείς για ανάπτυξη «απεργοσπαστικών μηχανισμών» και για δημιουργία «δυνάμεων καταστολής» απεργιακών αγώνων. Στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν επιθυμούσαν από την πρώτη στιγμή να απεργήσουν και δούλευαν κανονικά τόσες μέρες. Απλά δεν υπήρχε η απαραίτητη πολιτική βούληση για να ληφθούν οι ακατάλληλες αποφάσεις. Επειδή όμως οι κινητοποιήσεις δεν φαίνεται ότι θα σταματήσουν άμεσα και εφόσον βρισκόμαστε πλέον στο χειμώνα που δεν καταλαβαίνει από συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, απεργίες και καταλήψεις, ας διασφαλίσουν οι έχοντες την πολιτική ευθύνη ότι στο εξής δεν θα επαναληφθούν τα τραγελαφικά γεγονότα των προηγούμενων ημερών. Κανένας δεν θέλει να ξαναδεί αμαξοστάσια με άλλους εργαζόμενους να απεργούν και άλλους να προσφέρουν κανονικά τις υπηρεσίες χωρίς ωστόσο οι δεύτεροι να κατανέμονται ορθολογικά.
Οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται τη σκοπιμότητα κινητοποιήσεων που φέρουν τον τίτλο της κατάληψης και την ίδια στιγμή, η κινητοποίηση υποστηρίζεται όχι από τους ακαταληψίες, αλλά από ένα πανό. Τόσο σοβαρές κινητοποιήσεις απαιτούν μαζικότητα και κοινωνική αποδοχή. Η πρώτη παράμετρος παραμένει ζητούμενο, η δεύτερη μάλλον χάθηκε προ πολλού.
