Η κυβέρνηση, έχοντας στριμωχθεί από τις δικές της επιλογές, αναζητά εναγωνίως διέξοδο. Αυτή η διέξοδος είναι ο επιπλέον χρόνος προκειμένου να πείσει τους δανειστές ότι τα νούμερα «βγαίνουν» και πως δεν κινδυνεύει να διαταραχθεί η ευαίσθητη ισορροπία στην οικονομία
Η ευθεία σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών θεσμών, με αφορμή το θέμα των συντάξεων, μάλλον αποφεύγεται προς το παρόν. Η κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού του 2019, που υπάρχουν αστερίσκοι στο μέτρο των περικοπών στις συντάξεις, αφενός αποδυναμώνει τα επιχειρήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που εδώ και μήνες «βομβαρδίζει» την κυβέρνηση με αφορμή το συγκεκριμένο θέμα, ενώ σε επίπεδο διαπραγματεύσεων με τους δανειστές δεν δημιουργούνται τετελεσμένα, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Σε κάθε περίπτωση, στο τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού θα φανεί αν θα υπερισχύσει η ελληνική θέση ή η θέση της τρόικας που από την αρχή τάχθηκε υπέρ της εφαρμογής των συμφωνηθέντων, στο πλαίσιο των όσων ψηφίστηκαν στη Βουλή.
Η κυβέρνηση, έχοντας στριμωχθεί από τις δικές της επιλογές, αναζητά εναγωνίως διέξοδο. Αυτή η διέξοδος είναι ο επιπλέον χρόνος προκειμένου να πείσει τους δανειστές ότι τα νούμερα «βγαίνουν» και πως δεν κινδυνεύει να διαταραχθεί η ευαίσθητη ισορροπία στην οικονομία από τη μη εφαρμογή ενός μέτρου που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία. Οι κυβερνώντες όταν ψήφιζαν στη Βουλή τόσο το μέτρο των περικοπών στις συντάξεις, όσο και τη μείωση του αφορολογήτου, είχαν στο μυαλό τους αποκλειστικά και μόνο την επιτυχή ολοκλήρωση των αξιολογήσεων από τους θεσμούς και την αδιατάρακτη συνέχιση της θητείας της παρούσας συγκυβέρνησης.
Οι τελευταίες τους σκέψεις ήταν στους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους που θα υποστούν τις οδυνηρές συνέπειες των συγκεκριμένων μέτρων, εφόσον αυτά εφαρμοστούν. Τώρα όμως που πλησιάζουν εκλογές και μια ενδεχόμενη περικοπή των συντάξεων (η 13η από τότε που η χώρα μπήκε στα μνημόνια), θα σημάνει αυτόματα την οριστική και αμετάκλητη πολιτική καταδίκη του ΣΥΡΙΖΑ (οι ΑΝΕΛ έτσι κι αλλιώς έχουν σχεδόν διαλυθεί), οι κυβερνώντες τρέχουν και δεν φτάνουν μήπως και μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Όχι γιατί νοιάζονται για τους συνταξιούχους, αλλά γιατί τρέμουν στην ιδέα ότι θα τιμωρηθούν σκληρά από τους ψηφοφόρους, όταν στηθούν οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών.
Απέναντί τους έχουν σκληρούς διαπραγματευτές που σε καμία περίπτωση δεν θα ρισκάρουν να εμπλακούν σε νέες περιπέτειες με τη χώρα μας. Οι δανειστές αδιαφορούν για τις αγωνίες των κυβερνητικών στελεχών ως προς την πολιτική τους επιβίωση. Νοιάζονται μόνο για την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων και την απαρέγκλιτη τήρηση των όσων έχουν συμφωνηθεί, με αντάλλαγμα τα δανεικά του τρίτου μνημονίου. Αν διαπιστώσουν ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει να τινάξει στον αέρα την πορεία της οικονομίας, μόνο και μόνο για να διασωθεί πολιτικά, θα διακόψουν τις συζητήσεις και θα αναλάβουν στη συνέχεια ενεργό ρόλο οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οίκοι. Οι τελευταίοι ήδη έχουν δείξει σημάδια των διαθέσεών τους ως προς τα επιτόκια δανεισμού των ελληνικών ομολόγων. Χωρίς να έχει αποφασιστεί τίποτα ακόμη για τις συντάξεις, διατηρούν τα ποσοστά των ομολόγων σε επίπεδα άνω του 4%, στέλνοντας έτσι ένα ξεκάθαρο μήνυμα των προθέσεών τους.
Με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για συζητήσεις, ούτε για διαπραγματεύσεις. Συνήθως αντιδρούν άμεσα και βίαια όταν διαπιστώνουν ότι οι συμφωνίες δεν τηρούνται. Ιδίως αν μέχρι πρότινος είχαν να κάνουν με μια κυβέρνηση, η οποία πέρασε αδιαμαρτύρητα τα πιο σκληρά οικονομικά μέτρα της οκταετούς μνημονιακής περιόδου της Ελλάδας και τώρα που πλησιάζει η ώρα να κριθεί από τον λαό για τις συγκεκριμένες επιλογές της, αναζητά διέξοδο μέσα από επικίνδυνες ακροβασίες.
