Εικονικό επενδυτικό περιβάλλον

εικονικό-επενδυτικό-περιβάλλον-744448

Του Γιώργου Λαμπράκη

Δεν γνωρίζουμε αν η τελευταία απόπειρα το πρωθυπουργού να προσελκύσει επενδυτές στη χώρα μας θα αποδώσει καρπούς. Ούτε βέβαια αν τα στελέχη των κορυφαίων επενδυτικών funds της Αμερικής πείστηκαν από την εικόνα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα που τους παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια προσπάθεια να μπει φραγμός στο συνεχιζόμενο κλίμα αποεπένδυσης. Αργά ή γρήγορα θα φανεί αν και αυτή η συνάντηση του πρωθυπουργού με κορυφαίους οικονομικούς παράγοντες θα έχει αποτέλεσμα μιας και όλοι αναγνωρίζουν ότι χωρίς ξένες επενδύσεις δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα το όραμα της επιστροφής στην ανάπτυξη και του τερματισμού του φαύλου κύκλου της οικονομικής κρίσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε ένα ιδανικό περιβάλλον που ευνοεί τις επενδύσεις και ενθαρρύνει την ανάπτυξη ανάλογων πρωτοβουλιών, χρησιμοποιώντας ως βασικό επιχείρημα την ανάκαμψη των οικονομικών μεγεθών της χώρας μας, την τελευταία τριετία που η δική του κυβέρνηση ασκεί εξουσία. Προφανώς, παρουσίασε τα επίσημα στοιχεία για τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα προηγούμενα εξάμηνα, καθώς και τα αντίστοιχα στοιχεία για τους δείκτες της ανεργίας.

Σε ότι αφορά στο θέμα της ανάπτυξης, οι δείκτες παραμένουν πολύ κάτω του αναμενομένου, ενώ η ανεργία μειώθηκε επειδή οι εργασιακές σχέσεις έχουν απορυθμιστεί πλήρως και οι μισθοί των νεοπροσλαμβανόμενων παραπέμπουν σε φιλοδωρήματα. Αυτό είναι ίσως το μοναδικό ελκυστικό στοιχείο για τους επίδοξους επενδυτές. Το γεγονός δηλαδή ότι αν αποφασίσουν να επενδύσουν τα κεφάλαια τους στην Ελλάδα θα βρουν φθηνό εργατικό δυναμικό και διαλυμένο συνδικαλιστικό κίνημα, που υπό διαφορετικές προϋποθέσεις θα επιχειρούσε να διεκδικήσει καλύτερες μισθολογικές και εργασιακές συνθήκες για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Σε ότι αφορά στο μείζον θέμα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα θέσουν τις βάσεις για την προσέλκυση επενδύσεων, ελάχιστα έχουν γίνει και αυτό αποδεικνύεται από τους ρυθμούς με τους οποίους κινούνται μεγάλα επενδυτικά σχέδια, τα οποία θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί από χρόνια. Το παράδειγμα της επένδυσης στη Χαλκιδική καθώς και αυτό του Ελληνικού είναι ενδεικτικά της νοσηρής κατάστασης που εξακολουθεί και επικρατεί στη χώρα μας. Η γραφειοκρατία ελέγχει τα πάντα και κρατά δέσμιες τις όποιες προσπάθειες οικονομικής ανάταξης της Ελλάδας. Εξακολουθούν να απαιτούνται δεκάδες υπογραφές και τεράστιος αριθμός εγγράφων και δικαιολογητικών για να προχωρήσει μια επένδυση, υπό την προϋπόθεση ότι το Δασαρχείο, η Αρχαιολογική Υπηρεσία και η Κτηματική δεν θα τη μπλοκάρουν, προβάλλοντας γραφειοκρατικά εμπόδια.

Αν σε όλα αυτό το σκηνικό προσθέσουμε το διαρκώς μεταβαλλόμενο φορολογικό καθεστώς που λειτουργεί αποθαρρυντικά για τις νέες επενδύσεις καθώς και τα φαινόμενα διαπλοκής και αδιαφάνειας που εξακολουθούν να καταγγέλλονται, τότε μπορούμε να σχηματίσουμε μια ξεκάθαρη εικόνα των όσων ισχύουν και των όσων φαντασιώνεται ότι ισχύουν στη χώρα του ο Έλληνας πρωθυπουργός. Με τις φαντασιώσεις όμως δεν είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου