Δρόμος μετ΄ εμποδίων

δρόμος-μετ΄-εμποδίων-791231

Είτε μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, είτε οι δόσεις του ΕΝΦΙΑ, είτε δοθεί κοινωνικό μέρισμα, είτε μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, θα είναι πολλοί αυτοί που θα επωφεληθούν από τα συγκεκριμένα μέτρα.

Το γερό «χαρτί» των φοροαπαλλαγών, των φοροελαφρύνσεων και των παροχών με τη μορφή εφάπαξ επιδομάτων θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο η Κυβέρνηση, προκειμένου να περιορίσει τη διψήφια δημοκοπική διαφορά της από τη ΝΔ και να πάει στην ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση με όσο το δυνατόν περισσότερες πιθανότητες, όχι να κερδίσει, αλλά να αποτρέψει το σοβαρό ενδεχόμενο αυτοδυναμίας του κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ήδη ακούγονται πολλά σενάρια για το ύφος και το περιεχόμενο αυτής της τακτικής, που πέραν της πολιτικής σκοπιμότητας που υποκρύπτει, θα δώσει «ανάσες» στα νοικοκυριά, τα οποία παραμένουν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας.

Είτε μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, είτε οι δόσεις του ΕΝΦΙΑ, είτε δοθεί κοινωνικό μέρισμα, είτε μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, θα είναι πολλοί αυτοί που θα επωφεληθούν από τα συγκεκριμένα μέτρα. Προεκλογικές ή όχι παροχές, το μόνο σίγουρο είναι πως θα συνδράμουν στην πρόσκαιρη, έστω, οικονομική ανακούφιση των δικαιούχων. Όσοι αμφισβητούν αυτή την πραγματικότητα είναι στενόμυαλοι ή εξυπηρετούν σκοπιμότητες.

Υπάρχουν ωστόσο κάποια εμπόδια στην υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού που αποτελεί το τελευταίο, ίσως, χαρτί της συγκυβέρνησης να αποφύγει την εκλογική συντριβή όταν στηθούν κάλπες. Η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν εκπορεύεται μόνο από την κατάσταση της οικονομίας και τη διάψευση των προσδοκιών του ελληνικού λαού από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην πολιτική ιστορία του τόπου. Το Μακεδονικό, η υπόθεση των φυλακισμένων στρατιωτικών στην Αδριανούπολη και η διπλωματική κρίση με τη Ρωσία έχουν αφαιρέσει πολλές δημοσκοπικές μονάδες από τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που εκτός των άλλων έχουν να αντιμετωπίσουν και τα σοβαρά εσωτερικά τους θέματα.

Η εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η ισορροπία τρόμου στο κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων γεμίζουν με ανησυχία και αβεβαιότητα το Μέγαρο Μάξιμου που μπορεί να σχεδιάζει την επικοινωνιακή του αντεπίθεση με τις παροχές και τις φοροελαφρύνσεις να βρίσκονται το επίκεντρο αυτού του σχεδιασμού, ωστόσο οι εμπνευστές αυτής της στρατηγικής δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν με βεβαιότητα και κατά συνέπεια δεν μπορούν να μπορούν να εγγυηθούν, αν θα υπάρξει ο απαιτούμενος πολιτικός χρόνος προκειμένου η παρούσα Κυβέρνηση να προλάβει να κάνει πράξη τις υποσχέσεις της. Αυτό είναι το πρώτο εμπόδιο του κυβερνητικού σχεδιασμού για την αντιστροφή του αρνητικού κλίματος.

Το δεύτερο εμπόδιο είναι οι δανειστές που φρόντισαν να δείξουν ένα χαρακτηριστικό δείγμα των προθέσεών τους με αφορμή το θέμα της παράτασης του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά, τα οποία υφίστανται τις συνέπειες του προσφυγικού προβλήματος. Ο τρόπος με τον οποίο φρόντισαν να «δέσουν χειροπόδαρα» τη χώρα μας ακόμη και μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου, δεν αφήνει περιθώρια προεκλογικών ελιγμών στην Κυβέρνηση. Μπορεί ο δικός της στόχος να είναι η αποφυγή μιας πιθανής εκλογικής συντριβής, η μη επίτευξη αυτοδυναμίας από τη ΝΔ και η άμεση επάνοδος στην εξουσία, εφόσον η επόμενη Κυβέρνηση δεν καταφέρει να σταθεί στα πόδια της, ωστόσο οι δανειστές νοιάζονται μόνο για την απαρέγκλιτη υλοποίηση των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί.

Σε αυτή τη λογική θα εμμείνουν μερί τέλους, όχι μόνο για να διασφαλιστεί ότι θα λάβουν εντόκως τα δανεικά, αλλά κυρίως για να μην χρειαστεί να ασχοληθούν ξανά με τη χώρα μας. Μπορεί λοιπόν η Κυβέρνηση να ετοιμάζεται για παροχές και φοροελαφρύνσεις, με βάση το πλεόνασμα – μαμούθ του προϋπολογισμού, ωστόσο η πλευρά των ευρωπαϊκών θεσμών ετοιμάζεται να θέσει τα δικά της βέτο που μπορεί ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες να θεωρούν ήσσονος σημασίας (εφόσον λήγει στις 20 Αυγούστου η τρίτη δανειακή σύμβαση), αλλά η εμπειρία των τελευταίων ετών έχει δείξει ότι στο τέλος γίνεται αυτό που θέλουν οι δανειστές.

Αν είχαν πειστεί ότι η Κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της ένα αναπτυξιακό σχέδιο, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί την επιστροφή στην κανονικότητα και να διασφαλίσει ότι η ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία είναι σε θέση να μπει να σταθερή ανοδική τροχιά, έτσι ώστε να προκύπτουν πλεονάσματα μέσα από επενδύσεις και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και όχι μέσα από φόρους και περικοπή δαπανών, τότε τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Η έλλειψη αυτού του αναπτυξιακού σχεδιασμού είναι το τρίτο και πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, εμπόδιο στα σχέδια της Κυβέρνησης να αλλάξει την πολιτική της μοίρα.

Οι παροχές και φοροελαφρυνσεις, εφόσον γίνουν πράξη (υπάρχουν πάντα αμφιβολίες λόγω της δεδομένης αναξιοπιστίας των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και της στάσης των δανειστών απέναντι σε ό,τι σχετίζεται με επιδοματική πολιτική), θα βοηθήσουν για λίγο τους πολίτες, αλλά στη συνέχεια τα μέτρα που έχει αποδεχτεί και υπερψηφίσει η συγκυβέρνηση για μειώσεις συντάξεων και του αφορολογήτου και για υψηλά πλεονάσματα μέχρι το 2060, είναι βέβαιο ότι θα κάνουν την επερχόμενη καταιγίδα των παροχών μια ευχάριστη, αλλά σύντομη παρένθεση. Στη συνέχεια θα επιστρέψουμε στην σκληρή πραγματικότητα των συνεπειών από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, που για να πάψουν να υφίστανται πρέπει να αλλάξουν η φιλοσοφία του πολιτικού κατεστημένου, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και η νοοτροπία των ψηφοφόρων, που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τα πρόσωπα, τα οποία εμπιστεύονται να τους κυβερνήσουν.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου