Η Σύγκλητος είναι αυτή που θα αξιολογήσει το σχέδιο του Υπουργείου και θα κρίνει αν διασφαλίζεται η ισόρροπη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου, το οποίο θα προκύψει από τη συγχώνευση τριών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων.
Οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας πασχίζουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, που εξόφθαλμα ικανοποιεί τις πιεστικές διεκδικήσεις των εκπροσώπων φορέων της Λάρισας και στην προσπάθεια του Βόλου να διατηρήσει ακαδημαϊκά κεκτημένα δεκαετιών, χωρίς να έχει κομματική ή πολιτική πρόσβαση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Η συζήτηση για την αρχιτεκτονική του Πανεπιστημίου, μετά τη συγχώνευσή του με τα ΤΕΙ Λάρισας και Στερεάς Ελλάδας, αντί να αποτελέσει αντικείμενο εποικοδομητικής διαβούλευσης, με γνώμονα την ισόρροπη ανάπτυξη του ιδρύματος και κατ’ επέκταση της περιφέρειας, συνολικά, κοντεύει να μετατραπεί σε αιτία σφοδρής σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο όμορες πόλεις με κοινά συμφέροντα, αλλά τελείως διαφορετική προσέγγιση σε ζητήματα, τα οποία αφορούν στη διεκδίκηση ευκαιριών και προοπτικών για το μέλλον και το καλό των πολιτών.
Ορθά ο πρύτανης σχολίαζε χθες πριν την έναρξη της συνεδρίασης της Συγκλήτου, όπου τέθηκε προς συζήτηση το επίμαχο σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, ότι το ίδρυμα δεν είναι στη μέση αυτής της άτυπης κόντρας αλλά πάνω από αυτή. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, συμπληρώνουμε εμείς, οφείλει να λειτουργεί με ακαδημαϊκά κριτήρια, στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο. Να μην επηρεάζεται από κοντόφθαλμες τοπικιστικές διεκδικήσεις.
Οι δικές του προτάσεις υιοθετήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την κεντρική εξουσία, η οποία στην προσπάθειά της να «χρυσώσει το χάπι» της παραμονής στον Βόλο της έδρας της Γεωπονικής Σχολής, προσέφερε ισχυρότατα ανταλλάγματα στη Λάρισα, όπως για παράδειγμα τη μετακίνηση της έδρας της Οικονομικής Σχολής, την ίδρυση δύο νέων σχολών και επτά νέων τμημάτων, καθώς και τη δημιουργία τριών ερευνητικών κέντρων, που θα απορροφούν κάθε χρόνο το 50% των κονδυλίων στον τομέα της έρευνας για το σύνολο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ήδη δηλαδή η μερίδα του λέοντος του νέου σχεδιασμού καταλήγει στη Λάρισα, η οποία ωστόσο διεκδικεί μανιωδώς και την έδρα της Γεωπονικής Σχολής, ίσως και το Πολυτεχνείο, σε μια προσπάθεια να «απαλύνει» τις πληγές του παρελθόντος από την απώλεια της έδρας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ο Βόλος, που πέραν κάποιων μεμονωμένων τοποθετήσεων εκπροσώπων τοπικών αρχών, οι οποίοι καυτηρίασαν τόσο την πρακτική του Υπουργείου, όσο και τη στάση Λαρισαίων παραγόντων, μπορεί να ελπίζει σε άρση των όποιων αδικιών και σε διαφύλαξη των κεκτημένων του, μόνο μέσα από τη λειτουργία του κορυφαίου θεσμικού οργάνου του Πανεπιστημίου. Κοινή γραμμή διεκδίκησης, σαν αυτή που έχουν αναπτύξει οι γείτονες μας, δεν πρόκειται να προκύψει στο Βόλο. Όχι μόνο στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά γενικώς(!).
Η Σύγκλητος είναι αυτή που θα αξιολογήσει το σχέδιο του Υπουργείου και θα κρίνει αν διασφαλίζεται η ισόρροπη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου, το οποίο θα προκύψει από τη συγχώνευση τριών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων. Στη Σύγκλητο εναποθέτουν λοιπόν οι Βολιώτες τις ελπίδες τους για την αποτροπή υλοποίησης σχεδίων με τοπικιστικό χαρακτήρα, υπό τις ευλογιές μιας σταθερά εχθρικής – προς την τοπική κοινωνία – κυβέρνησης.
