Η Κυβέρνηση πρέπει τώρα να σηκώσει τα μανίκια και να αποδείξει ότι η επίμαχη συμφωνία δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση και δεν είναι ακόμη ένα πυροτέχνημα των επικοινωνιολόγων του Μεγάρου Μαξίμου
Αφού τέλειωσαν τα πανηγύρια, οι θεατρινισμοί και οι φαιδρότητες με τις γραβάτες η κυβέρνηση καλείται πλέον να αποδείξει ότι άξιζε όντως να παρουσιάσει με θριαμβευτικό τρόπο τη συμφωνία για το δημόσιο χρέος. Οι προσδοκίες που καλλιέργησαν στους πολίτες τα κυβερνητικά στελέχη, αμέσως μόλις δημοσιοποιήθηκε το τελικό κείμενο της συμφωνίας με τους δανειστές, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είναι άλλωστε ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός υπερβάλλει και θριαμβολογεί απλά και μόνο για να προκύψουν πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη από συμφωνίες, οι οποίες στο τέλος αποδεικνύονται επιζήμιες για την κοινωνία. Αυτή τη φορά όμως υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Η συμφωνία για τη διαχείριση του χρέους υποτίθεται ότι δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να «ανασάνουν» τα ελληνικά νοικοκυριά μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια άγριας φορολόγησης και συνεχών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.
Όταν λοιπόν ακούει και βλέπει ο μέσος πολίτης τον πρωθυπουργό και τους στενούς συνεργάτες του να καμαρώνουν ότι πέτυχαν την υπογραφή μιας συμφωνίας, η οποία εγγυάται τη σταδιακή έξοδο της χώρας από την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση που γνώρισε η Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εύλογα αρχίζει και ελπίζει ότι όντως ξημερώνουν καλύτερες μέρες μετά τον Αύγουστο που ολοκληρώνεται και η τρίτη δανειακή σύμβαση. Σε αυτό ακριβώς το σημείο αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση, που αφού εξάντλησε κάθε επικοινωνιακό μέσο για την αξιοποίηση του αποτελέσματος του Eurogroup της 21ης Ιουνίου, πρέπει τώρα να σηκώσει τα μανίκια και να αποδείξει ότι η επίμαχη συμφωνία δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση και δεν είναι ακόμη ένα πυροτέχνημα των επικοινωνιολόγων του Μεγάρου Μαξίμου με σκοπό να πέσει στάχτη στα μάτια της κοινωνίας.
Οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού τομέα, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες είναι οι κοινωνικές ομάδες που πλήρωσαν από το 2010 το πανάκριβο τίμημα των δύο μνημονίων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ/ΝΔ και του αχρείαστου τρίτου μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Οι επιπτώσεις αυτών των μνημονίων στιγμάτισαν τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών και οδήγησαν χιλιάδες οικογένειες σε απόγνωση. Τώρα λοιπόν που, κατά τον πρωθυπουργό, τα δύσκολα τέλειωσαν και ξεκινά μια νέα περίοδος ελπίδας και ανάπτυξης για τον τόπο, οι παραπάνω κοινωνικές τάξεις πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο του κυβερνητικού σχεδιασμού και με στοχευμένες δράσεις και πρωτοβουλίες να «ανασάνουν».
Οι άνεργοι αγωνιούν για μια θέση εργασίας με αξιοπρεπείς αποδοχές και ασφάλιση. Η κυβέρνηση ανακοινώνει διαρκώς προγράμματα ολιγόμηνης απασχόλησης, χωρίς όμως να υλοποιεί πολιτικές για τη δημιουργία νέων, βιώσιμων θέσεων εργασίας. Οι χαμηλόμισθοι επιβιώνουν με χίλιες δυο θυσίες και δραματικές περικοπές στα έξοδά τους. Η κυβέρνηση υπόσχεται αύξηση του βασικού μισθού μετά τον Αύγουστο, χωρίς όμως να έχει εξασφαλίσει στις επιχειρήσεις τις κατάλληλες οικονομικές συνθήκες, έτσι ώστε να μπορέσουν να δώσουν τις συγκεκριμένες αυξήσεις χωρίς να διώξουν κόσμο ή να θέσουν τη βιωσιμότητά τους σε κίνδυνο.
Οι συνταξιούχοι ετοιμάζονται για την 13η περικοπή στις συντάξεις τους και ανήκουν στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών που δεν αντιλαμβάνονται πώς είναι δυνατόν να καλυτερέψει η καθημερινότητά τους μετά τον τέλος του τρίτου μνημονίου και μετά την πρόσφατη συμφωνία για το χρέος, εφόσον από τον ερχόμενο Ιανουάριο θα χάσουν ένα ακόμη σημαντικό μέρος των μηνιαίων αποδοχών τους. Μαζί δε με τη μείωση του αφορολογήτου από το 2020, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι, ενόψει του νέου κύματος λιτότητας.
Σε ό,τι αφορά τέλος στους ελεύθερους επαγγελματίες, η κατακόρυφη αύξηση των φορολογικών τους υποχρεώσεων, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη πτώση της κατανάλωσης (εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι παραπάνω κοινωνικές τάξεις), έχουν δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες στην αγορά και έχουν οδηγήσει στο χείλος του αφανισμού ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής οικονομίας. Όπως λοιπόν οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού τομέα είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όταν ακούνε τον πρωθυπουργό να πανηγυρίζει για τα κατορθώματα της κυβέρνησής του, έτσι και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό και δυσπιστία τις συγκεκριμένες πανηγυρικές εξαγγελίες, καθώς βλέπουν τα ταμεία τους άδεια και τις προοπτικές ανάκαμψης της αγοράς σχεδόν ανύπαρκτες.
Ο Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη φιέστα στο Ζάππειο Μέγαρο αναφέρθηκε γενικόλογα σε φοροελαφρύνσεις και μέτρα ανακούφισης των πολιτών που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος από τις συνέπειες των μνημονίων. Αυτές οι γενικολογίες πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν και να λάβουν ουσιαστικό χαρακτήρα με ξεκάθαρο χρονικό ορίζοντα υλοποίησης. Πάντως όσοι επιμένουν να ελπίζουν ας διαβάσουν προσεκτικά το περιεχόμενο της συμφωνίας στο πρόσφατο Eurogroup. Οι δεσμεύσεις μας για την εφαρμογή συγκεκριμένων οικονομικών μέτρων δεν δημιουργούν πολλά περιθώρια για την οικονομική ανακούφιση των πολιτών, με εξαίρεση κάποια εφάπαξ επιδόματα που θα χορηγηθούν έτσι κι αλλιώς στην πορεία προς τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Για όλα τα υπόλοιπα η εναπομείνασα κυβερνητική αξιοπιστία θα δοκιμαστεί λίαν συντόμως.
