Το ποσοστό των νέων αγροτών είναι εξαιρετικά μικρό και όσο περνά ο καιρός, δίχως να αλλάζουν τα πράγματα συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο
Του Γιώργου Λαμπράκη
Η κατάσταση που περιέγραψε χθες ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βόλου, αναφορικά στα αδιέξοδα του αγροτικού κόσμου της Θεσσαλίας, μπορεί και να είναι πλέον μη αναστρέψιμη. Οι αλλεπάλληλες εκκλήσεις του κ. Νικήτα Πρίντζου, που έχουν το τελευταίο διάστημα τη μορφή κραυγής αγωνίας για τους πολύπαθους κτηνοτρόφους και τους παραγωγούς σιτηρών, ουδέποτε ελήφθησαν υπόψη από το πολιτικό σύστημα, όπως άλλωστε συνέβη και με τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί για την άμβλυνση των προβλημάτων του αγροτικού κόσμου. Καμία από αυτές τις προτάσεις δεν εισακούστηκε. Ούτε καν μπήκαν στον κόπο οι κατά καιρούς διοικούντες το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να απαντήσουν στις έγγραφες προτάσεις των εκπροσώπων των κατά τόπους συνεταιριστικών οργανώσεων, που γνωρίζουν άριστα τα προβλήματα και είναι σε θέση να προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις.
Από τη μια λοιπόν έχουμε μια απελπιστική κατάσταση για τον αγροτικό κόσμο, με τις τιμές των προϊόντων να κατρακυλούν κάθε χρόνο, και από τη άλλη μια ανίκανη και αδιάφορη πολιτεία η οποία απλά παρακολουθεί τον πρωτογενή τομέα να αργοσβήνει. Δεν λείπουν βέβαια τα μεγάλα λόγια και τα μεγαλεπήβολα σχέδια των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών, αναφορικά στον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο αγροτικός τομέας στην προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Αυτό που δεν λένε στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι πώς ακριβώς φαντάζονται αυτή τη διαδικασία, όταν τα αγροτικά προϊόντα πωλούνται στους μεσάζοντες σε εξευτελιστικές τιμές και στη συνέχεια φτάνουν στον καταναλωτή δυο και τρεις φορές πάνω από την αρχική τους αξία. Όταν το κόστος παραγωγής σκαρφαλώνει κάθε χρόνια σε δυσθεώρητα επίπεδα και καθιστά τα εγχώρια αγροτικά προϊόντα μη ανταγωνιστικά στο ευρωπαϊκό και όχι μόνο γίγνεσθαι. Όταν τα δάνεια και η άγρια φορολόγηση πνιγούν τον αγροτικό κόσμο και την ίδια στιγμή η επίσημη πολιτεία αδυνατεί να υλοποιήσει ένα ξεκάθαρο σχέδιο ανασυγκρότησης του κλάδου, προτού εγκαταλείψουν τα χωριά και οι εναπομείναντες αγρότες.
Ήδη ο πληθυσμός της υπαίθρου είναι γερασμένος. Το ποσοστό των νέων αγροτών είναι εξαιρετικά μικρό και όσο περνά ο καιρός, δίχως να αλλάζουν τα πράγματα συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο. Οι εναπομείναντες υγιείς αγροτικοί συνεταιρισμοί, όπως αυτός που διοικεί ο κ. Νικήτας Πρίντζος, δεν είναι σε θέση να διασώσουν τον αγροτικό κόσμο. Δεν μπορούν δηλαδή να υποκαταστήσουν την πολιτεία και τα θεσμικά της όργανα. Όσο καλές τιμές και αν προσφέρουν στα αγροτικά προϊόντα, η οριστική απαξίωση του πρωτογενούς τομέα είναι ζήτημα χρόνου.
Απέναντι σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα κόμματα εξουσίας παρακολουθούν τις εξελίξεις από απόσταση. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε να πράξουν διαφορετικά, όταν γνωρίζουν ότι ο αγροτικός κόσμος βράζει από αγανάκτηση για τους χειρισμούς τους σε μείζονα θέματα, όπως αυτό της φέτας!
