Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τα κυβερνητικά στελέχη είναι η έλλειψη φαντασίας, ως προς την εξεύρεση τρόπων με τους οποίους καλλιεργούνται ψεύτικες προσδοκίες σε διάφορες κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από τα σκληρά οικονομικά μέτρα. Μόλις λοιπόν οι Ευρωπαίοι εταίροι ξέκοψαν κάθε συζήτηση για πιθανή επαναδιαπραγμάτευση, ως προς την υλοποίηση του νόμου Κατρούγκαλου για κατάργηση από 1ης Ιανουαρίου της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις (και κατά συνέπεια για νέες περικοπές, έως και 18%, στις μηνιαίες αποδοχές των απόμαχων της δουλειάς), είδε το φως της δημοσιότητας πληροφορία η οποία διέρρευσε από ανώνυμη κυβερνητική πηγή, αναφορικά στο ενδεχόμενο καταβολής της 13ης σύνταξης έτσι ώστε να ισοσταθμιστούν οι απώλειες των συνταξιούχων από το επερχόμενο άγριο «ψαλίδι» στις συντάξεις τους.
Ο υπουργός που έκανε τη σχετική διαρροή σύνδεσε μάλιστα τη χορήγηση της 13ης σύνταξης με τα οφέλη που θα προκύψουν για την ιδιωτική οικονομία από τη συγκεκριμένη προοπτική, καθώς τα χρήματα που θα δοθούν στους συνταξιούχους θα πέσουν στην αγορά και θα τονώσουν την κατανάλωση.
Οι εκπρόσωποι των συνταξιούχων στέκονται πάντως με ιδιαίτερη επιφύλαξη απέναντι σε αυτή την πληροφορία. Και αυτό γιατί γνωρίζουν, αφενός, ότι η αξιοπιστία και η εγκυρότητα δεν είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση, και αφετέρου ότι υπάρχει στον νόμο Κατρούγκαλου μια παράγραφος που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών, αναφορικά στις συνολικές ετήσιες αποδοχές των συνταξιούχων. Σύμφωνα με την επίμαχη διάταξη, οι συνταξιούχοι λαμβάνουν έως 12 συντάξεις τον χρόνο. Ούτε ευρώ παραπάνω!
Κατά συνέπεια, οι αναφορές σε 13η σύνταξη (εφόσον βέβαια έχουν ρεαλιστική βάση), σχετίζονται με τη χορήγηση κάποιου εκτάκτου οικονομικού βοηθήματος, σαν αυτό που έλαβαν οι χαμηλοσυνταξιούχοι τα Χριστούγεννα του 2016. Το γεγονός μάλιστα ότι οι όποιες ανακοινώσεις επί του θέματος θα γίνουν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ενισχύει ακόμη περισσότερο τις εκτιμήσεις ότι αναζητείται και πάλι από την κυβέρνηση τρόπος έτσι ώστε να διαχειριστεί επικοινωνιακά ένα μείζον θέμα, το οποίο θα της στοιχήσει πολύ ακριβά όταν στηθούν κάλπες.
Το θέμα πιθανής επαναδιαπραγμάτευσης για την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, έχει αποκλειστεί από τους εκπροσώπους των θεσμών, καθώς η υλοποίηση του συγκεκριμένου μέτρου αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο για να κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση. Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση επιλέγει ξανά την προσφιλή μέθοδο της επιδοματικής πολιτικής, που δεν έχει βέβαια κανένα μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα, αλλά αξιοποιείται κατά κόρον όταν τα πράγματα δυσκολεύουν και πρέπει οπωσδήποτε να πέσει στάχτη στα μάτια του κόσμου, μήπως και προκύψουν πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη.
