Οταν η πραγματικότητα εκδικείται

οταν-η-πραγματικότητα-εκδικείται-8233

Πόσο κανονική μπορεί όμως να θεωρείται μια χώρα, στην οποία ο μέσος μισθός και η μέση σύνταξη θα κυμαίνονται -μετά την υλοποίηση των μέτρων για περικοπές στις συντάξεις και στο αφορολόγητο- γύρω στα 500 με 600 ευρώ;

Αγαπημένη συνήθεια φαίνεται πως έχουν γίνει για τα κυβερνητικά στελέχη οι τοποθετήσεις σε μείζονα θέματα της επικαιρότητας με τρόπο που προκαλεί σύγχυση στην κοινή γνώμη. Το θέμα των περικοπών στις συντάξεις, που «καίει» στη κυριολεξία εκατομμύρια συνταξιούχους, κυριαρχεί αυτό το διάστημα, καθώς όσο πλησιάζουμε στο χρονικό διάστημα εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου, τόσο αυξάνονται τα μηνύματα που προκαλούν αγωνία στους απόμαχους της δουλειάς. Οι συνταξιούχοι ακούνε τον ένα υπουργό να αφήνει υπονοούμενα ως προς τη μη εφαρμογή του νόμου που ψηφίστηκε από τη Βουλή για περικοπές των συντάξεων σε ποσοστό έως και 18%, και τον άλλο υπουργό να καλλιεργεί ψεύτικες προσδοκίες ότι το νέο «ψαλίδι» στις συντάξεις θα αποτελέσει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές, καθώς η ελληνική οικονομία πέτυχε και το 2017 εντυπωσιακό πρωτογενές πλεόνασμα.

Εκτός από αυτές τις ασαφείς τοποθετήσεις, υπάρχουν και εκείνες που εκφράζονται από κυβερνητικά στελέχη, τα οποία προσπαθούν να μιλήσουν ανοικτά για την υλοποίηση των περικοπών στις συντάξεις από την 1η Ιανουαρίου του 2019, καθώς αυτό προβλέπεται από τη σχετική συμφωνία με τους θεσμούς, ενώ υπάρχουν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που «κλείνουν στο μάτι» στους συνταξιούχους, αφήνοντάς τους να ελπίζουν ότι μπορεί να τους επιστραφεί η 13η σύνταξη, χωρίς όμως να λαμβάνουν υπόψη ότι οι περικοπές, οι οποίες θα γίνουν εκτός συγκλονιστικού απροόπτου μετά την Πρωτοχρονιά, θα αφαιρέσουν από το ετήσιο εισόδημα των συνταξιούχων έως και τρεις συντάξεις.

Όλο αυτό το αλαλούμ των δηλώσεων και των δημόσιων τοποθετήσεων με υπονοούμενα και μισόλογα, τροφοδοτείται αποκλειστικά και μόνο από την αγωνία των κυβερνητικών στελεχών να αποφύγουν το εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο μιας εκλογικής συντριβής όταν στηθούν κάλπες. Τότε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος θα κληθεί να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, οργισμένο και αγανακτισμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από τρία χρόνια κέρδισε δύο συνεχείς αναμετρήσεις τάζοντας τον ουρανό με τ’ άστρα.

Όσοι προκαλούν σύγχυση στην ελληνική κοινωνία γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να αποφύγουν τη σύγκρουση με την αμείλικτη πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει οι δικες τους πολιτικές επιλογές. Κατά τη διάρκεια της θητείας της παρούσας κυβέρνησης, πολλές φορές αυτή η πραγματικότητα επιχειρήθηκε να διαστρεβλωθεί βάναυσα, προκειμένου οι ασκούντες εξουσία να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη. Άλλες φορές, αυτή η πραγματικότητα επιχειρήθηκε να έρθει στα μέτρα των κυβερνώντων που θέλησαν να ξεγελάσουν τα «θύματα» των υποσχέσεών τους με επιδόματα και φιλοδωρήματα, τα οποία κατέληξαν στην πληρωμή δυσβάστακτων φορολογικών υποχρεώσεων.

Τώρα που έρχεται το πλήρωμα του χρόνου ως προς την υλοποίηση ενός ακόμη σκληρού πακέτου μέτρων (το σκληρότερο, ίσως, από όσα έχουν συμφωνηθεί από το 2010 μέχρι σήμερα), οι έχοντες τη σχετική ευθύνη προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από άθλιες ασάφειες, ψεύτικες υποσχέσεις και θρασύτατα υπονοούμενα και μισόλογα, μήπως και καταφέρουν να ξεγελάσουν και πάλι το εκλογικό σώμα. Ο μονός τρόπος για να «εξευμενιστούν» οι ψηφοφόροι, είναι να παρθούν πίσω τα μέτρα για τις μειώσεις των συντάξεων και για την περικοπή του αφορολογήτου. Μόνο έτσι υπάρχουν ελπίδες για τον ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, καθώς οι υπογραφές που δεσμεύουν την ελληνική κυβέρνηση αναφορικά στα παραπάνω μέτρα έχουν μπει φαρδιά – πλατιά κάτω από το τρίτο μνημόνιο.

Όσο δε εξελίσσεται αυτό το γαϊτανάκι των υποσχέσεων δίχως αντίκρισμα, τόσο οι δανειστές θα γίνονται ακόμη πιο δύσπιστοι απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και θα σφίγγουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά της υπό διαπραγμάτευση συμφωνίας μετά το τέλος και της τρίτης δανειακής σύμβασης. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι συνδέουν τα όποια μέτρα ελάφρυνσης του χρέους με την υλοποίηση των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνηθέντων, έτσι ώστε και αυτοί να απαλλαγούν από την Ελλάδα και η χώρα μας να επιστρέψει στην κανονικότητα. Πόσο κανονική μπορεί όμως να θεωρείται μια χώρα, στην οποία ο μέσος μισθός και η μέση σύνταξη θα κυμαίνονται -μετά την υλοποίηση των μέτρων για περικοπές στις συντάξεις και στο αφορολόγητο- γύρω στα 500 με 600 ευρώ; Αυτό είναι ένα ερώτημα που μπορούν να το απαντήσουν μόνο τα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία αποδέχτηκαν τη σχετική συμφωνία και τώρα έρχεται η ώρα να πληρώσουν το ανάλογο τίμημα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου