Οι δήμοι, από τη δική τους πλευρά, επένδυσαν στη δημιουργία παιδικών σταθμών, οι οποίοι στελεχώθηκαν με καταρτισμένο προσωπικό και απέκτησαν υποδομές που δεν μπορεί σήμερα να φτάσει το δημόσιο νηπιαγωγείο
Η υλοποίηση της απόφασης του Υπουργείου Παιδείας για την υποχρεωτική διετή προσχολική εκπαίδευση από τη νέα σχολική χρονιά, θα φέρει την πολιτεία αντιμέτωπη με τα προβλήματα που δημιουργούν οι δικές της επιλογές. Κι αυτό γιατί από τη μια νομοθετείται ότι όλα τα παιδιά ηλικίας 4 έως 6 ετών πρέπει να εγγραφούν υποχρεωτικά στα δημόσια νηπιαγωγεία, και από την άλλη δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις ώστε να υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός, που αν μη τι άλλο θα ανακουφίσει οικονομικά χιλιάδες οικογένειες, οι οποίες μέχρι σήμερα πληρώνουν στους δήμους τροφεία για την εγγραφή των παιδιών τους στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
Πάνω από δέκα νηπιαγωγεία στο πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου στεγάζονται σε κτίρια που είναι ακατάλληλα. Οι συγκεκριμένοι χώροι θεωρούνται ακατάλληλοι όχι μόνο για τη στέγαση νηπίων, αλλά ακόμη και για τη στέγαση εμπορικών καταστημάτων, καθώς αρκετοί από αυτούς υφίστανται στα ισόγεια πολυκατοικιών. Στον Βόλο το τελευταίο νηπιαγωγείο κατασκευάστηκε πριν από σχεδόν μια δεκαετία, με πόρους του τρίτου κοινοτικού πλαισίου στήριξης. Από τότε δεν έχει ανεγερθεί ούτε ένα καινούργιο νηπιαγωγείο, γεγονός που λέει πολλά για τις προτεραιότητες των εκάστοτε κυβερνήσεων αναφορικά στη διάθεση πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό, έτσι ώστε να υπάρξει ποιοτική αναβάθμιση της προσχολικής δημόσιας εκπαίδευσης.
Οι δήμοι, από τη δική τους πλευρά, επένδυσαν στη δημιουργία παιδικών σταθμών, οι οποίοι στελεχώθηκαν με καταρτισμένο προσωπικό και απέκτησαν υποδομές που δεν μπορεί σήμερα να φτάσει το δημόσιο νηπιαγωγείο. Ωστόσο, η κυβερνητικός σχεδιασμός για την υποχρεωτικότητα της προσχολικής εκπαίδευσης, που ικανοποιεί πλήρως μια διαχρονική διεκδίκηση των εκπαιδευτικών, θέτει από τη νέα σχολική χρονιά εν αμφιβόλω το μέλλον των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, όπως επίσης και το εργασιακό μέλλον των χιλιάδων εργαζομένων σε αυτούς. Οι αντιδράσεις της ΚΕΔΕ σε αυτό τον σχεδιασμό, με πολλούς δήμους να γνωμοδοτούν αρνητικά στο θέμα της υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης, θέτοντας ζητήματα ακαταλληλότητας των κτιριακών υποδομών, δεν μπορούν να εμποδίσουν την υλοποίηση του επίμαχου νόμου.
Αυτοί που θα υποστούν τις συνέπειες της έλλειψης σύγχρονων υποδομών είναι οι μικροί μαθητές, και βέβαια και οι γονείς τους, που θα πρέπει να εγγράψουν τα παιδιά τους σε νηπιαγωγεία που δεν πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Έτσι όμως το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης θα παραμείνει ποιοτικά υποβαθμισμένο, ενώ οι υποδομές των δήμων θα απαξιωθούν και χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν στον δρόμο. Την ίδια στιγμή πάντως το Υπουργείο Παιδείας θα καμαρώνει ότι ανέλαβε μια ακόμη σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία, αγνοώντας, ωστόσο, την κοινή διαπίστωση πως είναι αδύνατον να γίνουν μεγάλες τομές στη δημόσια εκπαίδευση όταν οι μαθητές στεγάζονται σε ακατάλληλα κτίρια.
