Η κυβέρνηση συνεχίζει να προσλαμβάνει από πόρτες και παράθυρα κομματικούς ημέτερους, έτσι ώστε να εγκαθιδρύσει ένα δικό της κατεστημένο στη δημόσια διοίκηση.
Οι αυστηρές προϋποθέσεις που θέτουν στη χώρα μας οι δανειστές προκειμένου να προχωρήσει ο σχεδιασμός για ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις ότι η Ελλάδα θα παραμείνει υπό ασφυκτικό οικονομικό έλεγχο αρκετά χρόνια μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου. Κάποιες από αυτές τις προϋποθέσεις προκαλούν ικανοποίηση, καθώς περιλαμβάνουν μέτρα για την πλήρη υλοποίηση του προγράμματος επενδύσεων, περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και καμία πρόσληψη στο δημόσιο, πέραν των ορίων που έχουν τεθεί από τις συνταξιοδοτήσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτό το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς η κυβέρνηση συνεχίζει να προσλαμβάνει από πόρτες και παράθυρα κομματικούς ημέτερους, έτσι ώστε να εγκαθιδρύσει ένα δικό της κατεστημένο στη δημόσια διοίκηση, αδιαφορώντας ωστόσο για τις επιπτώσεις αυτής της στρατηγικής στον κρατικό προϋπολογισμό. Οι δαπάνες για τις αμοιβές του κομματικού στρατού που στήνει καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη δυσβάστακτες, ενώ όσο εξελίσσεται αυτός ο χορός των προσλήψεων, τόσο αυξάνεται η επιβάρυνση των κρατικών ταμείων. Κατά συνέπεια, η παρέμβαση των δανειστών σε αυτό το θέμα κρίνεται απολύτως επιβεβλημένη, αν και διατηρούμε πολλές επιφυλάξεις για το κατά ποσό θα αποδώσει η πίεση η οποία ασκείται, από τη στιγμή που αποτελεί κορυφαία κυβερνητική επιλογή η εκ νέου γιγάντωση του αντιπαραγωγικού και πολυδάπανου ελληνικού δημοσίου.
Σε ό,τι αφορά στις πιέσεις των δανειστών για την απαρέγκλιτη υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, εκτιμούμε ότι τα θετικά σημεία αυτού του σχεδιασμού είναι αυτονόητα, αρκεί η κυβέρνηση -και η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις επόμενες εκλογές- να ακολουθήσει τα ίδια βήματα.
Πάμε τώρα στα αρνητικά σημεία των προϋποθέσεων που θέτουν οι εταίροι προκειμένου να συναινέσουν στην ελάφρυνση του χρέους. Η τήρηση του στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2% για τα επόμενα χρόνια, δημιουργεί ασφυκτικές οικονομικές συνθήκες στην κοινωνία και περιορίζει δραματικά τους όποιους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την υλοποίηση μέτρων που μπορούν να ανακουφίσουν τους πολίτες.
Οι δανειστές εμμένουν επίσης στην πιστή εφαρμογή των μέτρων που έχουν ψηφιστεί και αναμένεται να τεθούν σε ισχύ από το 2019. Πρόκειται για τα μέτρα που αφορούν στις περικοπές των συντάξεων και στη μείωση του αφορολογήτου ορίου κάτω από 5.700 ευρώ. Η χειρότερη, ωστόσο, προϋπόθεση σχετίζεται με την αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, με τους δανειστές να σχετίζουν τις όποιες αυξήσεις με την αύξηση της παραγωγικότητας και τη μείωση της ανεργίας.
Προσδοκούν δηλαδή ένα πραγματικό θαύμα από την ελληνική οικονομία, η οποία καλείται να αυξήσει τους ρυθμούς ανάπτυξης και να μειώσει τα ποσοστά της ανεργίας, τη στιγμή που οι πολίτες παραμένουν από τη μια εγκλωβισμένοι στη μέγγενη της φορολογίας και από την άλλη αδυνατούν να τονώσουν την καταναλωτική τους ικανότητα, καθώς αμείβονται με εξευτελιστικούς μισθούς.
