Το ελληνικό δημόσιο κατάφερε να ξεφορτωθεί μια κοστοβόρα επιχείρηση, ενώ ο νέος ιδιοκτήτης μπόρεσε να την πάρει στα χέρια του έναντι πινακίου φακής. Μοναδικοί χαμένοι είναι οι πολίτες και οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ
Του Γιώργου Λαμπράκη
Η περίπτωση των παλαιών σιδηροδρομικών υποδομών του ΟΣΕ στον Βόλο, που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και αποτελούν στόχο συμμοριών, είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει το ελληνικό δημόσιο την περιουσία όλων ημών. Τροχαίο υλικό και βαγόνια που θα μπορούσαν να εκποιηθούν και να αποφέρουν σημαντικά έσοδα στα ταμεία του ΟΣΕ, ρημάζουν και γίνονται στόχος πλιατσικολόγων. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Σιδηροδρομικών Θεσσαλίας Δημήτρης Νικολάου, θέλησε χθες να αναδείξει αυτό το θέμα και ζήτησε από τον υπογράφοντα να δει με τα μάτια του την κατάσταση στην παλιά γραμμή Βόλου – Βελεστίνου, πάνω από την Α’ Βιομηχανική Περιοχή, καθώς και στον σταθμό του Λατομείου, όπου υπάρχουν ολόκληροι συρμοί παλιών βαγονιών – ψυγείων.
Και στις δυο περιπτώσεις οι συμμορίες που δρουν ανεξέλεγκτα, έχουν πραγματοποιήσει ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο, αρπάζοντας ολόκληρα χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών βάρους 100άδων τόνων, ενώ έχουν κάνει κομμάτια, με τη χρήση οξυγόνου, τα βαγόνια – ψυγεία στον παλιό σταθμό του Λατομείου. Αυτή η κατάσταση παραπέμπει και στο πρόσφατο σκάνδαλο με την εμπλοκή ιδιωτών, οι οποίοι διατηρούν επιχειρήσεις εμπορίας σιδήρου καθώς και στελεχών του ΟΣΕ, που πλέον βρίσκονται στη φυλακή, καθώς συνεργάζονταν με τις συμμορίες για τη «απογύμνωση» του οργανισμού από τον παλιό του εξοπλισμό.
Η εγκατάλειψη των υποδομών και η αδιαφορία των ιθυνόντων του ΟΣΕ για την αξιοποίησή τους, σε συνδυασμό με τους λανθασμένους σχεδιασμούς που προηγήθηκαν, οδήγησαν στη σημερινή απογοητευτική κατάσταση. Η γενικότερη εικόνα διάλυσης στον Οργανισμό Σιδηρόδρομων είναι άμεσα συνυφασμένη με τις περιπτώσεις εγκατάλειψης των παλιών υποδομών, που πλέον είναι έρμαια στα νύχια των αδίστακτων συμμοριών. Το ελληνικό δημόσιο φρόντισε να ξεφορτωθεί τον ΟΣΕ, πουλώντας το δικό του μερίδιο στην ιταλική κρατική εταιρεία των σιδηροδρόμων, ενώ τους επόμενους μήνες που θα ολοκληρωθεί και η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας που είναι επιφορτισμένη με τη συντήρηση και την τεχνική υποστήριξη του ΟΣΕ, εκτιμάται ότι θα φανεί σε όλο της το μεγαλείο η γύμνια του πάλαι ποτέ κραταιού Οργανισμού Σιδηρόδρομων.
Από τη μια οι συμμορίες που δρουν ανενόχλητες, από την άλλη η κρατική αδιαφορία για έναν φορέα που θα μπορούσε να λειτουργεί υποδειγματικά, οδήγησαν στην απαξίωση έναν ολόκληρο οργανισμό και άφησαν τους εναπομείναντες εργαζόμενους να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα συνεχή προβλήματα από πλευράς συντήρησης του τροχαίου υλικού. Ίσως πάλι αυτή η εικόνα διάλυσης να ήταν προσχεδιασμένη έτσι ώστε να ξεπουληθεί (όπως και έγινε) ο ΟΣΕ. Από αυτή τη μεθόδευση όλοι βγήκαν κερδισμένοι. Το ελληνικό δημόσιο κατάφερε να ξεφορτωθεί μια κοστοβόρα επιχείρηση, ενώ ο νέος ιδιοκτήτης μπόρεσε να την πάρει στα χέρια του έναντι πινακίου φακής. Μοναδικοί χαμένοι είναι οι πολίτες και οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ.
