Η Παιδιατρική Κλινική του «Αχιλλοπουλείου», που είναι από τα πλέον νευραλγικά τμήματα, λειτουργεί χάρις στο φιλότιμο και την υπερπροσπάθεια που καταβάλουν καθημερινά οι εναπομείναντες γιατροί και νοσηλευτές
Του Γιώργου Λαμπράκη
Μετά το ρεπορτάζ του «Ταχυδρόμου» για την οριακή κατάσταση στην Παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου Βόλου, αναζητήσαμε χθες τη διευθύντρια Αναστασία Αναστασίου, που συμπτωματικά μόλις είχε ολοκληρώσει την 24ωρη εφημερία της. Ωστοσο, παρέμενε στο νοσοκομείο, καθώς δεν υπήρχε γιατρός για να την αντικαταστήσει! Αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται το τελευταίο διάστημα με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα, καθώς οι γιατροί που έχουν απομείνει στην παιδιατρική κλινική, μετά τις συνταξιοδοτήσεις των προηγούμενων ετών είναι μόλις δύο μόνιμοι, μεταξύ των οποίων η διευθύντρια, καθώς και άλλοι τρεις επικουρικοί, που αναμένεται να μειωθούν μέσα στο επόμενο διάστημα, καθώς η σύμβαση του ενός λήγει και δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση ότι το κενό του θα καλυφθεί.
Από τη συζήτηση μας με τη διευθύντρια της Παιδιατρικής κλινικής συμπεράναμε ότι οι αντοχές της βρίσκονται σε οριακό σημείο και πως το συγκεκριμένο τμήμα του «Αχιλλοπουλείου», που είναι από τα πλέον νευραλγικά, λειτουργεί χάρις στο φιλότιμο και την υπερπροσπάθεια που καταβάλουν καθημερινά οι εναπομείναντες γιατροί και νοσηλευτές.
Αυτή τη συζήτηση θα έπρεπε να την έχουν κάνει οι διοικούντες του υπουργείου Υγείας, που ανακοινώνουν διαρκώς μόνιμες προσλήψεις ιατρικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Αυτή η πραγματικότητα διαμορφώνεται από γιατρούς, όπως η διευθύντρια της παιδιατρικής κλινικής του «Αχιλλοπουλείου», που βρίσκονται στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης. Που έχουν ακούσει άπειρες υποσχέσεις ότι θα προσληφθεί μόνιμο ιατρικό προσωπικό, αλλά στο τέλος της ημέρας παραμένουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, προκειμένου να βγει το πρόγραμμα των εφημεριών και να μην προκύψουν προβλήματα ως προς την κάλυψη των αναγκών των ασθενών.
Μαζί με τις αντοχές των γιατρών του δημοσίου συστήματος υγείας εξαντλείται και η υπομονή τους έναντι των διοικούντων, είτε αυτοί είναι πολιτικά πρόσωπα, είτε υπηρεσιακά. Οσο μάλιστα υποτιμούν τη νοημοσύνη τους, εξαγγέλλοντας προσλήψεις που ποτέ δε γίνονται, τόσο ωθούν τους γιατρούς στην πόρτα της εξόδου. Οπως έγινε με πολλούς συναδέλφους τους, που μη αντέχοντας άλλο την εργασιακή εξάντληση και την υποβάθμιση του ρόλου του γιατρού, εγκατέλειψαν το δημόσιο σύστημα υγείας.
Στα όσα μας είπε χθες η διευθύντρια της Παιδιατρικής κλινικής για τον καθημερινό της Γολγοθά, αλλά πολύ περισσότερο στην απογοήτευση και τη δυσπιστία που διακρίναμε στο βλέμμα της, ως προς τις προοπτικές, οι οποίες διαμορφώνονται μήπως και αλλάξει το σημερινό σκηνικό, αντικατοπτρίζεται η σκληρή πραγματικότητα ενός ολόκληρου συστήματος. Σε αυτό το σύστημα, οι περικοπές χρηματοδότησης και οι ψεύτικες υποσχέσεις έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους στα όρια τους, ενώ την ίδια στιγμή οι διοικούντες κάνουν πως δεν ακούνε κραυγές αγωνίας, όπως αυτή που καταγράφεται στο παρόν σημείωμα.
