Μόνοι μας επιλέξαμε τη μιζέρια, την κακομοιριά και τη μοιρολατρία. Δική μας επιλογή είναι η αδιαμαρτύρητη αποδοχή όλων των σκληρών οικονομικών μέτρων
Οι εργαζόμενοι είχαν προχθές μια ύστατη ευκαιρία να εκφράσουν την αγανάκτησή τους στα σκληρά οικονομικά μέτρα που τους περιμένουν και το 2018, βάσει του νέου προϋπολογισμού, στην καταιγίδα των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας, καθώς και στον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία. Δυστυχώς πέταξαν στα σκουπίδια αυτή την ευκαιρία, αν αναλογιστούμε τον βαθμό συμμετοχής, τους τόσο στην απεργία όσο και στις κινητοποιήσεις που διοργανώθηκαν. Τα ποσοστά συμμετοχής που καταγράφηκαν είναι αντιστρόφως ανάλογα του μεγέθους των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζουν οι πολίτες.
Ας το πάρουμε λοιπόν αποφαση ότι ο κόσμος ούτε ενδιαφέρεται, ούτε επιθυμεί να μετάσχει σε κινητοποιήσεις που έχουν στόχο την ανατροπή αντιλαϊκών αποφάσεων. Η παρούσα κυβέρνηση κατάφερε να αδρανοποιήσει εντελώς τα αγωνιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και να περάσει την αίσθηση ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο και αν αγωνιστούν οι πολίτες ενάντια σε πολιτικές, οι οποίες κάνουν τη ζωή τους πραγματικό μαρτύριο.
Η επόμενη κυβέρνηση θα βρει έτοιμο το έδαφος για την υλοποίηση ακόμη πιο σκληρών οικονομικών μέτρων, στα οποία επίσης δεν πρόκειται να εναντιωθεί κανείς, πλην κάποιων ελαχίστων συνδικαλιστικών μειοψηφιών και ορισμένων συλλογικοτήτων που ωστόσο δεν έχουν καταφέρει να κινητοποιήσουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας.
Μόνοι μας επιλέξαμε τη μιζέρια, την κακομοιριά και τη μοιρολατρία. Δική μας επιλογή είναι η αδιαμαρτύρητη αποδοχή όλων των σκληρών οικονομικών μέτρων, που εφαρμόζονται τα τελευταία οκτώ χρόνια και επιδεινώνουν περαιτέρω την καθημερινότητά μας. Όταν όμως παρέχεται η δυνατότητα της αντίδρασης και της αντίστασης σε όλες αυτές τις πολιτικές, κλεινόμαστε στο καβούκι μας και παρακολουθούμε τις όποιες απεργιακές κινητοποιήσεις από την απέναντι πλευρά του πεζοδρομίου.
Όλους ανεξαιρέτως μας επηρεάζουν τα φορολογικά μέτρα του νέου προϋπολογισμού, ωστόσο αυτοί που επιλέγουν τον δρόμο της διαμαρτυρίας είναι απελπιστικά λίγοι. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ξέρει μόνο να αγανακτεί και να διαμαρτύρεται, μόνο όμως απέναντι από την τηλεόραση. Στον δρόμο δεν βγαίνουν, ακόμη και αν τους πάρουν και την τηλεόραση ή τους κατασχέσουν το σπίτι.
Εφόσον λοιπόν είμαστε άξιοι της μοίρας μας, ας την αποδεχτούμε, ας σκύψουμε το κεφάλι και ας σταματήσουμε την κριτική του καναπέ. Έτσι κι αλλιώς οι ευκαιρίες για μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις θα είναι στο εξής απειροελάχιστες, με δεδομένο το φιάσκο της προχθεσινής γενικής υποτίθεται απεργίας. Επιπρόσθετα, το επόμενο διάστημα έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή η τροπολογία για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία. Αυτή η τροπολογία θα βάλει ταφόπλακα στον συνδικαλισμό και τις κοινωνικές διεκδικήσεις.
