Αυτός όμως ο σχεδιασμός δεν προβλέπει μέτρα για τη στήριξη των πολιτών που έβαλαν πλάτη τα προηγούμενα χρόνια και πλήρωσαν το πανάκριβο τίμημα των λανθασμένων επίλογων του πολιτικού συστήματος
Ο αρχικός στόχος των προγραμμάτων σκληρής λιτότητας που επιβλήθηκαν στη χώρα μας από το 2010 μέχρι σήμερα, έχει σχεδόν επιτευχθεί. Στην αγορά εργασίας, οι μισοί νεοπροσλαμβανόμενοι αμείβονται με μισθούς κάτω των 400 ευρώ, ενώ οι μισοί νέοι συνταξιούχοι θα λαμβάνουν συντάξεις κοντά στα 500 ευρώ τον μήνα. Μια σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις που ψήφισαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της τελευταίας οκταετίας, συνέβαλαν καθοριστικά στη συνολική φτωχοποίηση της κοινωνίας και στη διόγκωση των οικονομικών αδιεξόδων, με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι πολλοί συνάνθρωποί μας.
Ευλόγα λοιπόν αναρωτιόμαστε, ποιο μπορεί να είναι το μέλλον ενός εργαζόμενου που απασχολείται με ευέλικτες μορφές εργασίας και λαμβάνει στο τέλος κάθε μήνα 300 και 400 ευρώ, με τα οποία θα πρέπει να πληρώσει τους φόρους και τις υποχρεώσεις του, όπως επίσης και ενός συνταξιούχου, που ενώ δούλεψε για τριάντα και σαράντα χρόνια, η σύνταξη που του αναλογεί δεν θα ξεπερνά τα 500 ευρώ, με τα οποία θα πρέπει να καλύψει τα πάγια έξοδά του, να αγοράσει φάρμακα και να στηρίξει και τα άνεργα μέλη της οικογένείας του.
Αυτή η εικόνα απόλυτης φτωχοποίησης του ελληνικού λαού ήταν από την αρχή ο στόχος των δανειστών, που θεώρησαν ότι οι Έλληνες ζούσαν πέραν των πραγματικών δυνατοτήτων τους, λαμβάνοντας μονίμως δανεικά και διογκώνοντας χωρίς λογική τις δαπάνες του δημοσίου. Τον Αύγουστο λοιπόν που θα βγούμε, τυπικά τουλάχιστον, από τα μνημόνια, η τελική αποτίμηση των εφιαλτικών χρόνων που μεσολάβησαν από το 2010, θα είναι απογοητευτική. Οι νέοι εργαζόμενοι δεν θα έχουν καμία απολύτως προοπτική να φτιάξουν τη ζωή τους με αξιοπρεπείς όρους, ενώ οι συνταξιούχοι μόλις που θα επιβιώνουν κάθε μήνα με τις συντάξεις – φιλοδωρήματα, που θα λαμβάνουν από το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο ωστόσο ακριβοπλήρωσαν.
Δύο τεράστιες κατηγορίες πολιτών χωρίς ελπίδες για το αύριο θα κληροδοτήσουν στη χώρα τα μνημόνια και τη συνολική προσπάθεια των δανειστών να υλοποιήσουν τον σχεδιασμό τους για το υποτιθέμενο νοικοκύρεμα της ελληνικής οικονομίας. Αυτός όμως ο σχεδιασμός δεν προβλέπει μέτρα για τη στήριξη των πολιτών που έβαλαν πλάτη τα προηγούμενα χρόνια και πλήρωσαν το πανάκριβο τίμημα των λανθασμένων επίλογων του πολιτικού συστήματος. Το αντίθετο μάλιστα. Η συνεχιζόμενη λιτότητα, τουλάχιστον μέχρι του 2022, θα φτωχοποιήσει ολοκληρωτικά τη χώρα και θα στερήσει την ελπίδα όχι μόνο από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους των 400 και 500 ευρώ, αλλά και από την πραγματική οικονομία, η οποία μάταια θα περιμένει να έρθει η ανάκαμψη, όταν η πλειοψηφία των καταναλωτών δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη.
