Η ανταλλαγή κατηγοριών και η μετακύληση των ευθυνών από τους νυν στους πρώην και το αντίστροφο, ουδέποτε συνέβαλε στην επίλυση προβλημάτων
Η πολιτική κοκορομαχία που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες ημέρες, εντός και εκτός Βουλής, ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αφορμή την προσπάθεια απόδοση ευθυνών για την τραγωδία των πλημμυροπαθών στη Δυτική Αττική, ελάχιστα απασχολεί την κοινή γνώμη και πολύ περισσότερο τα θύματα αυτής της οδυνηρής κατάστασης. Με φόντο τα λασπόνερα και τις κατεστραμμένες περιούσιες των πολιτών στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο, επιχειρήθηκε να στηθεί ένα παιχνίδι εντυπώσεων για το ποιος ευθύνεται περισσότερο για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που έγιναν διαχρονικά στην συγκεκριμένη περιοχή, με αποτέλεσμα να χαθούν 22 συνάνθρωποι μας όταν εκδηλώθηκε ένα πραγματικά ακραίο καιρικό φαινόμενο. Είναι προφανές ότι το κύριο μερίδιο της ευθύνης βαρύνει αυτούς που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας τα τελευταία σχεδόν τρία χρόνια.
Οι αποφάσεις και οι παραλείψεις των προκατόχων της σημερινής κυβέρνησης δημιούργησαν ένα άναρχο καθεστώς δόμησης όχι μόνο στην Δυτική Αττική, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα όπου συχνά πυκνά καταγράφονται βιβλικές καταστροφές όταν ανοίγουν οι ουρανοί. Η ικανοποίηση ρουσφετιών και η λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών με ανεπαρκή τρόπο ευθύνονται για το μπάζωμα των ρεμάτων και των χειμάρρων που κάποτε αποτελούσαν τη φυσική δίοδο για τη διαφυγή των νερών της βροχής προς τη θάλασσα και τώρα έχουν μετατραπεί σε οικισμούς όπου ανεγείρονται ακόμη και βίλες με πισινές!
Έχει όμως η παρούσα κυβέρνηση το ηθικό πλεονέκτημα να καταγγέλλει τις πολιτικές δυνάμεις που τώρα βρίσκονται στην αντιπολίτευση, ότι άσκησαν διοίκηση με εγκληματικό τρόπο στο θέμα της δόμησης και της υλοποίησης έργων αντιπλημμυρικής θωράκισης ανά την επικράτεια; Ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα μας διαβεβαιώνει για το αντίθετο. Ο κρατικισμός που κυριαρχεί σε κάθε δομή λειτουργίας του δημοσίου, η αναβλητικότητα του κρατικού μηχανισμού αναφορικά στη λήψη μέτρων που θα δώσουν άμεσες λύσεις και η γραφειοκρατική νοοτροπία που χαρακτηρίζει τους των κυβερνώντες μας κάνουν να αναρωτιόμαστε για την αγωνιώδη προσπάθεια τους να στήσουν στον τοίχο τους προκάτοχους τους, οι οποίοι λειτούργησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που λειτουργεί και το παρών κυβερνητικό σχήμα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι παθογένειες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, όπου η πολυνομία και η ασάφεια σε ότι αφορά στην ερμηνεία και την εφαρμογή των νόμων ήταν και παραμένουν αγιάτρευτες. Τα έργα και οι μελέτες για την υλοποίηση αντιπλημμυρικών έργων, εν προκειμένω, παραμένουν στα συρτάρια υπουργών, γενικών γραμματέων και υπηρεσιακών παραγόντων τους οποίους κανένας δεν πιέζει (ούτε καν ελέγχει), ώστε να γίνει το αυτονόητο. Να προχωρήσουν δηλαδή και να ολοκληρωθούν έγκαιρα παρεμβάσεις υποδομής που μπορούν να σώσουν ανθρώπινες ζωές, στην κυριολεξία.
Αντίθετα, οι έχοντες τη σχετική ευθύνη ανέχονται αυτόν τον παραλογισμό και όταν προκύπτουν τραγωδίες ξεσπούν κατά των πολιτικών τους αντιπάλων στα τηλεοπτικά παράθυρα των βραδινών δελτίων ειδήσεων. Η ανταλλαγή κατηγοριών και η μετακύληση των ευθυνών από τους νυν στους πρώην και το αντίστροφο, ουδέποτε συνέβαλε στην επίλυση προβλημάτων. Το μόνο που επιτυγχάνει είναι να καλύπτει την ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού και να συντηρεί ένα νοσηρό κλίμα, το οποίο εξυπηρετεί αυτούς που αδυνατούν να είναι αποτελεσματικοί ως προς την άσκηση των καθηκόντων τους. Αυτούς πληρώνει τόσα χρόνια ο λαός. Τους ανεπαρκείς καρεκλοκένταυρους που όταν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους ολιγωρούν και όταν γίνεται το κακό τολμούν και κουνάμε το δάχτυλο στους πολιτικούς τους αντιπάλους. Βρίθουν από τέτοια στελέχη οι κομματικές επετηρίδες του πολιτικού μας συστήματος. Και οι νυν και οι πρώην κυβερνώντες τους ανέχονται στις τάξεις τους, είτε γιατί αυτά τα στελέχη έχουν δημιουργήσει δυνατούς μηχανισμούς και φέρνουν ψήφους το κόμμα, είτε γιατί πάντα πρέπει χρειάζεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος όταν γίνει το κακό και οι ευθύνες δεν πρέπει να αγγίξουν τον αρχηγό…
