Τελικά κερδίσαμε κάτι επί της ουσίας από την πρόσφατη συνάντηση του πρωθυπουργού μας με τον πλανητάρχη; Το Μέγαρο Μαξίμου εκφράζει την ικανοποίηση του για τα αποτελέσματα της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στον Λευκό Οίκο, αλλά τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να περιμένουμε από το κυβερνητικό επιτελείο, ως προς τη συνολική αποτίμηση αυτού του ταξιδιού; Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μια πιο προσγειωμένη προσέγγιση της κατάστασης που διαμορφώνεται μετά τις συναντήσεις Τσίπρα – Τραμπ στην Ουάσιγκτον. Αδιαμφισβήτητα, ο πλέον ισχυρός πολιτικός ηγέτης του πλανήτη, με τον οποίο οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ομόλογοι του αποφεύγουν τα πολλά πολλά, εξυπηρέτησε στον μέγιστο βαθμό τα συμφέροντα των συμπατριωτών του, δεσμεύοντας μια χρεοκοπημένη χώρα με μια ιδιαίτερα κοστοβόρα συμφωνία.
Όσο περίπου εισπράττεται κάθε χρόνο από τον ΕΝΦΙΑ θα κοστίσει ο εκσυγχρονισμός των F – 16, με τον Αμερικανό πρόεδρο να καμαρώνει ότι με αυτή τη συμφωνία θα κερδίσει η χώρα του μέσα από τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ευλόγα λοιπόν προκύπτει το εξής ερώτημα: Με τις διεκδικήσεις της δικής μας χώρας για ανάπτυξη και δημιουργία καινούργιων θέσεων απασχόλησης τι θα γίνει; Γι’ αυτό έκανε το ταξίδι στις ΗΠΑ ο Αλέξης Τσίπρας; Για να του επιβάλλουν μια συμφωνία για εξοπλιστικά, με την οποία επωφελείται η σύμμαχός μας; Η δική μας χώρα τι εισέπραξε από αυτό το ταξίδι, εκτός από καλά λόγια και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη;
Υποθέτουμε ότι κανέναν δεν ικανοποίησαν οι γενικόλογες αναφορές του πλανητάρχη για την ανάγκη στήριξης της προσπάθειας ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας, καθώς επίσης και της αντίστοιχης προσπάθειας για μείωση του εθνικού μας χρέους.
Σε ό,τι αφορά στο χρέος, αν δεν υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αναφορικά στην αναδιάρθρωση σημαντικού μέρους των 320 δισεκατομμυρίων ευρώ που βαραίνει τους Έλληνες, δεν είναι δυνατόν να απαλλαγεί η χώρα μας από το μεγαλύτερο βαρίδι της σύγχρονης ιστορίας της. Οι ΗΠΑ μέσω του ΔΝΤ πάντα ήταν υπέρ της ρύθμισης του χρέους, ωστόσο οι απαιτήσεις τους για σκληρά δημοσιονομικά μέτρα από τη μια και η πεισματική άρνηση της Γερμανίας να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα από την άλλη, έβαζαν και εξακολουθούν να βάζουν ανυπέρβλητα εμπόδια. Σε ό,τι αφορά στις αναφορές του Ντόναλντ Τραμπ στις επενδύσεις για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, θα πρέπει πρώτα η κυβέρνησή μας να πιστέψει σε αυτές και να το αποδείξει εμπράκτως. Ακόμη και ο ίδιος ο πλανητάρχης, όταν ήταν ακόμη επιχειρηματίας του real estate, είχε πάρει μια γερή δόση του τι σημαίνει ελληνική γραφειοκρατία και πόσο δύσκολο είναι να επενδύσει ένας ξένος επιχειρηματίας σε μια χώρα που έχει άμεση ανάγκη από οικονομική στήριξη, ωστόσο το θεσμικό της πλαίσιο είναι τόσο πολύπλοκο, ώστε όσοι έχουν τη σχετική πρόθεση αποθαρρύνονται και στρέφουν το ενδιαφέρον τους σε άλλες χώρες, όπου οι επενδυτές δεν αντιμετωπίζονται με δυσπιστία ή μερικές φορές και με εχθρότητα.
Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε ρεαλιστές και να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως τα παρουσιάζουν οι καλοπληρωμένοι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης, δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι το πολυδιαφημισμένο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Αμερική ωφέλησε, επί της ουσίας, την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη και όχι την Ελλάδα που υποτίθεται ότι αναζητά εναγωνίως τρόπους εξόδου από τη βαθιά οικονομική κρίση. Τα καλά λόγια που ακούστηκαν από τον αμφιλεγόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ περιέχονταν σε γραπτό κείμενο που του είχαν ετοιμάσει οι δικοί του επικοινωνιολόγοι, οι οποίοι λειτουργούν βάσει του πρωτοκόλλου για τις επισκέψεις των ξένων ηγετών. Ακόμη και να εννοούσε ο πλανητάρχης τα όσα είπε περί στήριξης της ελληνικής οικονομίας, πρέπει ως χώρα να δημιουργήσουμε πρώτα τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε τα όμορφα λόγια να μετατραπούν σε πράξεις ουσίας για το καλό του ελληνικού λαού. Διαφορετικά, ταξίδια όπως το συγκεκριμένο δεν μπορούν να αποφέρουν στη χώρα μας τίποτα άλλο παρά κάποιες πρόσκαιρες επικοινωνιακές εντυπώσεις.
