Ολα αυτά βέβαια έρχονται σε ευθεία αντιδιαστολή με την εικόνα που επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση, η οποία διατυμπανίζει ότι έχουν τεθεί οι βάσεις για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας
Τον Σεπτέμβριο του 2015, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, η τότε υφυπουργός Βιομηχανίας Θεοδώρα Τζάκρη, που μάλιστα είχε μόλις αναλάβει το νέο της χαρτοφυλάκιο, προκαλούσε αίσθηση στην κοινή γνώμη ανακοινώνοντας ότι στόχος της ήταν να ανάψουν όσο το δυνατόν περισσότερα φουγάρα κλειστών εργοστασίων και κατά συνέπεια να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στον τόπο μας. Μάλιστα είχε παρουσιαστεί τότε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο επαναλειτουργίας κλειστών εργοστασίων, μερικά εκ των οποίων βρίσκονταν και παραμένουν στην Α’ Βιομηχανική Περιοχή Βόλου.
Όπως αντιλαμβάνεστε, καμία από αυτές τις εξαγγελίες δεν πήρε σάρκα και οστά. Το αντίθετο μάλιστα. Στο διάστημα που μεσολάβησε, έκλεισαν και συνεχίζουν να κλείνουν βιομηχανικές μονάδες που είτε δεν άντεξαν τη βαριά φορολόγηση της ιδιωτικής οικονομίας, είτε λύγισαν από τα capital controls, είτε δεν μπόρεσαν να σταθούν στον ανταγωνισμό, εξαιτίας του υψηλού λειτουργικού κόστους και της γραφειοκρατίας που κρατά τον ιδιωτικό τομέα δέσμιο των αναχρονιστικών της αντιλήψεων.
Με αφορμή το λουκέτο της ΠΙΤΣΟΣ και τη μεταφορά της στη γειτονική Τουρκία μετά από ένα χρόνο, έρχεται στο μυαλό μας η κατάληξη τριών εργοστασίων του Βόλου, της ΒΙΣ, της Coca Cola και της ΙΜΑΣ που είτε ανέστειλαν τη λειτουργία τους, είτε μεταφέρθηκαν μακριά από τη Μαγνησία, προσθέτοντας 100άδες ανέργους στις τοπικές λίστες του ΟΑΕΔ. Αντί λοιπόν για την ευόδωση της επιχείρησης «αναμμένα φουγάρα» και την επαναλειτουργία κλειστών εργοστασίων, με τη χορήγηση κινήτρων σε νέους επενδυτές που θα αναλάμβαναν τη σχετική πρωτοβουλία, παρακολουθούμε να διευρύνεται ο φαύλος κύκλος της αναστολής λειτουργίας βιομηχανικών μονάδων, ενώ την ίδια στιγμή οι καινούργιες επενδύσεις είτε καρκινοβατούν εγκλωβισμένες στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, είτε αποθαρρύνονται και εγκαταλείπουν άρον άρον τη χώρα μας αναζητώντας πιο ελκυστικούς επενδυτικούς προορισμούς.
Όλα αυτά βέβαια έρχονται σε ευθεία αντιδιαστολή με την εικόνα που επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση, η οποία διατυμπανίζει ότι έχουν τεθεί οι βάσεις για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, βασιζόμενη σε στοιχεία των αρμόδιων υπουργείων. Αυτά τα στοιχεία, αν αναλυθούν δίχως κομματικές παρωπίδες, αποκαλύπτουν γιατί πραγματικά εμφανίζει πλεόνασμα ο προϋπολογισμός, γιατί μειώνεται η ανεργία και γιατί εκτιμάται ότι θα έχουμε ανάπτυξη το 2017 της τάξης του 1,8%. Το όποιο πλεόνασμα, προκύπτει από τη στάση πληρωμών του δημοσίου έναντι του ιδιωτικού τομέα, η ανεργία μειώνεται γιατί δημιουργούνται θέσεις εργασίας με εξευτελιστικές αποδοχές, ενώ σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη ας περιμένουμε τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ γιατί και το 2016 είχε προβλεφθεί αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,6%, ωστόσο η προηγούμενη χρονιά έκλεισε με ύφεση της τάξης του 0,2%.
