Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις στο νέο σύστημα, τότε πολλοί ιδιώτες γιατροί θα διακόψουν τις συμβάσεις τους με τον ΕΟΠΥΥ
Ας δεχτούμε ότι πρόθεση αυτών που νομοθέτησαν τον νέο σύστημα εξετάσεων και συνταγογράφησης στα ιατρεία που είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ, ήταν να περιοριστούν τα φαινόμενα υπερσυνταγογράφησης από ιδιώτες γιατρούς, που εξακολουθούν και συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στον τόπο μας. Οι προθέσεις είναι συνήθως καλές, ωστόσο τα προβλήματα που προκύπτουν όταν αυτές υλοποιούνται μέσα από τη νομοθέτηση μέτρων που επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινότητά μας, αναγκάζουν τον κόσμο να σκέφτεται τις συνέπειες και όχι τις αρχικές προθέσεις.
Οι φωστήρες του ΕΟΠΥΥ, που είναι βέβαιο ότι θα καμαρώνουν σε λίγο καιρό για το νέο σύστημα, καθώς θα επιφέρει εντυπωσιακή μείωση των φαινομένων υπερσυνταγογράφησης, αντί να αναζητήσουν τρόπους για τον εντοπισμό εκείνων των γιατρών που εξακολουθούν και λειτουργούν εκτός του θεσμικού πλαισίου του συστήματος υγείας της χώρας, νομοθέτησαν τη χορήγηση τεσσάρων συνταγών την ώρα, μια δηλαδή κάθε δεκαπέντε λεπτά, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και να έχουν αγανακτήσει οι γραμματείς των ιδιωτών γιατρών.
Αντί δηλαδή να αναζητηθούν τρόποι ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο της υπεσυνταγογράφησης μέσω των τεράστιων δυνατοτήτων που παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία, επελέγη ο «εύκολος δρόμος» του καθορισμού πλαφόν, τόσο ως προς την εξέταση των ασθενών, όσο και ως προς τη χορήγηση συνταγών. Οι αθεόφοβοι δεν μερίμνησαν καν για τις ειδικότητες γιατρών που εξετάζουν καθημερινά μεγάλο αριθμό ασθενών, όπως οι παιδίατροι και οι παθολόγοι. Τους έβαλαν όλους στο ίδιο τσουβάλι και περιόρισαν τον ανώτατο αριθμό εξέτασης ασθενών στους τέσσερις ανά ώρα, με αντίστοιχο αριθμό συνταγογράφησης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεν γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις στο νέο σύστημα, τότε πολλοί ιδιώτες γιατροί θα διακόψουν τις συμβάσεις τους με τον ΕΟΠΥΥ, με ό,τι αυτό θα σημάνει για τους ασφαλισμένους. Αυτοί είναι που θα πληρώσουν το τίμημα της παρεμβατικής πολιτικής που εφαρμόζει ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, ο οποίος θα πίστευε κάποιος ότι θέλει να επιβάλει τους δικούς του κανόνες στα ιδιωτικά ιατρεία.
Εκτός κι αν όλο αυτό το σκηνικό με το πλαφόν στις εξετάσεις και τη συνταγογράφηση αποσκοπεί στο να κάνει ακόμη πιο δύσκολη την καθημερινότητα των ιδιωτών γιατρών, έτσι ώστε να αναγκαστούν κάποια στιγμή να κλείσουν τα ιατρεία τους και να στραφούν στις Τοπικές Ομάδες Υγείας, όπου το ενδιαφέρον για τη στελέχωση τους με ιατρικές ειδικότητες είναι από περιορισμένο έως ανύπαρκτο. Είναι δυνατόν όμως η παρούσα κυβέρνηση, που έχει δείξει τις προθέσεις της έναντι του ιδιωτικού τομέα, να τρέφει τέτοιες μύχιες σκέψεις;
