Η στρατηγική σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα θα έπρεπε να χαράσσεται από την ίδια την πολιτεία, μέσα σε ένα ενιαίο πλαίσιο δράσεων και πρωτοβουλιών
Οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον τουρισμό στη Μαγνησία μπορεί να κατέγραψαν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά ποσοστά πληροτήτων στις ξενοδοχειακές τους μονάδες κατά τη διάρκεια της πασχαλινής περιόδου, ωστόσο οι εκτιμήσεις τους για τη φετινή τουριστική σαιζόν κάθε άλλο παρά αισιόδοξες είναι. Σίγουρα δεν είναι τόσο αισιόδοξες, όσο οι εκτιμήσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Τουρισμού, που προβλέπει για το φετινό καλοκαίρι νέο ρεκόρ αφίξεων, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα προσδοκώμενα έσοδα και κατά συνέπεια για το ΑΕΠ της χώρας. Οι ξενοδόχοι της Μαγνησίας δεν παρασύρονται από την υπεραισιοδοξία της Έλενας Κουντουρά, γιατί ξέρουν ότι οι προβλέψεις της αφορούν στους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της νησιωτικής Ελλάδας και στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που λειτουργούν εκεί. Σίγουρα δεν αφορούν στη μικρομεσαία τουριστική επιχείρηση του Πηλίου, όπου τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά, σε ό,τι αφορά τον αριθμό των επισκεπτών και τα προσδοκώμενα έσοδα.
Σε αυτό το κομμάτι, καλό είναι να έχουμε υπόψη ότι και πέρυσι που σημειώθηκε ρεκόρ αφίξεων, στο σκέλος των εσόδων καταγράφηκε μείωση, με τους ξενοδόχους της περιοχής να παρατηρούν ότι αν μειωθούν κι άλλο οι τιμές των δωματίων, τότε και φέτος που αναμένεται μεγαλύτερος αριθμός επισκεπτών, τα έσοδα θα συνεχίσουν την καθοδική τους πορεία.
Περιοχές όπως η Μαγνησία, που ποντάρουν στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού για την παράταση της τουριστικής περιόδου, ακόμη και δώδεκα μήνες τον χρόνο, αν αυτό είναι δυνατό, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως από τις δηλώσεις εντυπωσιασμού των ιθυνόντων του αρμόδιου υπουργείου. Η στρατηγική σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα, αντί να χαράσσεται από τους ίδιους τους επαγγελματίες του τουρισμού με αποσπασματικό και πρόχειρο τρόπο, θα έπρεπε να χαράσσεται από την ίδια την πολιτεία, μέσα σε ένα ενιαίο πλαίσιο δράσεων και πρωτοβουλιών, με σκοπό να επωφεληθεί το σύνολο των επαγγελματιών του κλάδου από τα τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής, και όχι μόνο οι ξενοδόχοι των δημοφιλών προορισμών.
Οι συνάδελφοι τους που λειτουργούν μικρομεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις σε οικογενειακή βάση, τις περισσότερες φορές, αντί να αντιμετωπίζονται σαν φορολογικά υποζύγια, τα οποία καλούνται να πληρώσουν διαρκώς τα σπασμένα των άπιαστων δημοσιονομικών στόχων, θα έπρεπε να στηρίζονται ουσιαστικά από την πολιτεία. Χωρίς την παροχή κινήτρων και τη χάραξη μας ρεαλιστικής πολιτικής για την τόνωση των επαγγελματιών που δεν ανήκουν στους «μονίμως ευνοημένους», οι πανηγυρικές δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών θα συνεχίσουν να αποτελούν λόγια του αέρα.
