Αυτή η μείωση δεν είναι ισόποση της φορο-ελάφρυνσης που προβλέπεται από την επίμαχη νομοθετική διάταξη
Το πολιτικό σύστημα της χώρας συνεχίζει να απογοητεύει και να εξοργίζει την κοινωνία με μια σειρά αποφάσεων, οι οποίες προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και επιβεβαιώνουν όσους το απαξιώνουν σε κάθε ευκαιρία. Η είδηση για τις φορο-ελαφρύνσεις που εξασφάλισαν για τους εαυτούς τους οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι αιρετοί τη αυτοδιοίκησης οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων, ακόμη και οι διορισμένοι πρόεδροι των νομικών προσώπων του δημοσίου, προφανώς δεν εκπλήσσει. Σίγουρα όμως εξοργίζει και απογοητεύει ακόμη περισσότερο τους πολίτες, στρέφοντας τους κατά των προσώπων που επέλεξαν ώστε να τους εκπροσωπήσουν. Ταυτόχρονα, μειώνει περαιτέρω το ηθικό πλεονέκτημα των πολιτικών μας. Αυτή η μείωση δεν είναι ισόποση της φορο-ελάφρυνσης που προβλέπεται από την επίμαχη νομοθετική διάταξη για τη μείωση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης των πολιτικών προσώπων. Είναι μια μείωση σε επίπεδο ηθικό, σε επίπεδο πολιτικής αξιοπρέπειας και κοινωνικής ευαισθησίας, όπου, η αλήθεια είναι, δεν έχουν τεράστια αποθέματα οι εκπρόσωποι του λαού.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την προκλητική απόφαση για τα αναδρομικά σε πρώην και νυν βουλευτές; Τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τα δανεικά και αγύριστα πρώην μελών της εθνικής αντιπροσωπείας, που μπορεί να βεβαιώθηκαν στην εφορία, ωστόσο ποιος μας διαβεβαιώνει ότι οι οφειλέτες με τις συγκεκριμένες ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις δεν θα απαλλαγούν στο τέλος με κάποια νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα περάσει στα μουλωχτά από τη Βουλή και θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο στην αίσθηση απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.
Η κατάπτυστη διάταξη που υπερψήφισαν οι κυβερνητικοί βουλευτές τον περασμένο Μάιο, τότε δηλαδή που περνούσαν από την εθνική αντιπροσωπεία οι ρυθμίσεις για νέες μειώσεις στις συντάξεις, για περικοπή του ΕΚΑΣ, για αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, για μείωση του αφορολογήτου και αύξηση των φορολογικών συντελεστών μισθωτών και συνταξιούχων, δεν υποδηλώνει απλά ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας διακατέχεται από μια απαράδεκτη συντεχνιακή λογική. Καταδεικνύει ότι δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας τα πρόσωπα, τα οποία υποτίθεται καταβάλουν προσπάθειες ώστε να βγει η Ελλάδα από τα οικονομικά της αδιέξοδα. Σε μια εποχή που το εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών μειώνεται με έμμεσους και αμέσους τρόπους, το πολιτικό προσωπικό αυξάνει εμμέσως το δικό του εισόδημα. Αν έχουν κάποια ύστατα ψήγματα πολιτικής αξιοπρέπειας ας αποσύρουν έστω και τώρα αυτή την κατάπτυστη διάταξη, αν και η κοινωνία έχει χάσει την εμπιστοσύνη της απέναντι τους προ πολλού. Απλά, όσο αποκαλύπτονται ανάλογες μεθοδεύσεις, τόσο ευτελίζεται ο θεσμός της δημοκρατίας.
