Η παντελής έλλειψη σχεδίου τόνωσης της απασχόλησης, επιτρέπει τον ανεξέλεγκτο κατήφορο της ιδιωτική οικονομίας
Η ακατάσχετη αιμορραγία του ιδιωτικού τομέα, σε ό,τι αφορά στις θέσεις εργασίας που χάνονται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς, συνεχίζεται παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης να μας πείσει ότι μειώνονται τα ποσοστά της ανεργίας. Η οδυνηρή πραγματικότητα που αποτυπώνουν οι αριθμοί είναι αδιάψευστος μάρτυρας της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι 100άδες χιλιάδες συνάνθρωποι μας που κάθε μήνα χάνουν τις δουλειές τους και βουλιάζουν στην απόγνωση και την απελπισία. Οι δε νέες θέσεις απασχόλησης που δημιουργούνται, οι μισές σχεδόν αφορούν σε ελαστικές μορφές εργασίας. Ενώ δηλαδή χάνονται θέσεις εργασίας με οκτάωρη απασχόληση και αποδοχές εντός των ορίων των υφιστάμενων κλαδικών συμβάσεων, οι νέες θέσεις που δημιουργούνται κάθε μήνα είναι σε ένα ποσοστό σχεδόν 50% εκ περιτροπής και μερικής απασχόλησης, με μισθούς–φιλοδωρήματα και χωρίς εργασιακά δικαιώματα.
Έτσι πορευόμαστε σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό. Σε μια διαδρομή, η οποία μας οδηγεί στη πλήρη κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, από τη στιγμή μάλιστα που οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται και οι έχοντες απασχόληση είτε δεν πληρώνονται επαρκώς, είτε δεν πληρώνονται καθόλου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να στηρίξουν όχι μόνο τις οικογένειες τους, αλλά ούτε και τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία με της σειρά τους δεν θα μπορούν σε λίγα χρόνια να δώσουν ούτε καν τις πετσοκομμένες συντάξεις που χορηγούνται σήμερα. Ήδη η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων είναι κάτι παραπάνω από απογοητευτική, σε ό,τι αφορά στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ οι απαιτήσεις των δανειστών για περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και απελευθέρωση του ορίου των ομαδικών απολύσεων θα δώσουν τη χαριστική βολή σε ένα ετοιμοθάνατο σύστημα.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση εξακολουθεί και αιθεροβατεί, επιμένοντας στο μετέωρο αφήγημα της μείωσης της ανεργίας, τη στιγμή που η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών, αποτυπώνει με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο το μέγεθος του προβλήματος. Την αδιάκοπη δηλαδή απώλεια θέσεων εργασίας στον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα που έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα του και επιπρόσθετα βομβαρδίζεται από νέα φορολογικά μέτρα. Η παντελής έλλειψη σχεδίου τόνωσης της απασχόλησης, μέσω της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και προστασία των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιτρέπει τον ανεξέλεγκτο κατήφορο της ιδιωτική οικονομίας, η οποία βρίσκεται σε σύγχυση και απόγνωση. Σύγχυση εξαιτίας της κυβερνητικής προπαγάνδας, ότι μειώνεται η ανεργία τη στιγμή που μόνο μέσα σε ένα μήνα χάθηκαν 30.000 θέσεις εργασίας και απελπισία επειδή η ίδια προπαγάνδα έχει ξεφύγει από τα όρια της επικοινωνιακής τακτικής και αγγίζει αυτά της εγκληματικής αδιαφορίας.
